Dat meldt The Guardian op gezag van het Amerikaanse National Snow and Ice Data Centre (NSIDC), dat deze gegevens inmiddels veertig jaar bijhoudt. Alleen in 2012 bleef er nog minder ijs over in de poolzeeën. De hoop was toen dat dit een eenmalig diepterecord was.
In de zomermaanden smelt veel ijs op de Noordpool, en in de winter bevriest een groot deel van de Noordelijke IJszee weer. Er zijn daarom jaarlijks twee belangrijke momenten om de balans op het maken: het ijsminimum in september en de maximale ijsuitbreiding in de maand maart.
Daaruit blijkt dat het ijs in de eveneens zachtere poolwinters niet genoeg herstelt om het snelle smelten in de zomer te compenseren. Het ijs op de Noordpool gaat dus structureel achteruit.
Door het krimpen van de ijslaag versnelt opwarming zeeën
Het belangrijkste gevolg van dit ijsverlies is dat het de opwarming van het klimaat versterkt. Besneeuwd, wit zee-ijs reflecteert namelijk in de zomermaanden zonlicht terug naar de ruimte. Het donkere oceaanwater dat ervoor in de plaats komt, zet het zonlicht juist om in warmte. Daardoor gaat de temperatuurstijging in het hele noordpoolgebied ruim tweemaal zo snel als het wereldwijde gemiddelde.
Daarnaast is het smelten van zee-ijs een grote bedreiging voor ecosystemen in de oceanen. Vele levensvormen, van plankton tot zeehonden en walvissen, zijn afhankelijk van zee-ijs.
'Na 2020 kan niemand meer klimaatverandering ontkennen'
Volgens de experts van het NIDC is het smeltende zee-ijs het zoveelste gevolg van door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde.
Zij verwijzen in een verklaring ook naar de hittegolf in Siberië eerder dit jaar en de natuurbranden in het westen van de Verenigde Staten. "Het lijkt erop dat 2020 de geschiedenis in gaat als het jaar waarin het niet meer mogelijk was om klimaatverandering te ontkennen. Elke individuele gebeurtenis kan worden toegeschreven aan het weer, maar samen met de hittegolven, de branden, de orkanen en de tropische stormen, vertelt de natuur ons iets."
NUjij: Uitgelichte reacties