Zij waren verslaafd aan alcohol en zochten hulp bij de AA: 'Voordat ik naar mijn werk ging, dronk ik vlierbessenjenever'

"Ik ben altijd onzeker geweest. Dat verdween als sneeuw voor de zon na twee biertjes. De drank was voor mij een medicijn tegen de onzekerheid. Daar kan ik mijn hele leven mee doorgaan, dacht ik toen ik begon met drinken op mijn achttiende."

Dat bleek toch wel anders. Terugkijkend ziet Peter dat hij vanaf zijn achttiende al een probleemdrinker was. Nu doet hij zijn verhaal, omdat hij het belangrijk vindt de schaduwzijde van alcohol te laten zien. "Alcohol wordt altijd geassocieerd met plezier en dat heb ik er ook wel van gehad. Maar als je verslaafd raakt, wordt het aanzienlijk minder leuk", vertelt hij. "Ik wil hiermee hoop geven aan mensen dat er een uitweg is."

Jarenlang zat Peter in een vicieuze cirkel wat betreft zijn alcoholgebruik. Hij stopte, dronk dan weer alleen in het weekend, dat escaleerde, hij stopte weer. En dat elke keer opnieuw. Dat ging jaren zo door, ondertussen werd de verslaving steeds heftiger. “Ik zat op achttien bier per dag. Uiteindelijk moest ik drinken om niet ziek te worden, om geen ontwenningsverschijnselen te krijgen. Het bier stond naast mijn bed en voordat ik naar mijn werk ging, dronk ik vlierbessenjenever."

Peter werkte als archiefmedewerker en deed er alles aan om ervoor te zorgen dat zijn collega's niet doorhadden dat hij een alcoholprobleem had. "Op mijn werk had ik mijn eigen kantoor, dus 's ochtends kon ik me afsluiten. Na 11:00 uur kwam ik pas naar buiten om koffie te halen. Dan had ik wat pepermuntjes en drop op. Ik twijfel er nu wel aan of mensen het niet door hebben gehad. Want de drank komt ook uit je poriën naar buiten."

Het afkicken van de alcohol is een lange weg geweest, vertelt hij. Zo'n twintig jaar geleden wist hij al dat hij moest stoppen, maar het lukte steeds niet. In 2010 werd Peter opgenomen in een crisiscentrum. Hij stopte bijna twee jaar, maar viel toch weer terug. "In 2012 was ik op de verjaardag van mijn moeder, daar was ik katerig en trillerig. Ik had drie dagen gedronken. Ik besloot daar dat het klaar was. Ik ging naar de kroeg die avond en dacht: dit is de begrafenis van de alcohol, morgen ga ik naar de AA." Sindsdien heeft Peter geen druppel alcohol meer gedronken.

"Het eerste jaar was heel zwaar. Toen had ik ook vaak paniekdromen dat ik weer had gedronken. Als je door dat eerste jaar heen bent, komt het langzaam tot rust. Ik zal nooit meer een gezonde relatie met alcohol krijgen. Ik zal altijd een niet-drinkende alcoholist blijven."

"Nu probeer ik andere mensen te inspireren met mijn verhaal bij de AA. Tegen anderen wil ik zeggen: probeer maar eens om een maand te stoppen met drinken. Kom erachter of het lukt. En als dat niet zo is, dan heb je een vraag aan jezelf te stellen."

"Ik werd midden in de nacht wakker op de vloer, thuis. Ik had zoveel gedronken. Ik was op social media geweest, maar weet niet meer wat ik daarop had gedaan. Ik was alleen thuis. Mijn man was er niet. Ik zat op de grond, helemaal versuft."

"Ik besefte dat ik was gevallen. De tafel was verschoven en de kaars was omgevallen. Ik herinner me dat ik het kaarsvet van de vloer aan het schrapen was. Ik had zoveel schaamte. Ik dacht: ik moet hulp hebben. Toen ben ik online gaan zoeken naar de AA en ben ik naar een meeting gegaan."

Jolanda's alcoholprobleem begon acht jaar eerder. Ze had haar hele leven niet gedronken, maar nam tijdens een bardienst bij de lokale vereniging haar eerste slok. "Mijn moeder dronk niet en in mijn vriendenkring was het ook geen ding, het heeft me nooit getrokken."

Dat veranderde achter de bar. Daar werd ze voor het eerst dronken. Haar relatie met alcohol was meteen problematisch, vertelt ze. Het drinken werd haar uitlaatklep. "Er waren wel dingen in mijn privéleven aan de hand. Ik ontdekte dat het drinken een soort verwerking kon zijn daarvan."

"Het drinken kreeg grip op me en dat had ik nooit verwacht. Want vroeger vond ik mensen die dronken mentaal zwak. Ik had best wel ook een bewogen leven achter de rug, maar daardoor had ik nooit drank nodig. Dus ik vond mensen die dronken altijd maar slappe mensen."

Op een gegeven moment dronk Jolanda twee flessen wijn leeg op een avond, thuis op de bank, om de volgende ochtend weer op haar werk in de zorg te verschijnen. "Ik ben er nooit op aangesproken op mijn werk", blikt ze terug. "Maar ik kan me niet voorstellen dat ze nooit iets hebben geroken. Of dat ze het er misschien binnen de organisatie over gehad hebben."

