NASA wacht op een heel speciale levering uit de ruimte
In de kurkdroge woestijn van Utah landt binnenkort een kleine, schotelvormige capsule met een heel bijzondere inhoud.
Hier controleert een vertegenwoordiger van het leger de landingsplaats rond de testcapsule om het gebied te beveiligen. Volgens NASA gaat hij als eerste op de echte capsule af als die op 24 september landt op het oefenterrein in de woestijn van Utah.
Een team NASA-medewerkers staat een flinke klus te wachten wanneer een van de meest spraakmakende missies van de ruimtevaartorganisatie op 24 september een cruciale fase ingaat.
Een schotelvormige capsule ter grootte van een kleine koelkast zal landen in een gebied in de woestijn van Utah van 58 bij 14 kilometer.
Als de capsule veilig landt, zal hij zo snel mogelijk worden vervoerd van het militaire gebied naar een laboratorium in het Johnson Space Centre in Houston, waar een groep wetenschappers klaarstaat om de inhoud te onderzoeken. En die klus is niet zomaar geklaard.
Daarom heeft NASA net een uitgebreide generale repetitie achter de rug om ervoor te zorgen dat alle mensen in het team precies weten wat ze moeten doen. Het is een van de vele repetities van de afgelopen zes maanden, maar wel de meest realistische tot nu toe.
‘Zodra de testcapsule landt, zal ons team deze in een race tegen de klok binnenhalen en in veiligheid brengen in een schone ruimte,’ zegt Mike Moreau, projectmanager bij NASA’s Goddard Space Flight Centre.
Geavanceerd instrument doorstaat de test
Een 3 meter lange robotarm was een van de belangrijkste instrumenten van de robotsonde OSIRIS-REx. Samen met geavanceerde meetinstrumenten en een capsule met hittebescherming nam de arm een bodemmonster van Bennu, dat nu veilig op aarde is geland.
Zonnecellen leverden de stroom
Twee zonnepanelen van in totaal 8,5 vierkante meter wekken stroom op voor de instrumenten van de sonde. De panelen leveren tot 3000 watt, wat gelijkstaat aan het verbruik van een waterkoker.
Raketstraalpijpen vertraagden het schip
Vier raketstraalpijpen vertraagden de snelheid tijdens de bemonstering, waarbij de robotsonde en Bennu in formatie vlogen met 100.000 km/h.
Capsule beschermde het monster van de planetoïde
Toen het monster eenmaal op zijn plaats zat, wachtte een jarenlange reis naar huis. Onderweg zorgde een speciale, tegen hitte beschermde capsule ervoor dat de temperatuur van het monster nooit hoger werd dan 75 °C, omdat het beschadigd kan raken door te veel hitte. Dit is vooral een uitdaging tijdens de afdaling door de atmosfeer van de aarde, waar de temperatuur kan oplopen tot ongeveer 1700 °C.
Lasermeter vond de landingsplaats
Een laserhoogtemeter maakte een zogeheten topografische kaart die het oppervlak van de planetoïde tot in het kleinste detail liet zien. De kaart zou astronomen helpen om een locatie te vinden waar OSIRIS-REx het monster kon verzamelen.
Grijparm geslaagd voor de test
De 3 meter lange arm van het schip is uitgerust met een apparaat dat stenen en stof in twee containers in de kop van de grijparm blies.
De capsule is afkomstig van het ruimtevaartuig OSIRIS-REx, dat de afgelopen zeven jaar in de ruimte heeft doorgebracht, eerst een jaar rond de zon cirkelde en daarna een zetje kreeg in de richting van de planetoïde Bennu.
Hier wist hij op 20 oktober 2020 tot grote vreugde van de astronomen 400 tot 1000 gram stof- en rotsmonsters van de planetoïde te verzamelen. Maar de missie heeft een van de grootste uitdagingen nog te gaan.
In het landingsgebied op circa 130 kilometer van Salt Lake City testte het team onder andere hoe de testcapsule per helikopter naar een schone zone in het militaire oefenterrein kon worden vervoerd.
Het monster van de capsule moet in onze atmosfeer worden beschermd tegen hitte, trillingen en vervuiling van de aarde.
Als het lukt, zal het de eerste keer zijn dat de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie een monster van een planetoïde naar de aarde haalt, en daarmee een stukje ruimtevaartgeschiedenis.
Het belangrijkste is dat het kleine monster van de 4,5 miljard jaar oude planetoïde mogelijk kan helpen bij het onthullen van geheimen over het ontstaan van het zonnestelsel zelf – met name de rol die planetoïden speelden bij de vorming van planeten en de levering van organisch materiaal, water en uiteindelijk leven aan de aarde.