Albino Xueli: van vondeling naar fotomodel met een boodschap

,,Ik zie dat mama daar zit, maar ik zie geen details", zegt Xueli Abbing, terwijl ze met haar ogen knijpt. Haar moeder zit aan de overkant van de tafel. Xueli ziet maar voor 8 tot 10 procent. Ze kan slecht tegen licht, dus alle gordijnen in de woonkamer zijn gesloten. ,,Die moeten eigenlijk donkerder", verzucht moeder Joeke Abbing. ,,In de zomer smeren we om de twee uur met factor 50 en de zonnebril blijft altijd op."

Xueli kan goed uitleggen wat albinisme inhoudt. Ze heeft geen pigment, wat haar spierwitte huid en engelachtige haren verklaart. ,,In een cultuur waarin iedereen donker is, is het natuurlijk schrikken als je zo'n wit kindje krijgt", zegt Joeke. Ze vertelt haar dochter alles over haar achtergrond en Xueli weet dat albinisme in China niet wordt geaccepteerd.

Toen Xueli acht maanden oud was, werd ze op straat gelegd, dicht bij een politiebureau. Ze belandde in een kindertehuis. Op haar derde werd ze geadopteerd door Joeke. Samen met haar biologische dochter Yara ging Joeke naar China om haar dochtertje op te halen. ,,Xueli was erg verwaarloosd. Ze kon niet praten en niet lopen", vertelt Joeke. Ze koos bewust voor een kindje met special needs. ,,Ik wilde altijd al een kindje adopteren dat anders geen kansen zou krijgen, maar aan albinisme had ik nooit gedacht. Ik kreeg een weekend de tijd om te beslissen en zei toen volmondig ja." Nu woont ze in Rotterdam-Zuid samen met haar zus Yara.

Chinezen denken dat een kind met albinisme ongeluk brengt. Kinderen met albinisme worden in tehuizen gestopt en komen niet of nauwelijks buiten. Naar school gaan ze al helemaal niet. ,,In China word je gewoon op straat gegooid en dat vind ik erg", zegt Xueli. ,,Ik ben ervan overtuigd dat haar ouders haar geen toekomst konden bieden", zegt haar moeder. 

Wat ze wel graag wil, is mensen ervan bewust maken dat mensen met albinisme niet raar of anders zijn. Haar moeder leert haar positief te zijn en naar de kansen te kijken die ze wél krijgt. Zo rent Xueli met gemak 10 kilometer, aan iemands hand, en heeft ze de groene band bij judo. Geregeld wordt ze aangesproken op straat en gevraagd voor fotoshoots.

,,Die positieve aandacht vind ik leuk", zegt Xueli. ,,Maar ik word ook nagestaard en nagewezen. Soms proberen mensen stiekem een foto van me te maken. Dat is onbeleefd. Die aandacht vind ik vervelend, maar ik heb geleerd om ermee te dealen", zegt ze wijs. Ze wil later in de zorg werken en als model een positieve boodschap uitdragen. Zo was ze vorig jaar al in Hongkong voor een modeshow, op verzoek van een ontwerpster die haar toevallig zag in de AH.

,,Dat was heel speciaal", zegt haar moeder. ,,Om in China terug te zijn en te laten zien dat ze niet raar is, maar juist mooi en bijzonder. Haar nare start heeft haar ook heel veel kracht gegeven en ik vind het mooi om te zien wat een prachtig mens ze is geworden. Dat gebeurt er, als je iemand liefde en aandacht geeft."