Op de Substack van de hoogleraren Martin Neil en Norman Fenton wordt opnieuw minutieus bewezen dat de oorzaak van ernstige ziekte en overlijden bij een ‘coronabesmetting’ vooral te vinden is in de weigering om met antibiotica te behandelen. Vroeger was dit de gouden standaard, maar bij het begin van de Corona-pandemie werd dit verboden, schrijft Dr. Peter F. Mayer.
Bacteriële longontsteking is een veel voorkomende comorbiditeit van virale luchtweginfecties. Tot begin 2020 was het toedienen van antibiotica de standaard als de aandoening verergerde. In maart en april 2020 veranderden de richtlijnen echter en waarschuwden ze tegen het gebruik van antibiotica omdat ze het hart zouden beschadigen. In Duitsland kelderde het voorschrijven van antibiotica, zo blijkt uit gegevens van zorgverzekeraars. In plaats van antibiotica werd vroegtijdige geforceerde beademing aanbevolen, wat een hoog sterftecijfer met zich meebrengt. TKP berichtte hier en hier uitgebreid over.
Martin Neil schrijft dat het eerste slachtoffer van de ziekteverwekker die bekend staat als SARS-CoV-2 “Patient Zero” was, wiens zaak op 26 december 2019 in Wuhan, China werd geregistreerd. Hij werd in het ziekenhuis opgenomen met luchtwegklachten, waaronder koorts, duizeligheid en hoesten.
Patiënt Zero was relatief jong en had geen noemenswaardige gezondheidsproblemen, maar toch onderging hij een reeks tests, waaronder genetische sequencing van vocht uit zijn luchtwegen. Dit zou hebben geleid tot de ontdekking van een nieuw coronavirus, later SARS-CoV-2 genoemd.
Zoals beschreven in de baanbrekende publicatie in Nature van 3 februari 2020 zijn de klinische kenmerken van de ziekte van de zogenaamde patiënt zero, van wie naar verluidt de sequentie van het genoom van het ‘nieuwe virus’ is bepaald, vrij typerend voor normale bacteriële longontsteking. Omdat hij geen ongebruikelijke symptomen vertoonde, was dit duidelijk geen routinematige medische reactie op wat een typische luchtweginfectie lijkt te zijn.
Maar dat is niet het enige dat vreemd is aan dit verhaal. Heeft u ooit veel gelezen over vaccins tegen longontsteking? Onderzoekers hebben ontdekt dat een zogenaamd preventief middel tegen een van de belangrijkste oorzaken van bacteriële longontsteking, het pneumokokkenvaccin, soms aan oudere en kwetsbare mensen wordt gegeven. Het was echter in 2020 erg moeilijk te verkrijgen.
Onderzoekers die de interactie tussen bacteriële longontsteking en SARS-CoV-2 bestudeerden, ontdekten dat vaccinatie tegen bacteriële longontsteking het risico op Covid-19 statistisch significant vermindert. Maar hoe kan een vaccin tegen een bacterie de kans op een virus verkleinen?
Co-infecties van bacteriën en virussen
Studies naar de etiologie van pneumonie hebben aangetoond dat virale soorten de nasopharynx van patiënten koloniseren nadat ze een bacteriële pneumonie hebben opgelopen, wat suggereert dat zowel opeenvolgende pneumonie gevolgd door virale infectie als parallelle infectie, beide infecties die samen voorkomen, mogelijk zijn. In de medische literatuur en praktijk wordt echter meestal het tegenovergestelde aangenomen: een virale infectie gevolgd door een bacteriële infectie, en sinds 2020 wordt SARS-CoV-2 geïdentificeerd als de “nieuwe” oorzaak.
Deze onderzoeksresultaten suggereren dat de echte risicolast voor patiënten helemaal niet SARS-CoV-2 is, maar bacteriële longontsteking, en dat SARS-Cov-2 secundair is aan bacteriële longontsteking of deze verdoezelt, en niet andersom. Zou het dus kunnen dat bacteriële longontsteking in de gemeenschap wordt opgelopen in plaats van in het ziekenhuis, en dat het signaal van virale infectie volgt op bacteriële longontsteking? En zo ja, waarom werd de nadruk gelegd op een virus en niet op het altijd aanwezige risico op bacteriële longontsteking?
Veranderingen in richtlijnen zijn de oorzaak van de sterfgevallen
Veel van de gruwelijke beelden die in het voorjaar van 2020 in de media circuleerden, waren afkomstig van intensive care-afdelingen en lieten zien dat patiënten werden behandeld met beademingsapparatuur. Er wordt beweerd dat mensen sterven aan acute ademnood veroorzaakt door SARS-CoV-2 terwijl ze beademd worden.
Beademingsgeassocieerde pneumonie (VAP) is een bekende ziekte waarbij beademde patiënten een significant hoger risico op overlijden hebben nadat ze een “secundaire” pneumonie hebben opgelopen tijdens beademing. Van veel patiënten die in het voorjaar van 2020 aan VAP stierven, werd geregistreerd dat ze waren overleden aan SARS-CoV-2.
