Ik vroeg ChatGPT om mijn column te schrijven en wat er toen gebeurde zal je verbazen

Als ik wat kortaf klink kan dat kloppen, want ik ben pissig. Ik had namelijk bedacht dat taalrobot ChatGPT deze week mijn column zou schrijven. En dus had ik dagen lang in de zon gelegen, krantjes gelezen en koffie gedronken op het terras.

Ik hoefde immers alleen maar op de dag van de deadline aan het chatprogramma te vragen of hij een column voor me kon tikken „in de stijl van Japke-d. Bouma”. Wat steekwoorden erbij als ‘de toekomst van kunstmatige intelligentie’, ‘humor’, ‘scrum masters’ en een ‘makkelijke grap over stoelgang’ en er zou al binnen een paar seconden een hilarische column komen, zo hadden mijn vrienden me beloofd die al maanden al hun werk door ChatGPT laten doen.

Maar hoe meer versies van de column de robot ook uitspuugde – ik steeds bozer reageren met ‘grappiger!’, ‘spannender!’, ‘stoelgang!’ – hoe dramatischer het werd. Hemeltergend saai, feitelijk en stoffig. Alsof een CDA-ouderling een samenvatting van de handleiding van m’n stofzuiger stond voor te lezen.

En uiteindelijk moest ik zelf weer aan het werk, zelf nadenken ook, pfff, en was de hele redactie boos omdat ik vlak voor het Paasweekend veel te laat had ingeleverd.

Tot zover ChatGPT.

En dat terwijl het programma zoveel andere dingen wél kan! Tuurlijk, hij is te woke, te bloedeloos en te correct – en heel erg „daar heb ik geen mening over”, maar dat is voor heel veel zaken geen enkel probleem!

Scholieren en studenten zijn er dol op. Want je kunt er scripties, werkstukken, boekverslagen, en de tekst voor een mondeling examen mee schrijven zonder dat je een boek hoeft te lezen – BOEIUH! Maar ook voor sinterklaasgedichten is het een uitkomst. Voor speeches, voor het onderhandelen met andere chatbots. Om teksten samen te vatten.

Ik ken ook mensen met een burn-out die van ‘the chat’ tips krijgen voor een meer mindful leven, en een stel, ik noem geen namen, dat hun huwelijksgeloften erdoor heeft laten schrijven. De enige mensen die er dus niks aan hebben zijn wij – mensen die voor hun werk grappig moeten zijn, tegendraads, politiek incorrect, dwars.

Tegelijkertijd begint ook de angst toe te nemen voor al die kunstmatige intelligentie die over de wereld raast. Afgelopen week las ik in mijn krant dat zakenbank Goldman Sachs, ja die van de kredietcrisis, had becijferd dat het in de nabije toekomst 300 miljoen banen overbodig zal maken.

Advocaten, administratief medewerkers, architecten, marketeers, kwartiermakers, sensitivity readers – hele volksstammen zitten momenteel op Madeira en laten ChatGPT al hun werk doen, en beter dan ze zelf ooit gedaan hebben.

Het programma wordt al gebruikt om Kamervragen mee te stellen én te beantwoorden. Dat gaat goed tot iemand er achter komt die de salarissen van al die mensen betaalt. De grootste angst is dat al die steeds slimmere kunstmatige intelligentie niet meer te stoppen is en uiteindelijk de hele wereld zal overnemen.

Een aantal techreuzen ondertekenden deze maand een open brief waarin ze ontwikkelaars van artificial intelligence (AI) oproepen om alle experimenten ermee per direct te pauzeren. De brief is al ondertekend door Elon Musk en Steve Wozniak – die vrezen zelf te worden vervangen door een slimme robot.

Nu zal ik het wel weer verkeerd inschatten – ik ben ook zo iemand die dacht nooit iets aan een mobiele telefoon te hebben – maar wat is er mis mee, dat robots de wereld overnemen? Laat maar komen. Als ik moet kiezen aan wie ik de wereldheerschappij zou overlaten, heb ik liever ChatGPT dan Mark Rutte.

Sterker nog: zijn politici niet allang robots? Toen ik ChatGPT vroeg om met oplossingen voor het toeslagenschandaal te komen, spuugde hij dezelfde bloedeloze teksten uit als de doorsnee-staatssecretaris, compleet met „het instellen van speciale commissies”, „de noodzaak van een breed scala aan structurele veranderingen”, „het verhogen van de transparantie” en „task-forces”.

Mark Rutte lijkt er in ieder geval best vaak ééntje, als ik hem weer eens hoor van: ‘hoi’, ‘hahahaha’ en ‘ik druk de pauzeknop even in’. Hoewel, zó slecht zijn die robots nu ook weer niet.

Maar serieus, er zijn toch allang mensen die zomaar een robot kunnen zijn? Voor mij is het een kleine stap me voor te stellen dat er eentje met wat kweekvlees z’n eigen lichaam bouwt en vervolgens met een appel op z’n fiets stapt, op weg naar het Binnenhof.

Marcel van Roosmalen en Gijs Groenteman grapten laatst in hun podcast dat Telegraaf-journalist Wierd Duk zo’n robot is. Ik dacht zelf eerder aan Arie Booms-ma, Mariëlle Tweebeeke, Tom Cruise en koningin Máxima – niet te stoppen, te slim, te perfect – als je goed kijkt, zie je het overal.

In dat licht bezien zijn de robots dus allang onder ons en heeft hen proberen een halt toe te roepen geen enkele zin meer. En is het juist béter dat ze steeds slimmer worden. Dan kunnen we ze allemaal het uiterlijk geven van Ryan Gosling bovendien. En ze écht goed, intelligent en doeltreffend gaan inzetten zodat wij zelf de handen vrij hebben om voor wereldvrede te zorgen of wacht, laat hen dat ook maar regelen.

Met als uiteindelijke doel uiteraard, dat ze ook míjn werk kunnen gaan overnemen zodat ik eindelijk met pensioen kan op Madeira – kom op jongens, hoe moeilijk is het – grappen maken, mensen een spiegel voorhouden, shockeren en ontroeren – als ik het kan, kan een robot het beter.

Een vriend had aan ChatGPT gevraagd wat hij met Japke-d. Bouma zou kunnen doen als hij een week met me had. „Een taalworkshop, een foodexcursie, en een mooie wandeling”, antwoordde de robot. „Maar er zijn natuurlijk nog talloze andere dingen die je zou kunnen doen met Japke-d. Bouma, afhankelijk van je interesses en haar beschikbaarheid”, vulde hij aan. We moesten heel hard lachen.

Het begin is er.

Dit waren de Parels deze week op Twitter