(Door: Pauline Schwarz – Vertaling: E.J. Bron)

Vandaag discussiëren linksextremisten er op een manifestatie in Berlijn heel openlijk over of men met “islamisten” zou moeten samenwerken – in werkelijkheid is dat echter al lang het geval. Onder de dekmantel van een anti-imperialistische bevrijdingsstrijd verenigen linksen en “islamisten” zich in hun gloeiende antisemitisme.

“Samenwerkende linksen en ´islamisten´?”, dat is de naam van een bijeenkomst van “Revolutionair Links” die vandaag in Berlijn plaatsvindt – een een beschrijving van de toestand. Want ook al geeft de links-extreme groepering hier aan alleen maar over de mogelijkheid van een “eenheidsfront” te discussiëren, is dat al lang realiteit. Dat lieten niet alleen de optredens van linkse groeperingen bij pro-Palestijnse demonstraties sinds 7 oktober zien, maar ook al RAF-terroristen zoals Ulrike Meinhof. De liaison van linksen en linksextremen met “islamistische” groepen gaat terug tot in de jaren ´68 – destijds al was men niet alleen in zijn liefde voor de vermeende onderdrukte Palestijnen verenigd, maa rook in zijn gloeiende antisemitisme.

Het antwoord op de vraag stond van tevoren vast

Als “Revolutionair Links” iets eerlijker tegen zichzelf zou zijn, dan zou ze het vraagteken in de naam van haar manifestatie direct weglaten. Maar de militante organisatie wil blijkbaar graag de schijn ophouden dat men er met de Egyptische journalist en socialist Hossam El-Hamalawy er in principe alleen maar over discussieert of men niet van de Egyptische revolutie in het jaar 2011 zou kunnen leren – en daar waren, zoals de groep zelf op Instagram schrijft, “zowel linksen als Moslimbroeders bij betrokken”.

Of deze samenwerking een fout was? “Vanzelfsprekend niet”, zei El-Hamalawy in een voorafgaand interview met het links-extreme tijdschrift “Junge Welt”, waarin voor de bijeenkomst van vandaag reclame wordt gemaakt – en daarmee is waarschijnlijk ook duidelijk hoe El-Hamalawy, die in het interview niet veroordeelt dat in Gaza linkse krachten met de ´islamistische´ Hamas samenwerken, de vraag zou beantwoorden.

Dat is echter geen wonder: volgens zijn Facebook-optreden lijkt El-Hamalawy niet afkerig te staan tegenover ´islamisten´. Gisteren deelde hij in een artikel mee, waarin wordt bejubeld dat Egyptes eerste softdrink merk “Spiro Spathis” sinds zijn ondersteuning van de Israël boycotcampagne een enorme omzet heeft. Hij postte zelfs “Fuck Israel”, deelde bijdragen, waarin sprake is van de “zionistische moordmachine”, video´s van “islamisten” met machinegeweren, die op een Israëlische vlag stampen, Palestijnse propaganda en nieuws over de successen van Hamas in de strijd tegen de “zionisten”.

Hamas-terroristen als “verzetsstrijders” tegen kolonialisme

Maar niet alleen met deze samenwerking bewijst “Revolutionair Links” wie haar bondgenoten zijn. In een groot bondgenootschap van links-extreme en “islamistische” groeperingen ondersteunde de groepering een grote pro-Palestijnse demonstratie, die op 4 november in Berlijn plaatsvond, en maakte hier reclame voor. Daar waren o.a. de radicale vereniging “Palestina spreekt” bij – die zich solidair verklaart met Samidoun en de BDS-beweging ondersteunt – en de feministische groep “International Women* Space”.

Beide groeperingen bejubelden de Hamas-terroristen op Instagram als “verzetsstrijders” – ze postten een foto met de naam “Een les in de bevrijding van Palestina”. Op de achtergrond ziet men de door de Hamas-terroristen bestuurde paragliders, kort voordat ze in de Negev-woestijn landen en bij het muziekfestival “Supernova” meer dan 260 mensen op de meest gruwelijke wijze vermoordden – kort voordat in Israël meer dan duizend onschuldige mensen gemarteld, verkracht, vermoord en ontvoerd werden.

Ze schreven dat de “onderdrukking” en het “kolonialisme” van Israël de schuld van het gebeuren zouden zijn – klaagden er over dat ze zich constant zouden moeten rechtvaardigen wanneer ze voor hun “waardigheid” en “vrijheid” vechten en benadrukten dat “mensen onder militaire bezetting” het “recht op verzet” zouden hebben. Meer nog: men zou zich niet voor deze “ontwikkelingen” hoeven rechtvaardigen.

Een andere ondersteuner van de bijeenkomst en openlijke samenwerkingspartner van linkse groepen is de vereniging “Democratisch Comité Palestina”. Net zoals de vereniging “Samidoun” – waarmee zich vanwege diens verbod ondertussen o.a. ook de Marxistisch-Leninistische Partij van Duitsland (MLPD) solidair verklaard heeft – geldt ook het “Democratische Comité Palestina” als gelieerd aan het “Volksfront voor de Bevrijding van Palestina” (PFLP), die volgens de Duitse regering tot het “spectrum van de terroristische Palestijnse organisaties” behoort. Ook in ander elanden, onder andere in de VS en Israël, geldt de PFLP als terreurorganisatie.

De Antifa wordt Migrantifa – “Yallah klassenstrijd”

Maar al voordat de Palestijnen door de overval van Hamas op Israël het absolute top thema van de linksen en hun “islamistische” vrienden werden, werden er allianties gevormd tussen de beide extremistische stromingen – in 2020 fuseerden ze in de groep “Migrantifa”, die bij de “Revolutionaire 1e mei”-demonstratie in het jaar 2021 zijn eerste grote optreden had in Berlijn. Met de “Migrantifa” als frontblok van de links-extreme opmars werd de demonstratie weer gewelddadiger: er waren brandende barricades, talloze beschadigde auto´s en 93 gewonde politieagenten – veel meer dan in de jaren daarvoor.

Maar dat niet alleen: plotseling domineerden Samidoun-vlaggen, affiches met opschriften zoals “Intifada until Apartheid fails” en spandoeken die de vrijlating eisten van Georges Abdallah – een PFLP-lid, dat als aanvoerder van de “Libanese Revolutionaire bewapende Fractie” (FARL) in het jaar 1987 wegen medeplichtigheid aan moord op een Israëlische diplomaat tot levenslang werd veroordeeld.

In 2023 probeerde men dan heel doelgericht jonge migranten, die met Oud & Nieuw 2022/2023 de staf verwoest hadden, voor de links-extreme onlusten te rekruteren. De Antifa maakte reclame met de slogans “Oud & Nieuw 2.0”en “Yallah klassenstrijd”, nadat links-extreme accounts op de sociale media over de acties van de jongeren al heel enthousiast hun respect voor de tactiek uitgesproken hadden om brandweermensen en politieagenten in hinderlagen te lokken.

De linkse wending kwam met de Zesdaagse Oorlog

Dat is het gezicht van het moderne linksextremisme: jong, migrant, gewelddadig en diep antisemitisch. De wortels van deze, op het eerste gezicht zo absurde liaison á la “Queers for Palestine” liggen echter veel dieper – de wending van de overwegend pro-Israëlische linkse studenten, die enthousiast waren over het socialistische idee van de kibboets, in de richting van het antisemitisme begon met de Zesdaagse Oorlog in het jaar 1967. Israël werd met zijn militaire overwinning tegen het bondgenootschap Egypte, Jordanië en Syrië voor veel linksen van slachtoffer tot dader.

De Joden lieten destijds aan de hele wereld zien dat zij na de Tweede Wereldoorlog, de Holocaust en de constante bedreiging door de Arabische buurlanden niet meer het door uitroeiing bedreigde volk wilden zijn – en dat ze zich kunnen verdedigen. Israëlische troepen veroverden in het kader van de oorlog – die door de bedreiging van de Egyptische machthebber werd veroorzaakt – de Sinaï, de Gazastrook, de “Westelijke Jordaanoever”, de Golan-hoogten en Oost-Jeruzalem. En precies daarmee werden zij in de ogen van de Duitse linksen een bezettingsmacht – eentje die door de linkse doodsvijand, de vermeende imperialistische kapitalistische VS, werd ondersteund.

De RAF liet zich door Fatah aan wapens en explosieven opleiden

Israël werd destijds tot agressor verklaard, die van de Palestijnen hun thuisland had afgepakt. Het duurde niet lang tot men tot de strijd tegen een imperialistisch Midden-Oosten en voor een revolutie in “Palestina” opriep – en tot de eerste militante links-extreme terreurgroep gevormd werd. “Tupamaros West-Berlijn” reisde in 1969 naar Jordanië om met de Palestijnse terreurorganisatie Al-Fatah van Yasser Arafat contact op te nemen. Zo leerden Kunzelmann en zijn kameraden om te gaan met vuurwapens en de bouw van bommen – die hij tegen joodse instellingen wilde inzetten, in naam van een strijd tegen het zogenaamd fascistische Israël.

Slechts een jaar later vond ook de Rote-Armee-Fraktion (RAF) haar weg naar de opleidingskampen van Fatah in Jordanië – Andreas Baader, Gudrun Ensslin, Ulrike Meinhof, Horst Mahler, Peter Homann, Brigitte Asdonk en andere leden van de RAF lieten zich daar opleiden aan wapens en explosieven. Ulrike Meinhof stelde de zogenaamde bevrijdingsstrijd van de Palestijnen gelijk aan de strijd tegen het imperialisme – volgens de professor voor politieke wetenschap en wetenschappelijk hoofd van de Onderzoeksbond SED-staat, Klaus Schroeder, beschouwde zij antisemitisme per se als antikapitalistisch .

Meinhof verdedigde zelfs de bloedig aanslag bij de Olympische Spelen in 1972 in München, waarbij Palestijnse terroristen negen gijzelaars en een politieagent vermoordden, als “strategie van de anti-imperialistische strijd”. En deze strijd voert links in de goede oude traditie tot op de dag van vandaag – met dezelfde partners als vroeger. Verenigd in antisemitisme werken links en “islamisten” onder de dekmantel van een bevrijdingsstrijd openlijk samen.

Bron:
apollo-news.net
Door: Pauline Schwarz

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)