De lijst met genodigden, haar naambordje, het menu en een plaatje van de tafelindeling heeft ze meegenomen naar haar tijdelijke appartement in Veenendaal. "Ik verzamel graag souvenirs", zegt Aarts. "Wil je weten wat we gegeten hebben?" Ze staat op en loopt naar haar slaapkamer.
Een minuut later liggen meerdere documenten met het logo van het koninklijk huis op de eettafel. Het zijn de tastbare herinneringen aan de chicste lunch uit haar leven. "Het voorgerechtje was gebrande langoustine met courgette, gele biet en dragoncrème", leest Aarts voor. Lachend: "Toen het arriveerde, dacht ik echt: wat is dit?"
De Noorse kreeftjes waren de start van de uitblinkerslunch, een middag waarop koning Willem-Alexander en koningin Máxima Nederlanders eren die iets bijzonders hebben gepresteerd. Zoals wereldkampioen waterpolo én de beste keeper van het WK worden.
Toen Aarts de "superofficiële" uitnodiging kreeg, dacht ze dat de hele Nederlandse ploeg mocht komen. Daarom stuurde ze meteen een screenshot naar de appgroep van het team. "De meiden reageerden hartstikke lief. Maar op een gegeven moment begon het me te dagen: wacht eens, hebben jullie geen uitnodiging gehad? Pas daarna heb ik de hele mail gelezen."
En dus zat Aarts eind november vol spanning en zonder ploeggenoten in een fraaie zaal van Paleis Noordeinde. Die zenuwen werden niet minder toen ze zag dat de stoel naast haar nog leeg was. "Ik zat dus naast Willem-Alexander. Ik dacht: dat meen je niet", lacht Aarts. "Maar uiteindelijk was het een heel speciale middag. Een middag waarop ik me pas écht realiseerde hoe bijzonder een wereldtitel is."
Cv Laura Aarts
- Geboren: 10 augustus 1996 in Beuningen
- Debuut in Oranje: 2015
- Erelijst met Oranje: WK-zilver (2015), EK-zilver (2016), EK-goud (2018), WK-brons (2022), WK-goud (2023)
- Clubs: Polar Bears (2010-2014), UZSC (2014-2017), Dunaújváros (Hon, 2017-2020, 2022), CN Mataro (Spa, 2023-heden)
Waarom stopte Aarts als topsporter?
Drie jaar voor de lunch met de koning speelde Aarts in het derde team van de Utrechtse vereniging UZSC om de ManMeer!-Cup. Zoals bij de meeste vriendenploegen in Nederland was winnen niet het belangrijkste. "Het doel was om na elke wedstrijd een drankje met elkaar te doen."
Het voelde soms als één grote grap; de beste waterpolokeepster van Nederland die samen met een handvol ex-internationals het ene na het andere amateurteam afdroogde. "Als we met tien goals voorstonden, ging ik in het veld spelen", lacht Aarts. "Want dan was het saai op doel."
De bijzondere situatie was het gevolg van de verrassende keuze die Aarts vlak voor het WK van 2019 maakte: op 23-jarige leeftijd besloot ze te stoppen bij Oranje. De toenmalige bondscoach Arno Havenga wilde dat alle internationals als voorbereiding op de Olympische Spelen van Tokio een jaar lang in Zeist zouden wonen en trainen.
Ik heb nóóit spijt gehad van mijn keuze om te stoppen.Laura Aarts, waterpoloster
Aarts had dat al een keer gedaan, voor Rio de Janeiro 2016, en wilde haar vrijheid niet opnieuw inleveren. "Ik wist zeker dat ik doodongelukkig zou worden als ik deed wat Arno wilde."
Aarts maakte het seizoen af bij haar Hongaarse club Dunaújváros en stopte in 2020 helemaal als topsporter. Ze pakte haar studie fysiotherapie op en verdiende geld bij Mom Workout met het geven van trainingen aan zwangere en net bevallen vrouwen. Waterpoloën deed ze nog maar een paar uur per week, puur voor de lol bij UZSC Dames 3.
"Ik heb nóóit spijt gehad van mijn keuze om te stoppen", zegt Aarts. "Ik ben er juist dankbaar voor, want door die twee jaar zonder polo ben ik een sterker persoon geworden. Ik weet dat ik het ook zonder topsport kan redden en echt gelukkig kan zijn. Dat geeft me heel veel rust nu ik weer terug ben."
Hoe Aarts binnen een week weer topsporter werd
De terugkeer van Aarts in Oranje komt vooral door één man: de Griekse bondscoach Evangelos Doudesis. Onder zijn regie krijgt de keeper de vrijheid waarnaar ze altijd verlangde.
Die belofte deed Doudesis eind 2021 toen hij Aarts uitnodigde om samen een pannenkoek te eten. Aarts was op dat moment totaal niet bezig met een terugkeer als topsporter. "Ik dacht: zou 'Eva' mij als trainer willen?", grapt Aarts.
Dat bleek niet het geval. In een tweede gesprek, een week later, openbaarde Doudesis zijn bedoelingen nog voor de pannenkoeken geserveerd waren. "Ik zit hier maar met één reden", zei hij. "Ik wil dat je weer voor Oranje gaat spelen."
