De toestand op de Westelijke Jordaanoever heeft de afgelopen tijd wel een paar keer hier in de krant gestaan, speciaal wegens de groeiende agressie van Israëlische kolonisten, maar de berichtgeving verzinkt in het niets vergeleken met de aandacht voor de oorlog in de Gazastrook. Ja terecht natuurlijk, als je bijvoorbeeld de aantallen doden naast elkaar zet – sinds 7 oktober tot 19 december tegen de 20.000 Palestijnse doden in de Gazastrook tegen 291 op de Westelijke Jordaanoever.
Of de verwoestingen. Volgens Amerikaanse cijfers zijn sinds de gruwelijke moordexpeditie in Israël van Hamas tot half december 29.000 bommen op de Gazastrook afgeworpen waarvan de helft ongeleid. De beelden van de grond tonen inderdaad zeer ongeleide verwoestingen. Op de Westelijke Jordaanoever worden juist heel gericht huizen en scholen en olijfboomgaarden gesloopt. Maar het is evengoed oorlog op de Westelijke Jordaanoever als in de Gazastrook.
Zoals de Egyptische regering bang is dat de Gazaanse bevolking vroeger of later over de grens wordt gedumpt – namens de radicale kolonistenbeweging adverteert projectontwikkelaar Gouden Bergen (geen grapje) al met nieuwe nederzettingen in een lege Gazastrook, „een huis op het strand is geen droom!” – zo vreest Jordanië etnische zuivering van de Westoever. Niet voor niets, zie het oude idee van ‘Jordanië is Palestina’. Er is daarvan de Allonplan-versie, na de Zesdaagse oorlog van 1967, waaronder de Jordaanvallei Israël moet worden en de rest van de toen zojuist bezette Westoever Jordanië. En de latere, radicale versie, van annexatie van de Westelijke Jordaanoever waarbij de Palestijnse bevolking wordt weggeduwd naar Jordanië dat dan voorgoed Palestina zal zijn.
De internationale gemeenschap is dan wel gaan dromen van een tweestatenoplossing maar steeds sterker rechts Israël bepaald niet. Zie premier Netanyahu’s extreemrechts-nationalistische coalitieakkoord (december 2022): „De Natie van Israël heeft een natuurlijk recht op het Land van Israël.” Dat wil zeggen inclusief Judea en Samaria, Bijbels voor de Westelijke Jordaanoever, soort tegenhanger van het gewraakte Palestijnse from the river to the sea. Het werktuig is de na de Zesdaagse Oorlog ingezette nederzettingenpolitiek, die heeft geresulteerd in vandaag 700.000 kolonisten in 278 nederzettingen en buitenposten op de Westoever en in Oost-Jeruzalem om ruim 3 miljoen Palestijnen weg te duwen.
Israëlische en internationale hulp- en mensenrechtenorganisaties houden nauwkeurig bij hoe radicale kolonisten hun claim op het Land van Israël proberen te verzilveren, vaak met de hulp van het leger en natuurlijk in de wetenschap van steun van hun eigen ministers. Voor hen was 7 oktober een ramp én een kans: „Ongekend geweld van kolonisten tegen Palestijnen op de Westoever”, kopte de Associatie van Burgerrechten in Israël half november. De VN-organisatie OCHA meldde tussen 7 oktober en 18 december zeker 347 aanvallen van kolonisten op Palestijnen, waarbij acht doden vielen en 1.257 mensen van wie 582 kinderen uit hun woningen of van hun land werden verdreven. In reactie is Palestijns geweld eveneens toegenomen, wat ook weer heeft geleid tot aanzienlijk hardere actie van het leger: tussen 12 en 16 december twaalf Palestijnse doden.
Wat ik nu zo interessant vind is dat waar Amerika en bondgenoten als Nederland zich in kronkels draaien om géén staakt-het-vuren in de bloedige Gazaoorlog te willen, ze opeens met z’n allen achter elkaar sancties tegen gewelddadige kolonisten hebben aangekondigd of plannen daartoe. Inreisverboden en zo. Sancties tegen Israël! Dat heeft te maken met het feit dat de Israëlische regering haar wapenbroeders laat begaan, en de VS c.s. een Gaza op de Westoever vrezen, zie boven. Maar ja, wie moet er nu op de lijst van verboden kolonisten? Deze soep wordt vast niet erg heet gegeten.
Carolien Roelants is Midden-Oostenexpert.