Steun boeren die elders ons eten maken

Met die visie op de toekomst van het voedselsysteem waarschuwt de Britse hulp- en ontwikkelingsorganisatie Christian Aid de overheid in een nieuw rapport. Doel is de zorgplicht van regeringen voor hun burgers te prikkelen en handelingsperspectief te bieden.

De Christelijke hulporganisatie bracht een aantal essentiële voedselimporten in kaart en relateerde die aan de dreiging die klimaatverandering vormt voor het levensonderhoud van boeren en het voedsel dat in Westerse landen wordt gegeten.

Een aanzienlijk deel van het fruit, groente, peulvruchten en vleesproducten die door Britse (22%), Italiaanse (23%) en Duitse (15%) huishoudens worden gebruikt komen uit landen met een hoge kwetsbaarheid voor klimaatverandering en een laag klimaatgereedheidsniveau. De auteurs waarschuwen dat verdere opwarming zou leiden tot meer oogstvernietigende, extreme weersomstandigheden. Die veroorzaken lege winkelschappen en leiden tot hogere prijsstijgingen dan we nu door de inflatie meemaken.

Christian Aid denkt dat vooral Brazilië, Zuid-Afrika, India, Vietnam, Peru, Colombia, Ivoorkust en Kenia gevoelig zijn voor klimaatverandering. Maar ook de Britse aanvoer van tomaten, komkommers, sla, paprika's en cirtrusvruchten kwam eerder dit jaar tot stilstand na kou en hitte in het gebied van de Middellandse Zee. De Britten hebben daar extra last van omdat ze verre van zelfvoorzienend zijn op het gebied van voedsel.

Christian Aid vindt dat de regering steun moet verlenen aan boeren in kwetsbare gemeenschappen elders, zodat die zich kunnen aanpassen aan een snel veranderend klimaat en Groot-Brittannië kunnen blijven beleveren tegen bovendien redelijke prijzen.

Vilt bracht gisteren een bericht dat meldt dat Spanje €12 miljard investeert om watertekorten te vermijden. Gebrek aan water voor irrigatie jaagt de oogsten fors omlaag. Het blad schrijft dat de graanoogst dit najaar 40% naar verwachting lager zal liggen dan vorig jaar. Voor gerst zou de daling met 39% zijn en voor tarwe en maïs zouden de dalingen respectievelijk 36% en 20% zijn. Om tekorten op de thuismarkt van het voorheen exporterende land op te vullen schat de Spaanse regering op dit moment 20 miljoen ton te moeten invoeren. Ook de teelt van zonnebloemen voor de olieproductie en fruit (Spanje is de grootste exporteur op de binnenlandse markt van EU) liepen zware tikken op.

Wegvallende productie zet internationaal druk op de markt. Het feit dat Spanje graan moet importeren heeft een verdubbelend schaarste-effect op de markt. Waar eerder Spanje bijdroeg aan de internationale handelsvoorraad trekt het daar nu juist productie uit weg. Fruit (denk aan sinaasappels, perziken, kersen en nectarines) dat bijvoorbeeld Britse en Nederlandse supermarkten niet meer kunnen inkopen uit Spanje is niet gemakkelijk te vervangen omdat het de aanplant van nieuwe gaarden vergt die er even doen om tot productie te komen. Ook Marokko, een alternatieve fruitleverancier uit het Middellandse Zee gebied, kampt met droogte en ziet zijn export dalen.