SLS zal ongeveer 98 meter hoog worden, vergelijkbaar met de Martinitoren in Groningen. De eerste versie moet 26.000 kilo aan lading mee kunnen dragen de ruimte in en een latere versie zelfs meer dan 45.000 kilo.
NASA ziet de SLS als een belangrijk onderdeel van de terugkeer naar de maan. De Artemis-missies, de opvolger van het Apollo-programma, moeten per SLS vertrekken. De raket werd bij de aankondiging dan ook gepromoot als een soort wederopstanding van de Saturn V, waarmee de maanreizigers in de jaren zestig en zeventig vertrokken.
Toch bestaan er twijfels over hoe nuttig de SLS is. "NASA wilde een nieuw lanceervoertuig na de Space Shuttle, dat goedkoper en duurzamer moest zijn", vertelt ruimtevaartconsultant Erik Laan in gesprek met NU.nl. "Maar nu komen ze weer met een gigantische raket, terwijl er eigenlijk al een enigszins redelijk commercieel alternatief is, de Falcon Heavy van SpaceX".
Ontwerp van SLS is twijfelachtig
Ook zet Laan vraagtekens bij het ontwerp. Als voorbeeld noemt hij de motoren. De motoren van de middelste rakettrap zijn namelijk dezelfde als waarmee de Space Shuttle vloog, de RS-25.
"Die RS-25 was gebouwd om her te gebruiken, maar met SLS worden ze één keer gelanceerd en branden ze daarna op in de atmosfeer. Het lijkt dan wel alsof NASA niets geleerd heeft", aldus Laan.
Productie van SLS verloopt problematisch
Het project is miljarden dollars buiten budget en vele jaren te laat. De eerste lancering staat gepland voor 2021, maar had eigenlijk al in 2017 moeten plaatsvinden. Dat komt onder meer door een productieproces geplaagd door tegenslagen.
In 2018 kwam NASA nog met een zwaarbeladen rapport, waarin het Boeing, één van de hoofdproducenten van SLS, beschuldigde van slecht management. De benodigde hoeveelheid mankracht werd onderschat en het zou Boeing bijna een half jaar hebben gekost om het tekort aan personeel op te lossen.
Tijdens de productie stond lasapparatuur verkeerd afgesteld (negen maanden vertraging). Bij het installeren van brandstofbuizen werden verontreinigingen aangetroffen, doordat de buizen slecht waren schoongemaakt voor ze werden geleverd (drie maanden vertraging).
De uitbraak van het coronavirus gooide ook nog roet in het eten, toen in maart enkele gebouwen van NASA moesten worden gesloten wegens besmettingsgevaar.
Een onderdeel van een SLS-stuwmotor wordt klaargemaakt voor installatie. (Foto: NASA)
Critici beschouwen SLS als banenproject
Waarom staat NASA dan toch achter die veel te dure, veel te late en mogelijk onnodige raket? Laan vertelt dat cynici de SLS ook wel het "Senate Launch System" noemen.
"Eigenlijk is het gewoon een banenproject. Na het stoppen van het Space Shuttle-programma hadden de Verenigde Staten een heleboel mensen zonder banen en met een nieuw megaproject kon je die mensen werk geven. Dat zorgt natuurlijk voor positieve reacties op de senatoren die het plan steunen."
Toekomst van SLS niet zeker
Hoe de toekomst van de megaraket eruit ziet, is momenteel niet zeker. Mogelijk lukt het bijvoorbeeld niet om de raket voor eerste maanvluchten af te hebben. En als hij op tijd af is, is het maar de vraag of er iemand bovenop wil klimmen. "Bij de tweede vlucht van SLS zouden ze er mogelijk al mensen op willen plaatsen. Ik vraag me af welke astronaut dat zou willen", legt Laan uit.
Toch heeft NASA ondanks alle problemen rondom SLS nog steeds vertrouwen in de planning. In een blogpost van vorige maand herhaalt NASA-topingenieur Kathryn Lueders het plan om nog in 2021 een complete SLS te ontsteken.
NUjij: Uitgelichte reacties