Een jaar geleden, na de heftige avond dat ze thuis bewusteloos raakte, stapte Jolanda voor het eerst binnen bij een bijeenkomst van de AA. "Voordat ik erheen ging, dacht ik dat daar allemaal vieze, oude mannen zouden zitten", bekent ze. "Dat is denk ik ook het vooroordeel dat veel mensen hebben. Maar er waren zoveel normale mensen, jong en oud. Het was echt een soort thuiskomen daar. Ik schaamde me niet, want ik wist dat ik op een plek kwam waar iedereen doet of deed wat ik ook heb gedaan."

"Ik weet zeker dat veel mensen een probleem met alcohol hebben zonder dat ze het doorhebben. Als ik alleen al zie wat sommige mensen op de band leggen in de supermarkt. De AA wordt vaak gezien als een alcoholistenclub. Maar de grootste alcoholisten zitten thuis, die gaan niet naar de AA. Mensen gaan naar de AA omdat ze weten dat ze een probleem hebben en normaal willen functioneren. De mensen die niet gaan, die komen hun probleem niet onder ogen."

"Als ik terugdenk aan acht jaar geleden, denk ik: had ik maar nooit die eerste slok genomen. Maar aan de andere kant, mijn psychische toestand speelde ook mee. Als ik op een ander moment was begonnen, had ik er misschien wel mee kunnen omgaan. Ik geloof wel dat het mogelijk is, een gezonde relatie met alcohol. Ik hoop dat ik ooit zonder moeite de drank kan laten staan."

"In mijn jeugd heeft seksueel misbruik plaatsgevonden", begint Jonathan zijn verhaal. Hij vindt het moeilijk om over zijn verleden te vertellen. Het emotioneert hem. Toch doet hij het. Het voelt bevrijdend, vindt hij. Ook hoopt hij er anderen mee te helpen.

"Ik heb mijn verleden lange tijd weggestopt, maar rond mijn veertigste is dat mij toch parten gaan spelen. Ik heb een cocaïneverslaving ontwikkeld. Ik wilde voor mijn verleden wegvluchten, maar kwam erachter dat dat geen oplossing was. Ik ben gaan afkicken en heb mijn familie geïnformeerd over dat het niet goed met me ging."

Het lukte hem uiteindelijk om van de cocaïne af te komen. "De doktoren hebben me wel gewaarschuwd: 'Kijk uit dat je niet over tien jaar een alcoholverslaving hebt. Jouw systeem is kapot en dat gaat niet meer helen, dus alcohol is geen optie meer voor jou.'"

"Daar ben ik heel lang bewust mee omgegaan. Maar na tien jaar dacht ik: ik neem toch een slokje wijn. En nog een slokje. Ik bleef op mijn hoede, maar dat verdween op een gegeven moment. Alcohol is een sluipmoordenaar. Je weet dat het niet goed voor je is, maar dat maakt je niet uit. En dan zit je in een alcoholverslaving."

Bijna niemand in Jonathans omgeving weet dat hij een verslaving heeft. Hij verbergt het zoveel mogelijk. "Misschien dat mensen wel vermoedens hebben", denkt hij. "Ik ben ook heel bang dat mijn familie erachter komt. Die hebben me al eerder geholpen, dus ik vind dat ik het nu zelf moet oplossen."

Jonathan is muziekleraar en doet aan yoga. Ook is hij veel bezig met spiritualiteit. "Ik heb een boeddhistische leraar. Hij helpt me heel goed met deze problematiek. Het is een enorme steun voor me. Maar nog steeds heb ik dat stemmetje: 'Ik kom nog wel weg met een paar biertjes per week, met af en toe een uitglijder.'"

"De AA is een grote opluchting geweest. Die gaven me dat extra zetje. Daar zegt niemand dat je niet meer mag drinken. Dat vingertje van: 'Je mag niet meer drinken’, die is mijn grote vijand, daar luister ik niet naar. Dat is een stemmetje in mijn ego, denk ik."

Dat er bij de AA andere mensen zitten die hetzelfde meemaken, helpt Jonathan in zijn afkickproces. "Die mensen praten de taal van de verslaving. Hulpverleners hebben dat niet. Ik wil ook bij de mensen horen die niet meer drinken. Zij zijn het bewijs dat het kan. Ik ga eerlijk zijn. Mij lukt het nog niet goed. Ik heb van de week nog een uitglijder gemaakt. De neiging is er en die gaat nog wel een tijdje blijven. Voor je het weet is één glas weer drie of vier, of zelfs tien. Daarom heb ik onlangs weer serieuzer aan de bel getrokken dat ik extra hulp nodig heb."

"Ik zal nooit een gezonde relatie met alcohol krijgen. Mijn boeddhistische leraar zegt ook: 'Alcohol is een slechte raadgever.' Dat ervaar ik nu ook. Ik merk dat mijn geest vergiftigd wordt. Ik krijg er slechte en rare gedachten van."

"Over een jaar hoop ik een gezond mens te zijn die eerlijk is naar zijn omgeving en zichzelf. Ik zou ook graag in de liefde wat gelukkiger worden. Ik hoop dat er een dag komt dat ik kan zeggen: ik ben alcoholist, maar ik drink niet meer."