De ooievaar kwam vorige week woensdag binnen bij het revalidatiecentrum. “Hij was behoorlijk gestrest en heel zwak, dus we lieten hem even rustig in zijn kooi zitten zodat hij kon bekomen”, vertelt beheerder Annemarie Brosens. “De ochtend erna zouden we hem onderzoeken, maar toen was hij al overleden.”

Een van de dierverzorgers onderzocht de ooievaar daarna alsnog en voelde een harde bult bij zijn keel. “Ze besloot om te kijken wat erin zat en toen kwam er een grote hand vol elastiekjes uit. Een bal van 400 gram”, zegt Brosens. “Onze eerste gedachte was: 'o nee, niet weer!'”

Het is namelijk niet de eerste keer dat ze dit zien bij het revalidatiecentrum in Zundert. Eerder dit jaar kwam er ook al een volwassen ooievaar met elastieken in zijn maag bij de opvang binnen. Maar die heeft het wel overleefd. “Het gebeurt ieder jaar minstens één keer en dat vind ik eigenlijk al te veel", zegt Brosens.

Het vermoeden is dat de moederooievaars de elastiekjes op straat vinden, ze aanzien voor wormen en hun jongen daarmee voeden. “Die jonge ooievaars hebben honger en vertrouwen hun ouders erin dat dat eetbaar is. Maar die elastiekjes blijven hangen in de slokdarm en daardoor komt ander voedsel niet meer binnen.”

Hoe de elastiekjes in de natuur terecht komen is lastig te zeggen. “Iedereen geeft meteen de postbezorgers de schuld. Want het zijn vaak dikkere elastieken. Maar er zitten ook haarelastiekjes tussen en elastieken die worden gebruikt bij boom- en tulpenkwekerijen”, zegt Brosens. Ze hoopt dat mensen zich nu in ieder geval meer bewust worden van het gevaar als ze elastiekjes op de grond gooien.