Een rode loper, fotoshoot en luxe diner: bij Asha's diners voelen daklozen zich weer mens

De diners zijn in een restaurant, dat vindt Asha belangrijk: veel dak- en thuislozen komen daar normaal nooit. Ze lopen over de rode loper naar binnen, kunnen op de foto en worden daarna naar hun tafeltje begeleid. De hele avond worden ze verwend: er is bediening aan tafel en zoveel eten als ze willen.

Er wordt gekookt door de cateraar van het koningshuis en de avond eindigt met een dj en er wordt zelfs gedanst. Dat is het 'Asha-sausje' zoals ze het zelf noemt: die extra persoonlijke benadering waardoor mensen zich weer even gezien voelen.

De drang om anderen te helpen had Asha als kind al, vertelt ze. "Toen verzamelde ik al speelgoed, kleding, alles wat ik een beetje kon vinden op die leeftijd. Dan leverde ik dat ergens in, voor de kinderen in Afrika. Dat is eigenlijk een beetje gebleven en ik ben voor veel stichtingen vrijwilligerswerk gaan doen. Een aantal jaar geleden dacht ik: in plaats van met kerst mezelf helemaal vol te vreten en gesprekken te voeren die me niet zoveel boeien, laat ik me met mijn gezin opgeven om te helpen bij een daklozendiner.'"

Tijdens dat diner spatte de bubbel van haar vertrouwde, beschermde leven uiteen. De vooroordelen die ze altijd had over dak- en thuislozen bleken helemaal niet te kloppen. "Ik ben toen heel erg geschrokken. Mijn beeld was altijd dat het iemands eigen schuld was, als diegene dakloos werd. En waarom zou ik dan geld geven, want ze kopen er toch alleen maar drugs van. Maar de verhalen die mensen vertelden die avond hebben me diep geraakt."

"Zoals het verhaal van een meneer die ooit ondernemer was en 10 duizend euro per dag kon uitgeven. Maar op een gegeven moment ging hij failliet en raakte hij in een echtscheiding. De schulden stapelden zich op. Toen raakte hij verslaafd aan alcohol, maakte de verkeerde beslissingen en is na een ruzie met zijn familie op straat beland."

"Of een vrouw die ik sprak: ze was verpleegkundige en raakte ook in een echtscheiding en is op straat gezet. Zij schaamde zich heel erg. Zelfs haar kinderen wisten niet dat ze in haar auto sliep. Op haar werk douchte ze dan en fatsoeneerde ze zich, zodat niemand het doorhad."

Die verhalen deden haar besluiten om meteen aan de organisator van het kerstdiner te vragen of ze het jaar daarop mocht helpen met de organisatie. "Nou, zo gezegd, zo gedaan. Dat was eigenlijk de start van het daklozendiner zoals we dat nu in Rotterdam kennen."

Asha pakt door in haar wens om anderen te helpen en een jaar later zet ze haar eigen stichting Everyday People op poten. "We staan voor alledaagse mensen met ongewone en gewone problemen, zeggen we zelf, omdat ik vind dat iedereen een verhaal heeft, of je nou CEO bent of een schoonmaker of postbezorger."

Ze frustreert zich over hoe daklozen nu worden behandeld in de maatschappij, vertelt ze. Ze vindt dat de menselijke maat ver te zoeken is in de Nederlandse wet- en regelgeving. "Bijvoorbeeld wanneer iemand wel of niet naar een winteropvang mag (in Rotterdam is dat bij een gevoelstemperatuur van 0 graden of lager, red.). Hou op, weet je. We hebben het wel over mensen."

"Deze mensen hebben het gevoel dat hun waardigheid wordt afgepakt. Ze worden met de nek aangekeken op straat. Als ik ze aanspreek, dan zijn mensen soms in tranen, want iemand praat tegen ze. Er is een aantal die geld vraagt voor drugs. Maar er is ook een hele grote groep die gewoon honger en dorst heeft en het koud heeft."

Binnenkort begint Asha met een baan als directielid van de stichting Gelijkwaardig Herstel van prinses Laurentien. Deze stichting zet zich in voor slachtoffers van de toeslagenaffaire.

Maar ze blijft zich ook belangeloos inzetten voor Everyday People. Dat doet ze inmiddels niet meer alleen, de stichting draait op tien vaste vrijwilligers. Met hen organiseert ze maandelijks een evenement voor verschillende doelgroepen.

Onlangs lanceerde ze zelfs een gelijknamige glossy, met Feyenoord-trainer Arne Slot als coverstory. In iedere editie deelt een bekend persoon zijn of haar persoonlijke levensverhaal. Het geld dat wordt opgehaald met de verkoop van de magazines gebruikt de stichting bij de organisatie van de evenementen.

Tijdens een diner voor dak- en thuislozen voelt Asha zich trots op haar team. Het harde werk dat ze erin heeft gestoken, het is het helemaal waard als ze ziet wat zo'n avond voor de deelnemers betekent. "De dankbaarheid die er is, dat is echt niet normaal. Je zou denken dat de deelnemers misschien ongeduldig zijn, omdat ze honger hebben. Maar dat is helemaal niet zo. Ze helpen met opruimen en vragen aan de vrijwilligers of ze ook niet wat te eten willen."

Aan het einde van het diner, als iedereen is uitgedanst, gaan alle deelnemers naar huis met een rugzak en nieuwe kleding. Voor Asha voelt dat moment als de terugkeer naar de harde realiteit. "Dat is wel even een ding. Je hebt ze natuurlijk een heel mooie avond bezorgd, maar je weet dat ze ook weer naar een bepaalde situatie teruggaan."

Daarom hoopt ze dat andere mensen in Rotterdam haar voorbeeld volgen en wat meer naar een ander omkijken. "Het kost helemaal niets om iemand even te steunen. Of te vragen hoe het met iemand gaat. Het begint bij de kleine dingen. En als we dat in het dagelijkse meer zouden doen, dan zouden veel meer mensen een beetje hoop hebben. Want het is leuk om iemand 25 euro te geven, maar het is veel waardevoller dat iemand z'n verhaal heeft kunnen doen bij je, waardoor die zich misschien wat lichter voelt en verder kan gaan."