De roem van de Famke Louises gun ik ze niet
Wie zijn toch in godsnaam al die BN’ers? Waar komen die opeens vandaan? Wanneer ben je eigenlijk BN’er?
Ik herinner me een gesprek met Martin Bril die zei dat wij BNC’s waren. Bekende Nederlanders in de C-categorie. Men herkende ons gezicht, maar wie we precies waren en wat we precies deden, wist men niet.
“Bent u niet van tv?”
Zo’n zin wekt altijd schaamte op; ergens ben je tekortgeschoten. Je bent niet die man van de Nobelprijs of van die mooie orgelcompositie die elke begrafenis tot een gedenkwaardige bijeenkomst weet te maken, maar je bent ‘bekend van tv’ en dat is het.
Nu zie ik BN’ers over wie voortdurend gemeld wordt dat zij Bekende Nederlanders zijn en ‘heel invloedrijk’.
Heel invloedrijk – en ik ken ze niet, terwijl ik jaarlijks meer dan twee keer mijn maandelijkse Paroolsalaris uitgeef aan abonnementen.
Kunnen ze mooi zingen? Kunnen ze bijzonder vioolspelen? Hebben ze opinies waarvoor ik mijn hoed afneem? Ze spreken nauwelijks Nederlands, niet omdat ze uit het buitenland komen, maar vermoedelijk wegens een gebrek aan behoorlijk onderwijs en dat gaat me altijd aan het hart.
Eigenlijk kunnen ze niks. Nou ja, niks opmerkelijks. Integendeel. Ik denk dat ze BN’er zijn, vanwege identificeerbare, schaamteloze domheid. Een puber ziet zo’n blogger en denkt: als zij of bij beroemd is geworden met namaak, dan kan ik ook beroemd worden met namaak.
Zo’n Famke Louise kan niks goed. Niet goed zingen, niet goed acteren. Het is allemaal minder dan een klein beetje.
Ik heb niets tegen roem. Integendeel. De emolumenten van roem zijn begerenswaardig. Maar in de loop der tijd is de reden voor roem 180 graden gedraaid. Je wordt het niet meer omdat je iets uitzonderlijks kunt, je wordt beroemd omdat die toejuichingen je doel zijn. Grote schrijvers, grote acteurs, grote cultuurdragers – men kent hun naam niet. Belangrijke chirurgen, oncologen, virologen of longspecialisten – ze hebben geen miljoen volgers.
De roem van de Famke Louises gun ik ze niet. Het is onrechtvaardig. Dat ze invloed hebben schrijnt. In feite zou het toch zo moeten zijn dat een schrijver als, bijvoorbeeld, Pieter Waterdrinker, auteur van het zeer aanbevelenswaardige De rat van Amsterdam, duizend keer meer invloed zou moeten hebben dan mevrouw Louise? Maar ook de componist Willem Jeths, de fluitiste Lucie Horsch, of gitarist Harry Sacksioni.
Die verdienen dagelijks miljoenen volgers. En invloed.
Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.
Reageren? t.holman@parool.nl