Opinie: Trump brengt nationale veiligheid in gevaar door lak te hebben aan regels die ik als Amerikaanse ambtenaar al kreeg ingeprent

De recente FBI-inval bij de Amerikaanse ex-president Donald Trump in Mar-a-Lago is ronduit verbijsterend. Hoewel er andere strafrechtelijke onderzoeken en afzettingsprocedures tegen eerdere presidenten hebben plaatsgevonden, is dit de eerste keer dat er een inval is gedaan in een presidentiële residentie om te zoeken naar mogelijke overtredingen van de federale wetgeving in Amerika. En met een goede reden: de ex-president heeft, zoals het zich nu laat aanzien, de wet overtreden aangaande de omgang met vertrouwelijke informatie.

Afgezien van de romantisering in Hollywood-films en de creativiteit die filmmakers tonen aangaande de CIA en de FBI is de geheimhouding van vertrouwelijke informatie binnen de Amerikaanse regering een uiterst serieuze zaak. Veel instanties in Amerika die zich bezighouden met nationale veiligheid hanteren verschillende classificaties van vertrouwelijke informatie: Secret (S), Top Secret (TS) enTop Secret-Secret Classified Information (TS-SCI). Deze laatste categorie is een speciale classificatie voor materiaal dat gegevens bevat van specifieke personen die als bron fungeren van zeer geheime informatie. Mocht deze informatie in verkeerde handen vallen, dan kunnen de personen in kwestie worden gedood.

Beleidsanalist

Om de striktheid in omgang met vertrouwelijke informatie in Amerika te illustreren, hierbij een voorbeeld: jaren geleden was ik beleidsanalist bij het ministerie van Buitenlandse Zaken in Washington D.C. Mijn belangrijkste taak was om een verbinding te onderhouden tussen het ministerie van Buitenlandse Zaken en de relevante congrescommissies over beleids- en begrotingskwesties, met name met betrekking tot Afrika en het Midden-Oosten. Ik maakte deel uit van een team dat topfunctionarissen moest inlichten en voorbereiden op getuigenissen voor congrescommissies.

Om te worden aangenomen bij het ministerie van Buitenlandse Zaken en de juiste veiligheidsmachtiging te krijgen was niet eenvoudig. En zou het ook nooit mogen zijn. Zo werden er talloze vraaggesprekken gevoerd met mezelf, vrienden en familieleden om te bewijzen dat ik een stabiel karakter had om op de juiste manier met vertrouwelijke informatie om te gaan. Ik moest uitgebreide financiële informatie verstrekken en ook bewijzen dat ik nooit was gechanteerd of had gewerkt met een buitenlandse organisatie die mogelijk de Verenigde Staten zou kunnen ondermijnen. Dit proces, zelfs voor mijn niveau, was een klus die maanden in beslag nam.

Kluizen in kantoren

Toen ik eenmaal was aangenomen, moest ik trainingen volgen over hoe met dergelijke geheime informatie om te gaan, zelfs binnen de grenzen van een beveiligde faciliteit zoals de afdeling waar ik werkte. We hadden allemaal kluizen in onze kantoren, waar geheime informatie bewaard moest worden. We moesten lange codes onthouden. ’s Nachts moesten we echt elk stukje geheime documentatie in ons kantoor achter slot en grendel bewaren. Elke avond voerden Amerikaanse militairen een ‘veiligheidsonderzoek’ uit. Als er ergens vertrouwelijk materiaal op een bureau lag, kreeg men één waarschuwing. Er volgde geen tweede waarschuwing; in plaats daarvan werd je op non-actief gesteld en volgde ontslag.

Briefings met vertrouwelijke informatie op Capitol Hill waren lang en inspannend. Deze briefings werden gehouden in zogeheten SCIF’s (Sensitive Compartmented Information Facility), beveiligde kamers zonder ramen verspreid over Capitol Hill. Dit zijn dezelfde kamers waar veel leden van het Congres zich verborgen hielden tijdens de rellen van 6 januari 2021. Voorafgaand aan deze briefings moesten we al onze elektronische apparaten inleveren. We mochten geen aantekeningen maken tijdens deze briefings, die soms wel 4 tot 5 uur duurden. Met name dit laatste vormde een extra uitdaging aangezien het aan ons was om van alle gesprekken, opmerkingen en informatie een vertrouwelijk rapport op te stellen.

Arrogante houding

In die periode was ik geen hoge ambtenaar. Ik was gewoon een van de medewerkers. Toch was het ook voor mij het allerbelangrijkst om zorgvuldig met de vertrouwelijke informatie om te gaan. Voor de president zou dat belang zelfs hoger moeten zijn, aangezien de president belast is met nationale veiligheidszaken.

Het gegeven dat, zoals nu blijkt, president Trump niet alleen geheime documenten uit een beveiligd complex verwijderde, maar tevens besloot om ze in zijn kantoor, een hotel, te bewaren is wellicht net zo verbijsterend als de FBI-inval zelf. Het feit dat de FBI in staat was om bij Trump in een kluis in te breken, betekent namelijk dat elke ervaren crimineel ditzelfde voor elkaar had kunnen krijgen in Mar-a-Lago.

Trumps arrogante houding ten opzichte van de omgang van strikt vertrouwelijke informatie toont aan dat hij geen respect heeft voor de Amerikaanse nationale veiligheid. Zijn gedrag brengt zelfs de hele natie in gevaar.