Direct naar artikelinhoud
Brief van de dag

Vrouwen die een hoofddoek dragen, maken de kloof in onze samenleving ongewild nog groter

Darya Safai.

De Belgisch-Iraanse Darya Safai is oprichtster van de actiegroep 'Let Iranian women enter their stadiums' en auteur van Lopen tegen de wind.

Het arrest van het Europees Hof van Justitie inzake religieuze, politieke en filosofische neutraliteit op de werkvloer is zo logisch en vanzelfsprekend dat ik mij afvraag waarom we het in de 21ste eeuw nog nodig hebben. En toch zijn er mensen die het arrest in twijfel trekken en in strijd achten met de mensenrechten, sterker nog met de vrouwenrechten. Vrouwenrechten? Volgens sommigen is het arrest gericht tegen moslimvrouwen die koste wat het kost met een hoofddoek naar het werk gaan, omdat de klager nu eenmaal een moslima was. Ze erkennen het recht om op het werk een islamitische hoofddoek te dragen dus als een vrouwenrecht.

Laten we deze kwestie even van een andere kant bekijken. Het gaat hier om mensen die vinden dat een verbod om een symbool van genderdiscriminatie te dragen discriminerend is voor vrouwen. Een symbool dat van vrouwen het tweederangsgeslacht maakt en van nature een soort genderapartheid vertegenwoordigt. Miljoenen moslimvrouwen in de hele wereld zijn dagelijks het slachtoffer van verschrikkelijke maatregelen en vernederingen door het bewind en de maatschappij. Wie beweert dat ze hun hijab niet gedwongen dragen maar omdat ze er zelf voor kiezen, moet weten dat de hoofddoek een religieus gegeven is. Er bestaat in de sharia geen vrijheid van kledij. Het dragen van de hijab is een bevel van god, en daar moet je aan gehoorzamen. Wie 'kiest' voor de hijab onderwerpt zich aan god en zijn geboden. Het zijn bevelen die de vrouwen veel van hun rechten ontnemen en haar tot eigendom maken van de echtgenoot, ook al wonen ze in een seculier land. De wil van god maakt van vrouwen het zwakke geslacht.

Eén van mijn werkneemsters moest niet alleen een hoofddoek dragen nadat ze getrouwd was, maar ook ontslag nemen. Haar echtgenoot wilde niet dat ze nog buitenshuis ging werken. Pas na haar scheiding heeft ze me dat allemaal verteld

Ik heb in mijn leven met duizenden moslimvrouwen contact gehad. Ik heb gezien hoe vrouwen die geen hoofddoek hadden na hun huwelijk plots wel hun haren bedekten en toch beweerden dat het hun eigen keuze was. Eén van mijn werkneemsters moest niet alleen een hoofddoek dragen nadat ze getrouwd was, maar ook ontslag nemen. Haar echtgenoot wilde niet dat ze nog buitenshuis ging werken. Pas na haar scheiding heeft ze me dat allemaal verteld. Zo ingrijpend is de druk die de familie en de omgeving kunnen uitoefenen bij de 'vrije keuze' om een hoofddoek te dragen. Er schuilt een gevaarlijke filosofie achter die voor de vrouwen geen vrijheid en gelijkheid erkent. De hijab is maar een van de vele onderdrukkende voorschriften, een stuk van de sharia. In de westerse seculiere samenleving kun je de sharia uiteraard niet volledig opleggen maar het dragen van de hijab is wel de eerste aanzet.

Ik begrijp niet dat je een kledingvoorschrift dat vrouwen per definitie discrimineert verdedigt onder het mom van de strijd voor vrouwenrechten. De christenen zijn hier in de twintigste eeuw in opstand gekomen tegen de dogma's van de kerk. Nu is het de beurt aan Europeanen met een moslimachtergrond om de discriminerende wetten van de sharia te verwerpen. Moslimvrouwen hoeven hun identiteit niet te zoeken in een stel regels dat hen systematisch discrimineert maar in hun betrachting om een gelijkwaardige mens te zijn. We moeten vrouwen die zuchten onder de sociale druk van hun gemeenschap helpen in plaats van hen toe te juichen omdat ze een hoofddoek dragen en zo hun 'religieuze identiteit' zouden beleven.

Moslimvrouwen hoeven hun identiteit niet te zoeken in een stel regels dat hen systematisch discrimineert maar in hun betrachting om een gelijkwaardige mens te zijn

Vrouwen die een hoofddoek dragen, maken de kloof in onze samenleving ongewild nog groter. Voor hun kinderen zijn het rolmodellen. En daarom zullen ze het gebruik van de hoofddoek gemakkelijk overnemen. En zo blijft die vicieuze discriminerende cirkel bestaan. We kunnen daar niet zorgeloos naar blijven kijken.

Het arrest van het Europese hof was uiteraard niet gebaseerd op mijn argumenten. Het gaat om een wettelijke beslissing en er is geen enkele reden om die discriminerend te noemen, of erger nog: in strijd met de mensenrechten en de democratie. Wie dat doet, moet dringend de betekenis van die woorden nog eens opzoeken. Ze zijn zelf in strijd met alles waar de hoofddoek voor staat.