Aarts had een lijstje gemaakt met argumenten om géén rentree te maken. "Maar 'Eva' haalde alle redenen om het niet te doen binnen de kortste keren weg. Hij wilde dat ik bleef studeren. Hij wilde dat ik niet alleen met waterpolo bezig zou zijn. En dus zei ik al heel snel: 'Ja, ik wil terugkomen.'"
Nog dezelfde middag voegde Doudesis Aarts toe aan de groepsapp van het Nederlands team. "Ik twijfelde of dat handig was, omdat ik in 2019 op een heftige manier ben weggegaan uit Oranje en een aantal meiden echt in de steek heb gelaten", vertelt Aarts. "Maar het was meteen helemaal oké, ik kreeg heel veel positieve reacties. Zo was ik binnen een week weer topsporter."
WK-finale 2023
De Nederlandse waterpolosters werden op 28 juli voor tweede keer wereldkampioen. In de finale tegen Spanje stond het 12-12 na de reguliere speeltijd, nadat Oranje een 10-7-voorsprong had weggegeven. In de penaltyserie bleven de Nederlandse speelsters foutloos en miste Spanje één keer: 5-4.
Aarts maakt een cruciale redding in de WK-finale
Haar beslissende redding in de WK-finale tegen Spanje is een direct gevolg van de lossere werkwijze van Doudesis. De strafworpenserie van de eindstrijd in Fukuoka is halverwege als Aarts het been van tweede keeper Sarah Buis vastpakt. Buis is in het Japanse zwembad al op weg naar het doel voor de derde Spaanse penalty, maar een onderbuikgevoel vertelt Aarts dat ze tóch zelf moet gaan.
Aarts en Buis hebben voor de serie afgesproken dat ze elkaar na elke penalty even zouden opzoeken aan de rand van het bad. Om te overleggen over een mogelijke keeperswissel - dat is bij waterpolo toegestaan tijdens een penaltyreeks - maar vooral om de Spaanse schutters zenuwachtig te maken.
Louis van Gaal zou het bedacht kunnen hebben, maar bondscoach Doudesis wist niets van de plannen van zijn twee keepers. "Het was volledig een eigen initiatief", vertelt Aarts. "Dat is de manier waarop 'Eva' ons heeft opgeleid."
Die aanpak is totaal anders dan wat de waterpolosters gewend waren onder Havenga, de voorganger van Doudesis. Typerend is de penaltyserie van de verloren WK-finale in 2015 tegen de Verenigde Staten. Toen kreeg Aarts van Havenga te horen in welke hoek de Amerikaanse speelsters schoten. "En dan moest ik per se naar de hoek die me was aangewezen."
Nu regisseren Aarts en Buis zelf de apotheose van de WK-finale. Aarts ziet dat Beatriz Ortiz klaarligt voor de derde Spaanse strafworp en denkt direct: ik heb jouw laatste schot in de reguliere speeltijd gestopt. En dus houdt ze Buis op het allerlaatste moment tegen. Het is een keuze die voor Nederlandse sportgeschiedenis zorgt, want de poging van Ortiz gaat via de vingertoppen van Aarts tegen de paal. Het is de enige gemiste penalty, waardoor de Nederlandse waterpolosters voor het eerst in 32 jaar wereldkampioen zijn.
"Achteraf zeiden de Spaanse vrouwen dat ik geen betere keuze had kunnen maken dan dit trucje bij Beatriz toe te passen, want zij zat niet lekker in de wedstrijd", zegt Aarts. "Je weet nooit hoeveel effect zo'n mentaal spelletje heeft op het hoogste niveau. Maar wij denken dat het op z'n minst een beetje heeft meegespeeld."
Ontmoet Aarts de koning volgend jaar weer in Parijs?
De gouden WK-medaille ligt speciaal voor het interview in haar appartement in Veenendaal. Aarts heeft hem geleend van ploeggenoot Vivian Sevenich, omdat haar eigen exemplaar in het huis van haar ouders in Beuningen is. Daar heeft vader Leon de oude slaapkamer van zijn dochter veranderd in een klein museum.
Aarts laat op haar telefoon een video zien van de tentoonstelling van haar carrière. Er zijn ballen, trofeeën, foto's en shirts. Eén muur is bijna volledig bedekt door een poster van een EK voor junioren. Aan een andere muur hangt een badpak van UZSC Dames 3 naast de badpakken die ze droeg voor Oranje.
Beide staan voor een belangrijke periode uit haar leven. "Het is een bijzonder verhaal, dat weet ik ook wel", zegt Aarts. "Er zijn heel weinig sporters die zo lang stoppen en vervolgens op deze manier terugkomen."
Dat verhaal kan in 2024 nóg mooier worden. "Ik zit weer helemaal op mijn plek bij Oranje. En ik voel dat ik meer wil", vertelt Aarts. Lachend: "Hopelijk ga ik volgend jaar weer de koning ontmoeten. Maar deze keer in Parijs, na een olympische titel."