Hoewel de autoriteiten het hoge aantal beademingsgerelateerde longontstekingen erkennen, wordt het gebruik ervan waar nodig nog steeds verdedigd. Zelfs Anthony Fauci erkende dat er te veel gebruik werd gemaakt van de ventilatie . Dit overmatig gebruik van beademing ging gepaard met veranderingen in protocollen, vertragingen bij opname en veranderingen in medicatie en testen. Gezien het feit dat de meeste mensen die stierven aan “Covid-19 met ademhalingssymptomen” stierven op intensive care-afdelingen, lijkt het gewetenloos om deze sterfgevallen toe te schrijven aan SARS-CoV-2. Observatiegegevens zijn sterk verstoord en deze sterfgevallen zijn net zo waarschijnlijk te wijten aan bacteriële infectie en veranderingen in behandelingsprotocollen
In een artikel uit 2008 in het Journal of Infectious Diseases (over de Spaanse grieppandemie) concludeert Anthony Fauci: Preventie, diagnose, profylaxe en behandeling van secundaire bacteriële longontstekingen, evenals het aanleggen van voorraden antibiotica en bacteriële vaccins, zouden ook hoge prioriteiten moeten hebben bij de planning van pandemieën”.
Ongeacht of dergelijke voorraden antibiotica werden aangelegd, het aantal antibioticavoorschriften onder de bevolking werd in het voorjaar van 2020 drastisch verminderd. Het is de moeite waard eraan te denken dat mensen in het voorjaar van 2020 werd gevraagd zichzelf te isoleren als ze last hadden van Covid-symptomen. Dit zou de ziekteverwekkers de tijd geven om zich te vermenigvuldigen en een ernstiger ziekte te ontwikkelen, die dan moeilijker te behandelen zou kunnen zijn. Veel mensen kwamen laat op de intensive care terecht, met een beginnende of aanhoudende longontsteking (misschien van het vorige normale griepseizoen), vermomd als ‘Covid-19’, en zijn mogelijk pas met antibiotica behandeld totdat hun toestand verder verslechterde.
De onwil om bacteriologische tests uit te voeren op de intensive care (en het personeel bloot te stellen aan een zogenaamd dodelijke ziekteverwekker) kan een andere factor zijn geweest. De patiënten hadden daardoor meer last van kortademigheid dan in het verleden het geval zou zijn geweest. De late opname op de intensive care en de zeer late toediening van antibiotica beschermen hen mogelijk niet tegen een bacteriële infectie (gedetecteerd of niet-gedetecteerd).
Het door elkaar halen van longontsteking en ‘Covid-19’ herhaalt een al lang bestaande officiële tactiek om griep en longontsteking door elkaar te halen. Er zijn aanwijzingen dat een afname van de door het publiek waargenomen dreiging van de griep er mogelijk toe heeft geleid dat de farmaceutische industrie een poging heeft gedaan om de merknaam te veranderen, samen met een nieuwe lijn van verhandelbare producten om op deze dreiging te reageren.
Goede resultaten bij antibioticakuur
In tegenstelling tot de hierboven gepresenteerde bevindingen hebben artsen in Toledo , Spanje, in het voorjaar van 2020 antibiotica toegediend aan ‘Covid-19’-patiënten, in strijd met de officiële instructies. Dit resulteerde in geen ziekenhuisopnames of sterfgevallen in hun verpleeghuizen nadat de routinedosering was begonnen. De resulterende sterfte bedroeg ongeveer 7 procent in het voorjaar van 2020, vergeleken met 28 procent in andere vergelijkbare verpleeghuizen (en de 7 procent stierf voordat de routinematige antibiotica begonnen).
De (longontstekings)hypothese dat een deel van de sterfgevallen door ‘Covid-19’ in 2020, vooral die met begeleidende ademhalingssymptomen, werd veroorzaakt door bacteriële longontsteking, en dat bacteriële longontsteking mogelijk de primaire en niet de secundaire infectie was, begint behoorlijk sterk te lijken. Dit is belangrijk omdat het de conventionele wijsheid over de ware oorzaak van sterfgevallen als gevolg van de ‘pandemie’ in twijfel trekt: een bacterie of een virus, allebei of geen van beide? Het roept ook de vraag op hoe de ziekteverwekker werd verspreid en, belangrijker nog, het roept de vraag op hoe en of de ziekte adequaat werd behandeld.
Romanian doctor's 100% successful covid cure.
*** Antibiotics ***
Oxygen (but not too much)
NO ventilationhttps://t.co/UYZ9rUirYgConsistent with the bacterial pneumonia hypothesis where Sars-CoV-2 should be considered a bystander viral coinfection.
It is UNTREATED…
— Prof Martin Neil (@MartinNeil9) September 10, 2023
Een verdere bevestiging dat bacteriële longontsteking en niet ‘Covid’ het echte gevaar is, komt van twee groepen artsen die 100 procent succes hebben gehad met het gebruik van antibiotica om “Covid” te behandelen.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –
Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
