Waar zijn we?

Even buiten Leeuwarden, in natuurgebied De Grutte Wielen, opende in februari het vernieuwde restaurant De Groote Wielen. Prachtige locatie aan het water, en smaakvol verbouwd. Met een rieten dak en eikenhouten buitenwanden oogt het pand van buiten al veelbelovend en ook het interieur is aantrekkelijk: veel lichte, natuurlijke tinten en hout. Eigentijds, Scandinavisch design, dat perfect aansluit bij de omgeving van water en riet. Een heerlijke plek om na een wandeling op de namiddag neer te strijken voor een goed diner, leek ons. Want eigenlijk waren onze verwachtingen thuis al hooggespannen, toen we de verzorgde website bekeken en daar gerechten als chateaubriand en kreeft op de menukaart spotten.

Hoe zit het hier?

Dat hangt er nogal vanaf. Het pand is groot en biedt ook ruimte aan grote gezelschappen. Bij binnenkomst schrikken we meteen een beetje van de luidruchtigheid, blijkbaar is voorin een feestje aan de gang en het galmt behoorlijk in de hoge ruimte. Gelukkig neemt een vriendelijke serveerster ons mee naar een rustiger gedeelte, waar ze ons een tafeltje aan het raam wijst, met prachtig uitzicht. Maar wel weer naast een groep van een stuk van tien, inclusief kinderen. En al voordat we zelf het rumoer opmerken, staat er al een tweede attente bediende naast ons. Willen we misschien in een intiemer en rustiger hoekje? Dat willen we, en we waarderen het initiatief. Dezelfde jongen biedt later ook al uit zichzelf aan om een besteld wijntje tegelijk met het hoofdgerecht te brengen, nadat we aangeven dat het de laatste alcoholische versnapering gaat zijn voor de BOB onder ons. Echt attent!

Blijven we zo positief?

Weer is het antwoord tweeledig. Over een aantal dingen zijn we zeer te spreken. Zo is ook de tweede ober die aan tafel komt (en de rest van de avond onze vaste ober blijkt) netjes en vriendelijk, zijn de waterglazen gekoeld (details waar we van houden), komen de voorgerechten vlot op tafel en is de paling om je vingers bij af te likken. Zelfs het saladegarnituurtje op het bord is bovengemiddeld goed. Helaas bestempelen we het andere voorgerecht dan weer als matig. De broodjes van de bruschetta zijn flink dik, waardoor ze de crispy bite missen die dit gegrilde brood hoort te hebben. Ook is de kok niet scheutig geweest met knoflook, wat toch smaakbepalend hoort te zijn in dit gerechtje.

En dan gaat het mis. Het wijntje, en dus ook de hoofdgerechten, laten wel erg lang op zich wachten. Pas na een dik half uur verschijnt onze ober weer aan tafel. We hadden het vast al gemerkt verexcuseert hij zich, maar er is iets fout gegaan. Onze gerechten waren al klaar, maar toen viel er eentje op grond. Nu wordt er hard gewerkt aan een nieuwe. Oei! Moeten wij deze eerlijkheid waarderen? Eigenlijk wel. Maar we krijgen er ook vreemde gedachten bij. Want hoorden wij niet dat de tafel naast ons ook een halve kreeft wilde bestellen, maar dat deze uitverkocht was? Dat zou toch betekenen dat onze kreeft de laatste was … hoe lost de keuken dit op? Na opnieuw dik een half uur wachten is daar dan de kreeft. Maar niet in de scharen, zoals je dat bij een hele of halve kreeft verwacht. Wel met vingerdoekjes naast het bord, maar waar hebben we die voor nodig als het vlees gewoon aan de vork geprikt kan worden? We zijn confused . Is dit het gerecht zoals het geserveerd hoort te worden of is hier oplapwerk verricht? We kunnen het ook pas vragen na afloop, want terwijl we aan het eten zijn laat niemand van de bediening zich meer zien. Al met al is dit niet het culinaire feestje waar we op gehoopt hadden. Ook de mixed grill scoort bij ons niet meer dan een matige zeven. Goeie grillsmaak, maar niet erg mals en zeker niet uitzonderlijk.

Wordt het nog goedgemaakt?

Zeker. Als we ons verhaal kwijtkunnen bij de ober, verzekert hij ons dat dit echt is hoe de kreeft geserveerd hoort te worden. Het rare bijsmaakje dat we aan het hele verhaal hebben overgehouden probeert hij op alle mogelijke manieren weg te halen. De wijntjes haalt hij van de rekening, en ook een kopje koffie met lekkers krijgen we van hem cadeau. En toegegeven, die huisgemaakte friandises zijn dan wel weer uitzonderlijk lekker!

Komen we terug?

We rijden er niet speciaal voor om, maar mochten we na een wandeling nog eens zin hebben in een borrelhapje, dan geven we De Groote Wielen graag nog eens een kans. Want er zit zeker potentie in zowel de zaak als het personeel.