Reeën moeten halsoverkop ‘verhuizen’, met aanrijdingen tot gevolg

Daarmee is het een berucht moment geworden. In Overijssel zijn ieder jaar 1.150 botsingen met reeën, waarbij het ook vaak misgaat in de bronsttijd in juli. De allerhoogste piek is steevast in het voorjaar, daarover later meer.

Jan Broekmate is elke dag in het bos en kent de dieren door en door. Als voorzitter van de Stichting Educatiecommissie Jacht- en Natuurzorg geeft hij les over reeën en hun eigenaardige gedrag. Dat ze graag in maïsvelden verschuilen, is volgens hem makkelijk te verklaren.

"Ze zijn heel alert en willen alles zien", zegt Broekmate. "In een maïsveld kunnen ze er mooi onderdoor kijken, zo zien ze alles aankomen. Het is ook lekker beschut."

Broekmate merkt het elk jaar weer. De 'r' komt in de maand en de reeën verhuizen. "Ze blijven zo lang mogelijk liggen in het maïsveld. Auto's, scooters; dat soort lawaai horen ze al niet meer. Maar als de hakselaar komt, weten ze direct waar ze naartoe moeten."

"Dan kiezen ze de kortste weg naar begroeiing of naar een ander perceel. In deze periode gaan ze veel minder de weg over. Het liefst gaan ze een paar meter verderop het bos in."

De kortste route naar veiligheid dus, zoals we het graag zien. Heel anders dan in het voorjaar. Dan worden nieuwe reetjes geboren en verstoten de geiten hun jaarlingen. Het gevolg: de onbezonnen, jonge dieren gaan zelf op pad. Ze herkennen het gevaar niet en schieten de straat over.

"In het najaar gedragen ze zich meer als familie, ze zijn daardoor volwassener en verantwoorder", zegt Broekmate. "Boeren houden er ook rekening mee als ze hakselen. Ze letten extra goed op en maken afspraken met wildbeheerders. Automobilisten moeten dan ook alerter zijn en voorzichtig rijden."

Broekmate denkt dat de jaarlijkse verhuizing onderdeel is geworden van het leefpatroon van veel reeën. Het is een minpuntje van een verder perfecte leefomgeving, een die simpelweg te fijn is om niet te gebruiken.