Hannah Duston leek op 15 maart 1697 een rustige dag tegemoet te gaan. Ze was boerin en woonde in het dorp Haverhill in de kolonie Massachusetts aan de Amerikaanse oostkust.
Zes dagen eerder had Duston het negende kind van zichzelf en haar man Thomas op de wereld gezet: Martha. Terwijl Thomas op het veld werkte, werd Hannah in haar kraambed verzorgd door buurvrouw Mary Neff, die ook op de kinderen paste.
Maar de idylle was van korte duur.
Plotseling vloog de deur open en stormde een groep Abenaki-krijgers naar binnen. Ze grepen Duston en Neff, die de baby in haar armen had, en sleurden hen naar buiten.
Mr. Duston hoorde zijn vrouw gillen, maar hoewel hij meteen naar huis snelde, kon hij niets doen. Er waren te veel aanvallers, en ze waren te goed bewapend.
De boer moest hulpeloos toekijken hoe de indianen zijn vrouw, hun baby en Mary Neff naar de wildernis brachten.
Duston en haar buurvrouw waren bij lange na niet de eersten die werden ontvoerd door indianen. De Engelse kolonisten hadden het eind 17e eeuw flink aan de stok met de oorspronkelijke bevolking van het gebied.
Een jaar eerder was 60 tot 80 procent van de indianen omgekomen in een oorlog, en veel overlevenden waren als slaaf verkocht.
Uit wraak vielen stammen als de Abenaki de kolonisten aan en ontvoerden ze hen – voor losgeld of om de gijzelaars op te nemen in de stam als vervanging van familieleden die waren gesneuveld. Toen de indianen op 15 maart 1697 de gevangenen meevoerden, besefte Duston dat ze lange tijd kon worden vastgehouden door haar ontvoerders.
Kidnapping wordt moord
Al struikelend door het onherbergzame landschap klemde Duston haar dochtertje tegen zich aan, maar het ging de ontvoerders te langzaam: ‘Ze hadden nog niet ver gelopen of ze verbrijzelden de schedel van de baby tegen een boom,’ aldus de schrijver Cotton Mather, die het verhaal van Hannah Duston later optekende.
Na een tocht van ruim 200 kilometer werden de uitgeputte Duston en Neff ondergebracht bij een indiaanse familie van vijf volwassenen en zeven kinderen. Er was een Engels jongetje bij, Samuel Leonardson, dat anderhalf jaar eerder gegijzeld was door de Abenaki.
Duston kookte van woede terwijl de dagen verstreken in gevangenschap. Ze dacht aan niets anders dan wraak nemen, en plotseling kreeg ze een idee.
Samuel, de Engelse jongen, leefde al als een indiaan, en toen hij op verzoek van Duston een van de mannen van de familie vroeg te laten zien hoe je een vijand doodt, kreeg hij meteen een demonstratie.
De schilder Junius Brutus Stearns verbeeldde de moord in 1847, toen kolonisten oprukten naar het westen van de VS ten koste van de indianen.
Indianen werden in bed aangevallen
Lichte bijl
Bij haar wraakactie gebruikte Hannah Duston een biscayne, een dunne, lichte bijl waarmee de indianen twijgjes hakten als ze een wigwam bouwden.
Medegijzelaars hielpen
Dustons lotgenoten Mary Neff en Samuel Leonardson vochten ook mee. Ze werden beloond met 25 pond voor de scalpen die ze buitmaakten.
Gedood in hun slaap
De indianen werden ’s ochtends vroeg overrompeld, toen ze diep in slaap waren. Duston had de aanval van tevoren gepland.
Moordenares wordt volksheld
Samuel gaf de opgedane kennis door aan Duston, en in de nacht van 30 april sloeg ze toe. Met een bijl stortte ze zich op de volwassenen en de kinderen van de familie, die nog diep in slaap waren.
‘Ze sloeg hen zo hard op het hoofd dat ze zich niet konden verdedigen,’ schreef Cotton Mather. Slechts één oude vrouw en een jongetje wisten aan de woede van de moeder te ontsnappen.
Na de moordpartij vluchtten Duston, Neff en Samuel in een kano, met de bijl en een aantal scalpen op zak. Via een rivier kwamen ze terug in Massachusetts, en in Haverhill werd Duston als een heldin onthaald.
Het koloniale gezag gaf haar 25 pond voor de scalpen, waarmee ze genoeg land kon kopen om de toekomst van haar zonen veilig te stellen. Haar verhaal werd bekend door het boek van Mather uit 1702.
In de 19e eeuw groeide Duston uit tot een volksheld. Het verhaal over de wrede, primitieve indianen werd als rechtvaardiging gebruikt om de oorspronkelijke bevolking te vermoorden en verdrijven tijdens de kolonisatie van het westen.