Vera Lynn: een eeuw lang het liefje van de troepen

VideoZe viert vandaag haar honderdste verjaardag. Dame Vera Lynn, de Forces’ Sweetheart tijdens de Tweede Wereldoorlog, wordt tot op de dag van vandaag geëerd.

Arno Gelder 20-03-17, 07:15

Ze was de Madonna van haar tijd, al waren de jaren waarin zij als zangeres triomfen vierde aardedonker. Vera Lynn gold tijdens de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) als de Forces’ Sweetheart, het liefje van de troepen, in dit geval de geallieerde legers.

In 1939 nam ze We’ll meet again op, een liedje doordrenkt van melancholie. Het werd voor miljoenen Britse en Amerikaanse soldaten die in Europa, Afrika en Azië vochten het lijflied dat hen terugvoerde naar huis, dikwijls duizenden kilometers ver weg. En naar hun geliefden van wie ze soms jaren waren gescheiden. We’ll meet again, don’t know where, don’t know when, but I’ll know we’ll meet some sunny day…

In de Angelsaksische is ze hét symbool van onverzettelijkheid, maar ook in ons land is ze een levende legende. ‘Holland, beautiful Holland’, herinnerde zich ze toen het AD haar twee jaar geleden opzocht in haar landhuis Hampers Croft, een pittoresk vlekje in het graafschap Sussex, zuidelijk van Londen.

De bezetting

Ze koestert prachtige herinneringen aan de concerten na de bevrijding in Amsterdam en haar ontmoetingen met de vorstinnen Juliana en Beatrix. En vanzelfsprekend de bollenvelden: ‘All those lovely flowers.’ ,,Hollanders klampten me vaak huilend aan'', vertelde ze. ,,Ze luisterden tijdens de bezetting naar mijn liedjes op de BBC. Zo moedig. Er stonden zware straffen op.''

Het vraaggesprek met Dame Vera Lynn verliep in de beste Britse traditie. Met thee en de blaffende russell terriër Digby. De zangeres snorde in een elektrische rolstoel de woonkamer vol herinneringen binnen. Een zilvergrijze granny op fluwelen pantoffels. Haar dochter Virginia, inmiddels 71, fungeerde als toeterende tolk in verband met haar moeders hardhorendheid.

Very Lynn ontmoette Winston Churchill (op haar piano prijkt een foto van de twee), zong duetten met Bing Crosby en Charles Aznavour, kende Marlene Dietrich en schudde de handen van nagenoeg alle gekroonde hoofden op aarde. Tijdens de oorlog vertrok ze vrijwillig naar Birma om de Britse troepen aldaar moreel en muzikaal te steunen. ,,Ik heb de vreselijkste dingen gezien. Stervenden die mijn hand vasthielden, omdat ik iemand van ‘thuis’ was. Anderen staarden naar mijn benen. Wat wil je? Een vrouw in shorts tussen 6000 soldaten."

BBC

Ze wordt nog altijd geroemd om haar innemendheid en bescheidenheid. In 1998 overleed haar echtgenoot, de musicus Harry Lewis, met wie ze in 1941 huwde. Haar dochter Virginia verzorgt haar moeder en beheert het rijke archief van de zangeres die in een wereld die in brand stond hoop in de harten van mensen bracht met nummers als The White Cliffs of Dover, A Nightingale Sang in Berkeley Square, When the Lights go on again en haar versie van Land of Hope and Glory.

,,En dat", lachte ze, ,,terwijl ze bij de BBC mijn stem ongeschikt achtten voor de radio."