India heeft nu een wet tegen de jihad met hormonen, in plaats met van bommen

In India weet het gezag van wanten. Eind vorige maand vaardigde de deelstaat Uttar Pradesh een wet uit tegen de zogeheten ‘liefdes-jihad’. En meteen zijn de eerste ‘overtreders’ opgepakt. Ook greep de sterke arm in bij een ‘verdachte bruiloft’ tussen een moslim en een hindoebruid.

De arrestanten hangt een celstraf van maximaal tien jaar boven het hoofd. De aanklacht: ze zouden hindoemeisjes tot een nephuwelijk hebben verlokt, enkel om ze te dwingen moslima te worden. Met als uiteindelijke doel dat de islam de meerderheidsreligie wordt in India, in plaats van het hindoeïsme. Jihad dus, niet met bommen maar met hormonen.

Mochten islamitische loverboys echt zulke snode plannen hebben dan is er nog een lange weg te gaan. India telt tweehonderd miljoen moslims, tegen ruim een miljard hindoes. De ‘loverboys’ zullen radicale hindoejongeren op hun weg vinden, die nu al hardhandig opkomen voor heilige koeien maar ook met genoegen gemengde romances zullen torpederen.

Er zijn andere deelstaten die allang wetten tegen bekering hebben maar dat zijn dode letters. Seculiere Indiërs, moslims en hindoes zijn in rep en roer. Waar is de scheiding tussen staat en godsdienst gebleven? Een hindoevrouw in Uttar Pradesh, waar de hindoepartij BJP regeert, zal voortaan aan de autoriteiten om toestemming moeten vragen om van geloof te mogen veranderen, als ze met een moslim wil huwen. Ze zal moeten bewijzen dat haar motieven zuiver en alleen religieus zijn.

De wet noemt de liefdes-jihad niet. Maar deelstaatpremier Yogi Adityanath had het daar wel over toen hij eind oktober de wet aankondigde. Hij bedreigde mannen met de dood ‘die spelen met de eer van onze zusters en dochters’.

Waarom zouden Indiase moslims geen lovergirls in stelling brengen?

Steevast gaat het over ‘misleide hindoemeisjes’ en nooit over hindoemannen die zich de kop op hol laten brengen door onweerstaanbare jihadistes. Waarom zouden Indiase moslims geen lovergirls in stelling brengen? In Egypte worden geregeld christelijke mannen moslim om met een islamitische vrouw te kunnen huwen. Ze blijven overigens even vrolijk naar de kerk gaan.

De situatie in India is wel een stuk lastiger dan in Egypte. Van de islam mag een moslimman met een christelijke vrouw trouwen, zonder dat zij overgaat tot de islam. Maar de Koran verbiedt huwelijken met polytheïsten, ook van een moslimman met een polytheïstische vrouw. Volgens moslims zijn hindoes polytheïsten, al vinden die zelf van niet. Vaak wordt daarom de hindoebruid moslima om het huwelijk mogelijk te maken, tot groot verdriet van haar familie.

Je hebt geen complottheorie nodig om te begrijpen waarom er in India vaker religieus gemengd wordt getrouwd dan vroeger. Het traditionele door ouders geregelde huwelijk bijvoorbeeld is op zijn retour. Steeds meer jongeren beslissen zelf met wie ze trouwen en dat kan ook iemand van een ander geloof zijn.

Romeo’s en Julia’s te over. Een van de nu opgepakte mannen is vorig jaar al eens gearresteerd nadat hij een hindoemeisje had geschaakt. Het meisje zei dat ze vrijwillig was meegegaan. Haar familie huwelijkte haar uit aan iemand anders. Na de aanname van de nieuwe wet deed haar vader aangifte tegen de moslim. Die zou van de familie hebben geëist het gedwongen huwelijk ongedaan te maken en het meisje toe te staan moslima te worden. Zijn lot ligt nu in handen van de rechter, maar ook het lot van de wet. Want jurisprudentie zal duidelijk maken of die uitvoerbaar is.

In In de schaduw van de minaret leest u bespiegelingen over de islamitische wereld van Eildert Mulder, arabist en oud-redacteur van Trouw.