Pokémon Scarlet & Violet Review

Pokémon Scarlet en Violet

Pokémon Scarlet en Violet zijn inmiddels al veelbesproken, vooral vanwege de technische problemen. Een deel daarvan is al opgelost, maar dan nog blijft de game matig draaien op de Nintendo Switch. Dat is jammer, want de verdere games laten op verschillende vlakken leuke verbeteringen en vernieuwingen zien. Oude systemen zijn gemoderniseerd en sommige van de nieuwe elementen, zoals dat er nu drie hoofdmissies zijn, voegen echt iets toe. Ook de meer open opzet van de wereld pakt leuk uit, want Paldea verkennen heeft iets avontuurlijks en rustgevends. Wel is het lastig om de juiste route door de regio's heen te volgen, waardoor je af en toe in te hoge gebieden terechtkomt, maar uiteindelijk slaat die balans wel positief uit. Zo zijn Scarlet en Violet leuke toevoegingen aan de langlopende en nog steeds relevante franchise.

Pluspunten

• Gevarieerde, open wereld
• Drie hoofdmissies
• Tera-gevechten
• Oude recept gemoderniseerd

Minpunten

• Draait niet lekker
• Lastig om logische route te volgen

Getest

Pokémon Violet, Switch

Prijs bij publicatie: € 52,99

Vanaf € 47,99

Vergelijk prijzen

Bekijk alle uitvoeringen (5)

Een tijdje terug ontstond er in de reacties onder een review een discussie over wat nou eigenlijk een roleplayinggame, ofwel rpg, is. Hoewel je in de Xbox-game Pentiment vrij letterlijk een rol in het verhaal speelt, en met de manier waarop je dat invult het verhaal ook beïnvloedt, voldoet dat spel niet aan wat we tegenwoordig verstaan onder een game in het rpg-genre. Terecht of onterecht? Het antwoord op die vraag hangt af van de definitie die je wenst te hanteren. Afhankelijk daarvan zou je eens kunnen terugdenken aan welke rpg’s je door de jaren heen gespeeld hebt. Terwijl je dan nadenkt over The Witcher, Knights of the Old Republic en Dragon Age, vergeet je wellicht een game die ook voldoet aan de eisen voor een rpg en die je misschien wel vaker hebt gespeeld dan je wilt toegeven: Pokémon. Het oude rood, blauw of gele exemplaar behoort zelfs tot de eerste openwereld-rpg’s. De laatste jaren zien we het aloude recept in een wat nieuwer jasje, met Pokémon Scarlet en Violet als meest recente voorbeeld.

Pokémon Scarlet en Violet delen diverse eigenschappen met hun lange lijst voorgangers. Zoals bij elke dubbelrelease binnen de Pokémon-franchise hebben we het hier over twee nagenoeg dezelfde games, waarin het aanbod aan pocketmonsters verschilt. Zoals altijd zul je dus met andere spelers moeten ruilen, wil je de Pokédex in de game compleet maken. Dat is, naast het doorspelen van het verhaal en het opbouwen van een zo sterk mogelijk team van Pokémon, zoals altijd een doel op zich. Maar met Scarlet en Violet veranderen er wel degelijk wat meer zaken, die decennia anders zijn geweest.

Dat begint natuurlijk met een nieuw gebied. De nieuwe Paldea-regio lijkt losjes gebaseerd op het Iberisch Schiereiland, wat ook naar voren komt in hoe de personages in het spel praten. Ook als je de game in het Engels speelt, zul je af en toe een Spaans woord tussendoor krijgen. In Paldea kom je uiteraard ook de nodige bekende en nieuwe Pokémon tegen, waaronder je starter Pokémon Quaxyl, Fuecoco of Sprigatito. Je keuze maakt weinig uit: elk basistype Pokémon is vroeg in de game ook wel te vangen. De keuze voor Fuecoco bevalt ons prima, maar het lijkt minder van belang dan het in vorige games nog wel eens kon zijn.

Zo veel beestjes om je heen

Dat komt door twee belangrijke verschillen tussen Pokémon Scarlet en Violet en de wat oudere games. In de eerste plaats liggen de tijden van door hoog gras banjeren om Pokémon te vinden achter ons. Net als in Pokémon Arceus zul je de beestjes gewoon vrij zien rondlopen. Ben je op zoek naar een specifiek type, dan hoef je dus niet lukraak rondjes te lopen op plekken waar ze hopelijk voorkomen: je kunt gewoon om je heen kijken en naar de Pokémon toe lopen die je wilt vangen, terwijl je Pokémon die je niet interesseren, kunt ontwijken. Dat maakt het samenstellen van een evenwichtig team een stuk makkelijker en vooral sneller: tegen de tijd dat je de eerste gym bereikt, heb je voor vrijwel elk type Pokémon al een goede counter bij je.

