Johan (53), de laatste slager op Ameland, moet noodgedwongen stoppen wegens personeelstekort. 'Ik weet niet wat het is, de jongelui willen niet meer werken'
Slager Johan de Jong, met rechts zijn slagershulp Ylanyth de Vries. Foto: Jan Spoelstra
Ambachtelijk slager Johan de Jong (53) in Nes heeft een verregaand besluit genomen. Hij stopt er na veertien jaar mee. Ameland moet het vanaf 31 maart zonder slagerij doen. ,,Dit is niet meer vol te houden.”
De Jong had het nog niet aan de grote klok gehangen, maar klanten die ernaar vragen krijgen een eerlijk antwoord. ,,Mensen vragen of het werkelijk waar is, of een roddel. Het is waar, of er moet nog een wonder gebeuren...”
Het recente vertrek van de chef-slager, die een andere baan vond, bracht De Jong in acute problemen. ,,We zijn met zijn tweeën over, de worstenmaker en ik. Ik moet er normaal vijf hebben. Ik zoek een chef-slager en minimaal twee dames voor de winkel, maar de mensen willen niet meer. Ik weet niet wat het is, de jongelui willen niet meer werken.”
Vleeswaren zijn op Ameland straks alleen nog verkrijgbaar in de supermarkten. Een aantal jaren geleden stopte ambachtelijk slager Dennis Ytsma in Buren er al mee, De Jong is de laatst overgebleven slager op Ameland. Tot een jaar of vier geleden slachtte hij nog zelf. ,,Dat is door toenemende regelgeving de nek omgedraaid. Al die regelgeving die erbij komt, maakt dat je niet meer zelf wilt slachten.”
‘Geen dag vakantie, dan kun je de batterij niet opladen’
Er spelen dan ook meer factoren mee dan alleen het personeelstekort, zoals de prijsstijgingen. ,,Alles wordt ineens een stuk duurder, je zit met hoge inkoopprijzen. Dat moet je goed in de gaten houden, anders houd je vlees over. Je zit met beperkte houdbaarheid van je vleeswaren, dat merk je ook als er een personeelslid uitvalt door ziekte. Het is gewoon niet vol te houden met al die zorgen. Ik ben zeven dagen in de week met mijn bedrijf bezig, heb in al die veertien jaar geen dag vakantie gehad. Dan kun je de batterij ook niet opladen.”
Bewust koos De Jong 31 maart als dag dat de deur definitief dicht gaat. ,,Op 1 april denken ze dat het een grap is”, verzucht de vleeshouwer. ,,Daarna zal ik zelf een baantje zoeken. Of er moet een wonder gebeuren...”
Als zich op de valreep toch nog een chef-slager en ander personeel meldt, dan is een doorstart van de slagerij nog een optie, denkt De Jong hardop. Iemand die de slagerij in het centrum van Nes wil overnemen is misschien nog wel meer welkom. ,,Dan is alles mogelijk. Dan wil ik er ook wel blijven werken. Graag zelfs, maar wel met vrije dagen en zonder zorgen.”
