Rob Jetten moet toegeven dat windturbineparken peperduur zijn.
Rob Jetten: 'Kosten van windparken op zee veel hoger dan gedacht'
Stroom wordt een stuk duurder doordat de aansluitkosten van windparken dramatisch hoger zijn dan gedacht. Dat laat demissionair minister van Klimaat, Rob Jetten, weten in een brief aan de Tweede Kamer.
Rob Jetten geeft toe: windparken pakken duur uit
Jetten begint zijn brief met ‘goed nieuws’ door de ‘successen’ op te sommen die tegen het vermeende klimaatprobleem zouden zijn behaald. Pas op pagina 6 van de brief moet hij als minister toegeven dat hij inmiddels “meer duidelijkheid” heeft over de aansluitkosten van windparken op zee en dat hem gebleken is dat “de verwachte kosten flink zullen stijgen”. Kwam vorig jaar de berekening voor de periode van 2032 tot 2057 nog uit op twee miljard euro per jaar, inmiddels blijkt op 3,6 miljard euro per jaar te moeten worden gerekend. Daarmee liggen de totale kosten veertig miljard euro hoger dan eerder geraamd.
Onvoorziene aansluitkosten
Er zijn tot nu tien vergunningen verleend voor windparken die aan het eind van dit jaar operationeel zullen zijn. De windenergie op zee wordt via kabels en laadstations over Nederland verspreid. Maar juist de kosten daarvan zullen zeker danig stijgen, schrijft Jetten. In hoeverre die aansluitkosten van deze windparken zullen doorwerken in de tarieven kan hij nog niet precies aangeven, wel dát ze dat zullen doen.
China mag niet meer meedoen
De enorme kostenstijging is te wijten aan een reeks factoren, waaronder gestegen grondstoffenprijzen, personeelskosten en het uitsluiten van leveranciers uit risicolanden. Vorig jaar bepaalde het kabinet dat Chinese partijen niet meer mogen meedingen in aanbestedingen van netbeheerder Tennet bij vitale delen van het elektriciteitsnetwerk. Daardoor is Tennet duurder uit. De totale investeringskosten voor het net op zee tot en met 2031 worden nu geraamd op 35,5 miljard euro in plaats van 26 miljard.
Omzetten stroom in waterstof
De minister zegt in gesprek te zijn met netbeheerder Tennet om de doorwerking van de onvermijdelijk hogere kosten voor de consument zoveel mogelijk te drukken. Een mogelijkheid die hij oppert is het omzetten van de opgewekte energie in waterstof, waarvoor minder investeringen nodig zouden zijn. In hoeverre deze oplossingen haalbaar zijn en echt de kosten zullen drukken, maakt hij echter niet duidelijk.
Geen aansluiting op stroomnet meer
Hoe urgent een en ander is, blijkt uit het feit dat het steeds gewoner wordt dat je als bedrijf geen aansluiting op het stroomnet meer kunt krijgen. In de provincies Noord-Brabant en Limburg is dat al zo. Maar de provincies Noord-Holland en Gelderland luiden de noodklok, terwijl ook Utrecht en Flevoland binnenkort problemen voorzien. Bedrijven die stroom (of méér stroom willen) gaan dan op de wachtlijst, waarop inmiddels al 6600 bedrijven staan. “Erg spijtig”, is de enige reactie die Rob Jetten als verantwoordelijke D66-minister van Klimaat en Energie eerder daarover kwijt wilde. Deze week maakte hij echter bekend na te denken over een verplichting voor bedrijven om in de piekuren (tussen 16.00 en 20.00 uur) minder stroom af te nemen.
‘Wiebelstroom’ destabiliseert stroomnet
De dreigende energiecrisis met exploderende prijzen is een rechtstreeks gevolg van de onberaden ‘energietransitie’ die het land is opgedrongen, niet in de laatste plaats door D66, de partij van de klimaat- en energieminister. De problemen zitten niet alleen aan de afnamekant (laadpalen, warmtepompen), maar ook waar de stroom opgewekt wordt: aan de productiekant. Hoewel de hoeveelheden groene ‘wiebelstroom’ van in- en uitschakelende windmolens – al dan niet op zee - en zonnepanelen de conventionele stroomopwekking niet kunnen vervangen, ze zijn wel groot genoeg om het stroomnet uit evenwicht te brengen. Het verbranden van de steeds meer omstreden ‘biomassa’ in aangepaste centrales biedt eveneens geen soelaas. Stijgende energieprijzen en ‘groenflatie’ zijn hiervan de logisch gevolgen, die niet enkel op rekening van de oorlog in Oekraïne geschreven mogen worden.
Flessenhalzen in energievoorziening
Het gaat niet alleen om de vraag of er op een bepaald moment voldoende stroom is, maar ook hoe je die op de plaats krijgt waar die nodig is. Stroom moet vervoerd worden en het net waarlangs dit gebeurt, is niet berekend op de gedroomde ‘energietransitie’. Het schiet tekort bij zowel inname als levering van stroom. Het tegenwerken van traditionele energieopwekking door verbranding van ‘fossiele’ brandstoffen als kolen, olie en gas (denk aan het tirannieke ‘gasverbod’) onder invloed van het vermeende klimaatprobleem, leidt behalve tot grote kostenstijgingen als die van de windparken op zee tot tal van flessenhalzen in de energievoorziening. In beide gevallen betalen consumenten en bedrijven het gelag.
Laatst bijgewerkt: 9 november 2023 16:29