Logische route lastig te volgen

Het andere verschil is dat het moment dat je die eerste gym bereikt, niet vast staat. Meer dan in voorgaande games is de spelwereld van Pokémon Scarlet en Violet helemaal open. Je kunt dus zelf een route bepalen en die route loopt niet, zoals vroeger het geval was, automatisch langs de juiste gyms op het juiste moment. Dat klinkt alleen leuker dan het is. Door het gebrek aan sturing kom je vrij snel in gebieden terecht waar de Pokémon te sterk zijn. Je merkt dan ineens dat de Pokémon van trainers in dat gebied een flink hoger niveau hebben dan jouw beestjes en mocht je er in slagen de wilde Pokémon in dat gebied te vangen, dan is de kans groot dat ze niet naar je luisteren: de badges die je in gyms verdient, zorgen er immers ook voor dat Pokémon van hogere levels beter naar jouw commando’s luisteren. Er is geen manier om te zien welke kant je op moet om de volgende logische gym te tackelen en dat kan dan best lastig zijn.

De positieve keerzijde is dat de meer open stijl van het spel ook uitnodigend werkt. Ergens is het ook wel leuk om gewoon een beetje rond te dwalen en verrast te worden door sterke Pokémon. Je kunt ook zien wanneer je in een hoger gebied bent beland, want dan zie je ineens evoluties van Pokémon rondlopen waarvan je even daarvoor nog de normale versie zag. Daar komt nog bij dat de volgende gym niet altijd de meest logische volgende bestemming hoeft te zijn. Dit keer is er namelijk meer onder de zon dan alleen het verslaan van acht gyms en nog wat elitevijanden, om daarna kampioen te worden. Pokémon Scarlet en Violet kennen namelijk drie hoofdmissies, die daarna zelfs nog voortvloeien in een afsluitend stuk van de game.

Drie hoofdmissies

Van de hoofdmissies is Victory Road degene met de bekende content: dit is je reis langs de gyms, de Elite Four en de kampioen van de regio, om te bewijzen dat jij de beste Pokémon-trainer bent. De andere twee missies zijn interessanter. In Path of Legends ga je op jacht naar vijf Titan Pokémon die onder mysterieuze omstandigheden in Paldea zijn beland. Dan is er ook nog Starfall Street, een missie die draait om het dwarsbomen van Team Star. Deze licht boosaardige aanwezigheid in Paldea doet natuurlijk denken aan het aloude Team Rocket, al is hun achtergrond anders en zit het verhaal eromheen een stuk leuker in elkaar. Elk van de drie hoofdmissies heeft specifieke zones of plekken waar je heen moet om verder te gaan en je bent vrij om zelf een volgorde te kiezen, zolang die dus enigszins aansluit bij het niveau van jouw Pokémon.

Terwijl je lekker op avontuur gaat in Paldea, leer je ook om te gaan met de nieuwe systemen in dit spel, of eigenlijk: de veranderde systemen. Er is eindelijk afscheid genomen van onnodig omslachtig werkende systemen. Je kunt je collectie Pokémon nu bijvoorbeeld altijd en overal benaderen, zodat je altijd de samenstelling van je team kunt veranderen. Terugreizen naar eerder bezochte Pokécenters kan ook vanaf elke plek in de spelwereld en dat Pokécenter doet ook meteen dienst als winkel en als plek waar je nieuwe aanvallen kunt vrijspelen, die je dan aan je Pokémon kunt leren. De game heeft de broodnodige stroomlijning achter de rug, wat het spelplezier ten goede komt. Het zorgt ervoor dat je zorgeloos kunt avonturieren en als je even geen zin meer hebt, snel weer een andere kant op kunt gaan.

