Wil je geen mondmasker dragen? Aanvaard dan de consequenties
Voor mijn part ‘geloof’ je niet in corona en is het volkomen logisch dat je er de pest in hebt dat de maatregelen om de toenemende verspreiding een halt toe te roepen weer worden verscherpt. Voor veel mensen zijn die maatregelen financieel een zware dobber of zelfs de laatste druppel. (Juist om die reden was ik tegen het rappe tempo waarmee we vanaf juli uit de lockdown gingen. Hadden we eerst de testcapaciteit en het bron- en contactonderzoek op poten gezet en terdege bekeken hoe elke versoepeling had uitgepakt, dan waren ook wij nu waar Duitsland allang is – amper nog besmettingen, en hoofdzakelijk kleine, relatief beheersbare uitbraken.)
Voor mijn part ‘geloof’ je niet in corona of denk je dat je zelf niet besmettelijk bent. Maar het duurt soms een week voor je doorkrijgt dat je drager bent geworden en dan nog hoef je zelf geen symptomen te hebben om tussentijds volop anderen te kunnen aansteken. Een maskertje draag je niet alleen voor jezelf: je voorkomt ermee dat je per ongeluk, zonder het te weten, een ander besmet. Je moeder. Je lief. Je kind. Die aardige collega. Of je beste maat.
Voor mijn part ‘geloof’ je niet in corona en wil je geen mondmasker dragen. Maar aanvaard dan de consequenties: blijf weg uit het openbaar vervoer en bestel je boodschappen maar online. En doe niet alsof mensen die wel een maskertje dragen zich laten muilkorven. Je bent geen haar beter dan zij. Zeur evenmin dat je met zo’n frutsel op ‘haast niet kunt ademhalen’: de artsen en verpleegkundigen die je ouders, je buren en met pech straks ook jou moeten verzorgen, hebben maandenlang een aanzienlijk dikker en stugger mondkapje moeten dragen, soms hele diensten achter elkaar, met overuren erbij. Ze droegen ook nog handschoenen, een spatbril en een haarmuts. Zij klaagden niet over benauwdheid, zelfs niet over de absurde werkdruk – ze zeiden alleen dat ze doodmoe waren en bang.
Voor mijn part ‘geloof’ je niet in corona. Maar noem jezelf geen ‘vrijheidsstrijder’ als je expres te dicht bij een politicus gaat staan en die in het gezicht blaat of naar een van hen spuugt. Noem het geen ‘verzetsdaad’ als je een verpleegtehuis, dat dicht moest vanwege een rondwarende uitbraak, opbelt om het personeel dood te wensen. En wie met een groepje gelijkgestemden bij een school gaat protesteren, uitgerust met borden met ‘mondmaskers = kindermishandeling’, maakt vooral zichzelf belachelijk, jaagt kinderen schrik aan, brengt docenten van slag en devalueert het begrip kindermishandeling ernstig. Dan ben je gewoon een minkukel.
Voor mijn part ‘geloof’ je niet in corona. Maar intussen krijgt het er alle schijn van dat zulk ongeloof vooral hardop wordt geventileerd door mensen die zich God in eigen ego wanen en bij wie vrijheid er hoofdzakelijk uit bestaat dat de rest mag stikken.
De coronamaatregelen in acht nemen wordt zo welhaast een bewijs van beschaving. En het mondmasker dragen een teken van weldenkendheid.