Journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week helpt Puk met het uitzoeken van een feestoutfit. "Terwijl ze wegliep, gooide ik vlug een paar gympies in mijn tas."
Opeens was Puk (11) bijna even lang als ik. Zaten haar haren elke dag keurig én wild, dankzij de stijltang en instructiefilmpjes. Een glittertje in de ooghoeken ("dat heet highlight, mam"), mascara en parfum. Mijn dochter verandert in een vamp. Eén keer knipperen en het luierkontje met d’r jas met berenoortjes was een vrouwtje geworden.
Het jonge vrouwtje was inmiddels beter op de hoogte van de trends dan haar moeder. En met die kennis keurt ze alles in mijn kast, waarover ze soms pittige oordelen velt. Zoals over schoenen uit het stenen tijdperk, bloesjes die echt 'niets voor iemand doen ooit' en kleuren die heel snel de prullenbak in moesten ("nee, dat trek je echt niet aan, je lijkt wel een roze clown").
Goed.
Het zou me onzeker kunnen maken, ware het niet dat na haar kritiek altijd een goede oplossing kwam. Ze had inmiddels de spullen in mijn kast uit haar hoofd geleerd, leek wel. "Trek deze eens aan, maar dan met deze riem." "Dat vestje staat leuk bij dit shirtje, ik weet het zeker." "Zo, en nu deze kleur nagellak."
Schoenen met lage hakjes
En zo stonden we voor het oud en nieuw-feestje voor de kast. Puk wist allang wat ze zelf ging aantrekken, maar ik trok mijn haren uit mijn hoofd, zoals elk jaar. Geef me een simpel zomerjurkje en klaar, maar in de winter vind ik het moeilijk. Hoge hakken en pijn lijden? Korte mouwen en kou lijden? Ik had op mijn leeftijd - stenen tijdperkwaardig - helemaal geen zin meer in dat gedoe.
"Nee, die schoenen kunnen echt niet meer, weg ermee", zei ze toen ik schoenen met heel lage hakjes uit mijn kast pakte. Ze waren nog zo goed als nieuw, ik had ze ooit gescoord in de uitverkoop. Misschien had ik zelf al de conclusie getrokken dat ze eigenlijk niet konden en had ik ze daarom nooit aan. Maar ja, die hakken waren wel lekker laag.
Stralend pakte Puk een paar megahoge laarzen uit de kast die ik al zeker tien jaar niet meer had gedragen. "Doe die maar." Ik trok de jurk met lange mouwen aan die Puk voor me had uitgezocht, samen met een warme fleecelegging en de laarzen.
Tien jaar jonger
Ik trok ze aan en verging meteen van de pijn, maar ze had gelijk: ik voelde me spontaan tien jaar jonger. "We zitten toch zo'n beetje de hele avond, komt wel goed", knikte ze tevreden.
Terwijl ze wegliep en even niet keek, gooide ik vlug een paar gympies in mijn tas. Want die hakken mochten me misschien tien jaar jonger doen lijken, vrouwen uit het stenen tijdperk wisten inmiddels ook wel: lekker boeiend. Op welk feest dan ook.
Happy New Year!
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.
