Het hart heeft nooit een dagje vrij. De hardwerkende spier trekt zich 24 uur per dag ritmisch samen, van de wieg tot het graf, om ervoor te zorgen dat het bloed elk deel van het lichaam bereikt.
Bij sommige mensen kan echter een aandoening optreden die hartfalen wordt genoemd, waarbij het hart plotseling zijn pompkracht verliest en de organen en weefsels van het lichaam niet langer kan voorzien van genoeg bloed, zuurstof en voedingsstoffen.
Hartfalen kan tal van oorzaken hebben, van hoge bloeddruk en alcoholgebruik tot hartritmestoornissen of aangeboren hartafwijkingen. Maar het kan ook het gevolg zijn van een tekort aan een belangrijk mineraal, zo blijkt uit onderzoek van de universiteit van Lund in Zweden.
Selenium is een belangrijke voedingsstof, die we halen uit volle granen, vlees, ingewanden, vis en schaaldieren. Het seleniumgehalte in de voeding van veel Europeanen is echter laag, wat deels te wijten is aan het gebrek aan selenium in landbouwgrond.
Volgens de nieuwe studie gepubliceerd in het tijdschrift Free Radical Biology and Medicine, kan een tekort aan selenium schade aan het hart veroorzaken.
‘Onze studie toont aan dat er een verband is tussen een laag seleniumgehalte in het lichaam en een verhoogd risico op het ontwikkelen van hartfalen tijdens een follow-upperiode van 15 jaar. Bij de 20 procent die de laagste seleniumwaarden in hun bloed hadden, was de kans twee keer zo groot,’ zegt postdoc Amra Jujic, die onderzoek doet naar hart- en vaatziekten aan de universiteit van Lund en het onderzoek leidde in een persbericht
Groot tekort geeft hoog risico
Het onderzoeksteam gebruikte gegevens van de grote epidemiologische studie, The Malmö Cohorts, die 4803 mannen en vrouwen met een gemiddelde leeftijd van 70 jaar omvat.
Door te kijken naar de seleniuminname van de deelnemers en deze te vergelijken met hun latere risico op het ontwikkelen van hartfalen, ontdekten de Zweedse onderzoekers dat de 20 procent met de laagste seleniumwaarden in het bloed de grootste kans op hartfalen had.
De onderzoekers benadrukken dat ze op dit moment niet weten of het seleniumtekort het hartfalen veroorzaakt of dat het hartfalen zelf het seleniumgehalte beïnvloedt.
‘We willen daarom onderzoeken hoe patiënten met hartfalen en mensen zonder hartfalen reageren op een seleniumbehandeling. Dit is iets wat we in toekomstige gerandomiseerde klinische onderzoeken zullen bekijken, in eerste instantie bij patiënten met vastgesteld hartfalen,’ zegt Martin Magnusson, consultant en cardioloog aan Skåne University Hospital en een van de onderzoekers.
Al in 2013 toonden Scandinavische wetenschappers onder leiding van professor en cardioloog Urban Alehagen van het Linköping University Hospital een duidelijk verband aan tussen het seleniumgehalte in het bloed en sterfte aan hart- en vaatziekten in de KiSel-10 studie, gepubliceerd in het International Journal of Cardiology.
In het onderzoek kregen 443 mannen en vrouwen een supplement van selenium en co-enzym Q10 of een placebo. De onderzoekers stelden 54 procent minder overlijdens aan hart- en vaatziekten vast bij degenen die de actieve supplementen namen.
Op dit moment is de aanbevolen dagelijkse inname van selenium voor volwassenen 70 microgram.