Direct naar artikelinhoud

OM eist 7 jaar en tbs voor doodslag Rinia Chitanie

In juni hielden kennissen en buurtbewoners een stille tocht voor Rinia Chitanie.Beeld Jean-Pierre Jans

Tegen de 21-jarige Eritrese statushouder Huruy G. is donderdag tbs met dwangverpleging en een onvoorwaardelijke celstraf van zeven jaar geëist wegens verkrachting, mishandeling en doodslag van de 68-jarige voormalig defensiearts Rinia Chitanie op eerste paasdag, 21 april vorig jaar. Volgens het OM is G. sterk verminderd toerekeningsvatbaar en is de kans op recidive hoog.

“Deze zaak had grote impact van de buurt. Er is een stille tocht gehouden en er zijn Kamervragen gesteld,” aldus het OM. Volgens G.’s advocaat is zijn cliënt volledig ontoerekeningsvatbaar en dient hij van alles te worden vrijgesproken. Hij pleit voor plaatsing van G. in een psychiatrisch ziekenhuis. 

Kenneth Chitanie, de broer van Rinia, vindt een celstraf van zeven jaar te laag. “Ik had gehoopt dat er een hogere celstraf werd geëist. Maar mocht hij tbs met dwangverpleging krijgen, dan bestaat de kans dat hij zijn verblijfsvergunning kwijt raakt. Dat is goed. Deze man hoort niet in de Nederlandse samenleving.”

G. heeft bekend dat hij de vrouw in april heeft verkracht en mishandeld. G., die ruim vijf jaar in Nederland woont, is volgens de psychiater mogelijk verminderd tot sterk verminderd toerekeningsvatbaar maar kon dit niet met zekerheid vaststellen. “We weten het niet, omdat hij, wellicht uit schaamte, weinig vertelt,” aldus de psychiater. “Mogelijk verkeerde hij in een psychose of is er sprake van ontwikkelende schizofrenie. Hij heeft ook een merkwaardige glimlach om de mond. Niets raakt hem, niets doet ertoe, zo lijkt het.”

Chitanie, voormalig defensiearts, trok die avond rond 21.15 uur de deur van haar woning achter zich dicht om nog even naar buiten te gaan. Ze liep over het voetpad langs het park richting Geervliet in Buitenveldert. Zo’n 500 meter verder, bij een hoge flat aan Geervliet, werd ze belaagd door G. Hij was die avond niet met zijn ouders meegegaan naar de kerk maar dronk thuis bier. Toen hij Chitanie tegenkwam, had hij inmiddels zes halve liters bier op.

 Hij verkrachtte en mishandelde haar onder de flat. Hij schopte en trapte haar tegen het hoofd waardoor ze een schedelbasisfractuur, gebroken ribben, gebroken oogkassen en neusbeen en bloeduitstortingen opliep. Chitanie raakte door de zware mishandeling in coma en overleed in juni. G. werd kort na het incident aangehouden.

Alcohol

In de rechtszaak zei G. zich niets meer te herinneren. Tegen de politie had hij gezegd dat hij buiten zinnen was toen hij Chitanie tegenkwam. Ook gaf hij toe haar te hebben verkracht en mishandeld. “Ik wist niet wat ik deed.”

Verschillende bewoners van de flat zagen het gebeuren. Een van de getuigen hoorde hem zeggen ‘Ik maak je dood’.

Toen zijn ouders thuiskwamen, was G. weg. “We troffen na het kerkbezoek vijf lege bierblikjes aan. Als hij drank op heeft, wordt hij gevaarlijk,” verklaarde zijn vader. Volgens zijn ouders is hij angstig en ziet hij geesten. Hij moest zelfs een keer bij zijn ouders op de kamer slapen.

G. liet tijdens de zitting, die gevolgd werd door de drie nichtjes, een broer en zus van Chitanie, weten dat het nu goed met hem gaat. “U glimlacht veel. Dat past niet erg bij deze zaak,” merkte een van de rechters op.

Op de vraag hoe hij op de zaak terugkeek, liet G. via zijn tolk weten: “Het is heel erg fout en verkeerd wat er gebeurd is. Het is gewoon verschrikkelijk nu ik alles weer hoor.”

Over het incident zelf liet hij weinig los. “Ik herinner het me niet meer.” In de gesprekken met de psycholoog en psychiater kwam naar voren dat hij niet alles wilde of durfde te vertellen.

Trauma

G. kwam in 2014 samen met een broer naar Nederland en begon hier drugs en alcohol te gebruiken. Zijn opleiding autotechniek die hij in Nederland volgde, maakte hij niet af. Sinds 2016 ging het slechter met hem. Hij dronk en blowde veel en werd korte tijd opgenomen. Ook is hij ruim een jaar in behandeling geweest voor zijn psychische klachten bij de Amsterdamse ggz-instelling Arkin.

G. werkte voorafgaand aan de rechtszaak mee aan een psychologisch onderzoek maar was ‘moeilijk onderzoekbaar’. “Schaamte en schuld speelden hierbij een rol maar ook de medicatie die hij krijgt, had wellicht een versuffende werking,” aldus de psycholoog. “Traumatische ervaringen en een stoornis spelen hierbij mogelijk een rol.”

De familie heeft traumatische ervaringen achter de rug. Ze vluchtten uit Eritrea en daarna ook uit Ethiopië. “Oorlog is in de familie een thema. Zijn broer zat in het leger en is mishandeld. Hij vluchtte naar Duitsland. Een andere broer is ook mishandeld. De familie groeide op in angstige wereld,” aldus de psychiater. G. heeft eerder paranoïde gedachten gehad en voelde zich aangevallen door mensen op straat.

Ook vertoont G. excessief seksueel gedrag. “Tijdens vluchten naar Europa worden veel Eritreeërs seksueel misbruikt. Maar G. ontkent dat er tijdens zijn vlucht iets is gebeurd.”

De forensische psycholoog en psychiater adviseerden tbs met dwangverpleging onder een hoge beveiliging. “Er moet voorkomen worden dat hij middelen gebruikt,” aldus de psychiater.

G. stond ook terecht wegens vernieling van een auto in 2017.

De uitspraak is op 6 februari.

Slachtofferverklaring familie

Tijdens de zitting las de broer van Rinia Chitanie een slachtofferverklaring voor. Hierin noemt hij de gevolgen van het misdrijf voor de nabestaanden, het verdriet en het gemis. ‘Wij hebben Rinia 51 dagen lang zien vechten in het ziekenhuis en in de hospice ten gevolge van haar vreselijke verwondingen. Ze was onherkenbaar. Haar vriendelijke, mooie en gave gezicht was helemaal ingedeukt. Voor ons was het duidelijk dat zij in haar coma nog leed en psychisch trauma had. Zo reageerde zij fel op aanrakingen, waarbij zij steeds verkrampte. Haar leed was onbeschrijfelijk en ondraaglijk. Op die momenten niets anders voor haar te kunnen doen en eigenlijk alleen met haar te kunnen wachten op haar overlijden. Dat gun je werkelijk niets of niemand.’

Ook noemt hij het zedendelict een schok. ‘Dit is voor een ieder verschrikkelijk, maar wij vinden het van belang dat u weet dat Rinia bewust celibatair leefde. Wij kunnen ons alleen maar inbeelden hoe groot de wanhoop, angst en onmacht geweest moet zijn voor Rinia. De pijn die zij heeft gehad, moet onbeschrijfelijk zijn geweest.’