Smeltende ijskappen kunnen zeespiegel met extra 44 centimeter doen stijgen

Deze nieuwe schatting is het resultaat van een internationale samenwerking van meer dan 60 ijs-, oceaan- en atmosfeerwetenschappers, waaronder wetenschappers van de Vrije Universiteit Brussel (VUB). De resultaten van dit Ice Sheet Model Intercomparison Project (ISMIP6), onder leiding van NASA's Goddard Space Flight Center, werden vandaag gepubliceerd in een speciale uitgave van het tijdschrift The Cryosphere.

"De sterkte van dit project is dat voor de eerste keer bijna alle bestaande ijskapmodellen dezelfde experimenten hebben uitgevoerd onder dezelfde klimaatscenario's, zodat we een beter beeld kunnen vormen van de onzekerheid als gevolg van verschillen in ijsdynamica en toekomstige oceanische en atmosferische condities. Dit is een grote stap voorwaarts om het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) beter te kunnen informeren", licht glacioloog Philippe Huybrechts van de VUB toe.

Het ISMIP6-team onderzocht twee verschillende scenario's die het IPCC had uitgewerkt: één met een snelle stijging van de koolstofuitstoot en een andere met een lagere uitstoot. “Een van de grootste onzekerheden als het gaat over hoeveel de zeespiegel in de toekomst zal stijgen, is hoeveel de ijskappen hiertoe zullen bijdragen," zegt projectleider en ijswetenschapper Sophie Nowicki. "En hoeveel de ijskappen bijdragen is dan weer afhankelijk van wat het klimaat zal doen."

In een scenario met hoge emissies stelden het ISMIP6-team vast dat het smeltwater van de Groenlandse ijskap tegen 2100 zou leiden tot een extra zeespiegelstijging van gemiddeld 9 centimeter, met een onzekerheid van ± 5 centimeter. In het lagere emissiescenario zou het verlies van de ijskap het mondiale zeeniveau met ongeveer 3 centimeter doen stijgen, met een onzekerheid van ±1.5 centimeter. Deze stijging komt bovenop de 6 millimeter zeespiegelstijging die al onontkoombaar is als gevolg van de opwarming van de aarde sinds het begin van de industriële revolutie.

Het ISMIP6 -team analyseerde ook de Antarctische ijskap, wat veel moeilijker te voorspellen valt: in West-Antarctica doen de warme oceaanstromen de bodem van grote drijvende ijsplaten smelten, terwijl de enorme Oost-Antarctische ijskap aan massa kan winnen, omdat de temperaturen daar voor meer sneeuwval zorgen. De resultaten wijzen hier dan ook op een groter scala aan mogelijkheden: van een stijging van het zeeniveau tegen 2100 met 30 centimeter tot zelfs een daling met 8 centimeter.

De regionale projecties tonen de grootste impact in West-Antarctica, met een stijging van de zeespiegel tot 18 centimeter tegen 2100 in de warmste omstandigheden. Voor beide ijskappen samen liggen de projecties tussen 0 en 20 centimeter (laag emissiescenario) en -4 en +44 centimeter (hoog emissiescenario).

De driedimensionale stromingsmodellen van de VUB werden meer dan 30 jaar geleden ontwikkeld en waren lang de enige van hun soort. Ze lagen aan de basis van de zeespiegelprojecties van de polaire ijskappen in eerdere IPCC klimaatrapporten.

Californiërs op de vlucht voor vuur en smog: “De rook is overal. Alsof er iemand op mijn borstkas zit” (+)

Op pad met de boswachter, die toont welke schade hitte aanricht: “Dit jaar al 700 bomen moeten kappen. Normaal zijn dat er nul” (+)