Pokémon Scarlet en Violet beschikken niet alleen over verbeterde oude systemen, er zijn natuurlijk ook wat nieuwe ingrediënten. Nieuw is bijvoorbeeld het Terastal-fenomeen. Dit fenomeen houdt in dat Pokémon dankzij speciale kristallen in hun Tera Type kunnen veranderen. In deze vorm zijn ze sterker en hebben ze soms zelfs speciale aanvallen. Als speler kun je je eigen Pokémon ook eens per gevecht veranderen in hun Tera Type, wat zeker bij lastigere gevechten van pas kan komen. Ook kom je in de spelwereld soms een kristallenformatie tegen waarin dan een Tera-Pokémon verstopt zit. Deze bevecht je dan met een groepje, waarbij je zelf mag weten of je dat met AI-trainers of met echte spelers samen doet. Dit aspect lijkt een beetje op de Raid Battles uit Pokémon Go. Het is een leuke toevoeging, maar meer een klein extraatje dan iets dat een grote rol speelt in de game. Datzelfde geldt voor andere elementen, zoals de mogelijkheid om met ingrediënten eten te maken waarmee jij en je Pokémon sterker worden. Het helpt, maar wij maakten amper gebruik van dit spelelement en misten het geen moment.

Bij de Tera-gevechten komen ook wat speciale effecten om de hoek kijken. Die voelen aardig over de top en zijn waarschijnlijk ook zo bedoeld. Pokémon Scarlet en Violet zijn hier op zijn spectaculairst. Sommige omgevingen zijn aardig, maar het algemene grafische niveau van de game ligt niet hoog. De omgevingen zijn kaler en leger dan we van games anno 2022 gewend zijn. De animaties van de Pokémon zelf maken nog wel iets goed, maar grafisch maakt de game niet veel indruk.

Technisch matig

Daarmee belanden we vanzelf op het meer technische aspect en op dat vlak komt de game er niet goed van af. Het zal je niet ontgaan zijn dat veel gamers online hebben geklaagd over de technische staat waarin het spel verkeert. Om maar te beginnen met het goede nieuws: daarin zijn inmiddels al stappen gezet. Wij zijn bijvoorbeeld niet door de map heen gevallen en hebben geen crashes meegemaakt. Dat wil echter niet zeggen dat de game nu als een zonnetje draait. De framerate is laag en zakt op momenten zelfs zo ver in dat personages in de spelwereld zichtbaar ‘verspringen’ van de ene naar de andere plek. Ook het renderen van personages gebeurt vaak heel traag, zodat andere trainers soms ineens vlak voor je neus verschijnen.

We hebben over dit laatste punt allerlei meningen gelezen, variërend van ‘onvergeeflijk dat het zo slecht draait’ tot aan ‘tja, van de Switch mag je niet veel meer verwachten’. In beide kanten zit wel een kern van waarheid. Waar het vooral op neerkomt, is of je er zelf overheen kunt stappen of niet. Zeker wanneer je rondrijdt op je mount, stottert het beeld af en toe en de tijd die de game soms nodig heeft om een nieuwe Pokémon uit zijn Pokéball te laten komen, voelt soms net even een seconde te lang. Dit is alsnog een leuke Pokémongame. De verbeteringen en vernieuwingen werken goed. Het voelt vooral alsof deze game nog enkele maanden aan optimalisatie zou kunnen gebruiken, waarbij we natuurlijk wel de aanname doen dat dat dan ook zou helpen. Hoe dan ook, technisch laten Pokémon Scarlet en Violet te wensen over en dat is jammer.

Conclusie

We sluiten dus af met een negatief puntje, maar toch sijpelt onze mening over de hele game al door die alinea heen, want we hebben ons dus uitstekend vermaakt met Pokémon Violet. De game mengt een herkenbare basis en bijbehorende onderdelen met een aantal nieuwe elementen en dat werkt goed. Dat je je kunt richten op meerdere missies is leuk. De verhalen zijn soms best doorzichtig, maar ze leiden naar leuke momenten en gevechten met Pokémon die je niet elke dag tegenkomt. Het fijnst blijft echter dat je Paldea vrij kunt verkennen. Rondrijdend op je mount een beetje rondkijken of je nog interessante Pokémon ziet, items ziet liggen of trainers kunt vinden, geeft haast een ‘zen’ gevoel. Tegelijk is het gebrek aan sturing daarbij een probleem, want je komt al snel in een zone met te sterke Pokémon terecht en het is niet duidelijk waar je heen moet om weer in een zone met het juiste niveau te komen. Dat is, samen met de bedenkelijke staat waarin het spel op technisch vlak verkeert, het voornaamste dat aan te merken is op Pokémon Scarlet en Violet. Wij zien geen reden om de game op die gronden af te raden: het zou betekenen dat je de misschien wel leukste Pokémon-game tot nu toe aan je voorbij laat gaan, maar dat het dus nog beter had gekund, is evident.