Positief verrast dat je ’s ochtends een test kan doen en een paar uur later de uitslag hebt

Sinterklaasochtend. Mijn zoon, die in Utrecht woont op een gang met zeven studenten, stuurt een berichtje in de familie-app: ‘Huisgenootje heeft lichte klachten, net een test gedaan. Ik heb niet veel contact met haar gehad, maar wat is wijsheid. Moet ik thuisblijven?’ Binnen een halve minuut reageerde mijn vrouw, die op haar kantoor aan de laatste van haar veertig sinterklaasgedichten zat te werken: ‘Ik wil het, telt dat?’ Een paar seconden later zegt mijn dochter, die vanuit Den Haag moet komen: ‘Ik wil het ook!’

Ik was net met de achtjarige naar haar zaterdaghobby en tussendoor gevulde speculaas aan het inslaan. Daarvan kun je nooit genoeg in huis hebben. Dus ik las dit alles pas toen ik even op een bankje buiten koffie dronk. Ik realiseerde me, het bericht stond al een half uurtje in de app, dat ze op mij zaten te wachten. Dat was ook precies de laatste mededeling: ‘We wachten papa even af.’

Ik was de corona-poortwachter en ik wist meteen dat ik niet de zeikerd van de dag ging worden, die het hele feest liet afblazen. Acht maanden geleden was ik natuurlijk wel die zeikerd geweest. No way dat ik ‘de mogelijkheid van het virus zo dichtbij’ zou ondergaan. Maar je evolueert met zo’n ziekte mee. Het leven moet wel leefbaar blijven. ‘Kom maar hoor. We gaan goed afstand houden en alle ramen open’, appte ik. Met een smiley. Ik wist dat we erg ons best gingen doen, maar ik ging echt niet iedereen in de kou zetten op de langverwachte avond, die we toch al hadden afgeslankt. Geen aanhang, geen oma. Die zat zich thuis te verbijten. ‘Volgend jaar weer’ hadden we beloofd.

En hij kwam, mijn zoon, en toen-ie ergens in de middag chocolademelk stond op te warmen in de keuken deed hij bijna nonchalant de mededeling: ‘Ze heeft geen corona. Testuitslag al binnen!’ Iedereen blij, maar niet opgewonden. Feiten van het leven zoals we het nemen. Meer nog waren we positief verrast dat je dus tegenwoordig al ’s ochtends een test kan doen en een paar uur later de uitslag hebt. We worden met z’n allen toch beter in dit spel.

Over spellen gesproken: heerlijke Sinterklaas. Mooie cadeaus, lieve gedichten over zin en onzin van het leven. Zelfs van de achtjarige die voor het eerst aan het grotemensenspel meedeed en met vlag en wimpel slaagde (zoveel knipoogjes!). Op naar de kerst. 

Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl