Als de asielzoeker slecht behandeld wordt, is de bijstandsgerechtigde ook niet veilig en vice versa
Het jaar is nog maar net begonnen of woningzoekende statushouders en Nederlanders die in aanmerking komen voor een sociale huurwoning, worden alweer tegen elkaar uitgespeeld. Als iets duidelijk mag zijn aan het begin van het nieuwe jaar, is het wel dit: een politiek die weigert de rechten van de ene kwetsbare groep te eerbiedigen, kan ook niet de zorg voor een andere kwetsbare groep worden toevertrouwd. Het kabinet dat al zo lang asielzoekers en vluchtelingen met uiterste argwaan benadert, blijkt geboren Nederlanders die kinderopvangtoeslag of bijstand ontvangen, met precies hetzelfde wantrouwen te bejegenen. Ik hoop dan ook van harte dat het kabinet gisteren zijn aftreden heeft bekendgemaakt. Niet om de toeslagenaffaire alleen, maar om deze reden: er is iets fundamenteel mis met je mensvisie en verantwoordelijkheidsgevoel als je zo snoeihard omgaat met vermeende fraude. Dat repareer je niet door her en der wat herstelwerk uit te voeren. De toeslagenaffaire toont net als de schandalige reactie op de brand in kamp Moria en andere ellende in vluchtelingenkampen en asielzoekerscentra het failliet van een manier van denken.
Sinds jaar en dag maak ik me in deze krant en elders druk over de manier waarop het kabinet, geleid door de VVD, omgaat met mensen die asiel willen aanvragen in Nederland. De trage asielprocedures, de bewuste ontworteling van kinderen in asielzoekersgezinnen, de ronduit kwaadaardige vertraging van gezinsherenigingsprocedures en recenter de complete weigering tot enige vorm van solidariteit na de brand in kamp Moria. Wordt die toch afgedwongen, dan wordt voor de honderd vluchtelingen die uit Moria worden opgenomen aan honderd andere vluchtelingen van buiten de EU de toegang ontzegd. En had ik al gezegd dat dergelijke toezeggingen vervolgens domweg niet worden uitgevoerd? De relocatie op Europees niveau kwam nauwelijks van de grond en de honderd mensen zijn niet voor de Kerst gehaald, degenen die wel kwamen waren statushouders uit Athene.
Het boek Deuteronomium zegt: vervloekt is hij die het recht van de vreemdeling, de wees of de weduwe buigt. De bijbelse teksten maken geen onderscheid op basis van afkomst of geboortegrond. De lakmoesproef voor goed politiek bestuur was altijd of je recht deed aan mensen die door gebrek aan een verblijfsstatus of door het verlies van ouders of kostwinners in een maatschappelijk kwetsbare positie waren terechtgekomen.
Mijn hoop voor 2021 is dat degenen die zich inzetten voor verschillende kwetsbare groepen, samen op zoek gaan naar een politiek die recht doet aan de menselijke maat. Laten degenen die zich inzetten voor het recht van de vreemdeling, de wees, de weduwe, de bijstandsgerechtigde, arbeidsmigrant of asielzoeker, zich niet langer uit elkaar laten spelen door populisten die menen dat winst voor één, verlies voor de ander betekent. Als de asielzoeker slecht behandeld wordt, is de bijstandsgerechtigde ook niet veilig en vice versa. Een nieuw jaar staat voor de deur, met nieuwe hoop op verzadiging voor hen die hongeren en dorsten naar gerechtigheid.
