Het is gedaan met Drentse saamhorigheid in de polder, Drentse Vereniging Flevoland stopt

Het afnemende aantal leden en de hoge leeftijd van de nog aanwezige leden maakt het voor het bestuur onmogelijk de boel in de benen te houden. "Op de top hadden we zevenhonderd leden, nu zijn het er nog ruim honderd", zegt voorzitter Roelf Raterink, die zelf oorspronkelijk uit Eext komt en na omzwervingen in Dronten terecht kwam.

Maar het ledenaantal neemt af en veel leden zijn ruim boven de tachtig. "Met corona konden we niks en zijn er mensen afgehaakt, en je ziet nu ook dat mensen liever niet meer 's avonds op pad gaan. Wat moet je nog met twintig man doen?", vraagt Raterink zich af. "Dan wordt het meer een gezellige verjaardag.

Daarnaast speelt geld een rol. "De kosten stijgen voor het organiseren van een avondje in een zaaltje met taart en consumpties", weet Raterink, die de belangrijkste inkomstenstroom zag opdrogen door het uitdunnen van het ledenbestand. "Onze bron van inkomsten was knieperties bakken. Met dertien man waren we aan de slag en bakten we zo dertienduizend knieperties. Zelf was ik de koffiezetter. De knieperties gingen snel van de hand. Maar drie avonden knieperties bakken is nu te veel. Die inkomsten missen wij nu en dus kunnen we ook niet zoveel meer. Het stoppen is een samenspel van factoren."

In 1976 werd Thriënte opgericht. "Drenten zochten elkaar op, zo groeide het. Velen kwamen in het kielzog van boeren die hier een boerderij kregen. En boeren kwamen hier op een kavel te wonen, soms in een keet en hadden hier niks", vertelt Raterink. "Het draaide om saamhorigheid, dezelfde taal spreken op de vergadering. En praten over het verleden: 'Weet je nog van toen?' En soms werd er spontaan een gedicht voorgelezen of een lied gezongen."

Meerdere keren per jaar kwamen de Drenten vanuit Lelystad, Dronten en Biddinghuizen samen. "We hadden toneelvoorstellingen van een eigen toneelgroepje, een volksdansgroepje, een feest in november, de jaarvergadering met bingo en sprekers. En we begonnen altijd met het Drentse volkslied zingen. Het is gewoon gezelligheid."

De afgelopen jaren liep het aantal leden terug, door onder andere sterfgevallen binnen die eerste generatie Drenten die naar de polder trok. Nieuwe aanwas is er niet. "Wij krijgen geen geboortekaartjes", zegt Raterink. "En de kinderen van de boeren die hier kwamen wonen leerden geen Drents. Want wat heb je daar aan als je in Flevoland woont?"

De Flevolandse Drenten zullen elkaar nu zonder de vereniging blijven opzoeken, denkt Raterink. "Je hebt wel mensen die bij elkaar op visite gaan of samen klaverjassen. En er zijn mensen lid geworden van de vereniging in Zwolle. In Flevoland zit het er straks op. "Zonde, eeuwig zonde", zegt Raterink. "Maar de realiteit is de realiteit."

Op 22 maart is de laatste bijeenkomst. "Dan gaan we als afscheid neutieschieten. Dat doen we hier nog altijd en daarvoor hadden we altijd een wisselbeker, die komt nu definitief bij de winnaar te staan."