Van Vleuten wint sprint der stervende zwanen en pakt na wereldtitel ook Europese titel

De vrouwen moesten acht keer het parkoers van 13,7 kilometer afleggen. Al vanaf het begin lieten de Nederlandse vrouwen zich zien. Het was wachten op een aanval van een van de drie favorieten (Annemiek van Vleuten, Anna van der Breggen en Marianne Vos) en die aanval kwam er op zo'n veertig kilometer van het einde. Van Vleuten reed samen met Elisa Longo Borghini en Kasia Niewiadoma weg. 

In de voorlaatste ronde maakte Chantal van den Broek-Blaak de aansluiting bij de drie koplopers en verkeerde de Nederlandse ploeg daardoor in een ideale overtalsituatie. Het peloton volgde immers al op een minuut, waar eventueel Marianne Vos nog in de sprint uitgespeeld zou kunnen worden. Voor het ingaan van de slotronde werd in de kopgroep hevig overleg gevoerd tussen de Nederlandse vrouwen. ,,Jij gaat winnen, hè", zei Van Vleuten hardop tegen Blaak. 

Maar zo makkelijk ging het niet. Longo Borghini trok stevig door en deed de Nederlandse vrouwen veel pijn. Zoveel pijn, dat Blaak er zelfs af moest en Van Vleuten alle zeilen bij moest zetten om tot het wiel van de Italiaanse te geraken. Met nog tien kilometer te gaan trok Van Vleuten door en pakte ze een kleine voorsprong op Longo Borghini, maar die gaf zich niet gewonnen. Op haar tanden bijtend wist ze de aansluiting bij de wereldkampioene weer te maken. 

Ondertussen reed Niewiadoma weer weg van Blaak, die in de afdaling het tempo van de Poolse niet kon volgen. Vooraan werd er vooral naar elkaar gekeken en dat zorgde ervoor dat zowel Niewiadoma als Blaak weer terug konden keren. Allemaal hadden ze overduidelijk een jasje uitgedaan toen er na een zwaar kampioenschap koers werd gezet richting de laatste hindernis van de dag. Daarop trok opnieuw Longo Borghini stevig door. Zij wilde absoluut niet gokken op haar sprint en slaagde er opnieuw in Niewiadoma en Van den Broek-Blaak eraf te rijden. Van Vleuten had hetzelfde idee, maar Longo Borghini ging er maar niet af.

Samen begonnen Van Vleuten en Longo Borghini aan de slotkilometer en het draaide uit op een sprint tussen twee niet-sprintsters. Van Vleuten ging van ver aan en won tot ieders verrassing de sprint en voegde voor het eerst in haar carrière de Europese kampioenstrui toe aan haar prijzenkast. ,,Het beste was er echt wel af, omdat ik al vroeg de wedstrijd zwaar maakte’’, reageerde ze. ,,Longo Borghini was echt hartstikke goed vandaag. Ik kreeg het echt niet cadeau. Ik was blij dat we Niewiadoma eraf kregen, want die is in een sprint een stuk sterker.”

Van Vleuten voegde na de wereldtitel dus ook de Europese titel toe aan haar palmares. ,,Ik voelde veel druk vandaag", zei ze na afloop voor de camera van de NOS. ,,Ik wilde ook dat andere Nederlandse rensters de kans kregen. Ik besloot in de finale voor Blaak te rijden, want ik heb al een mooie trui aan als wereldkampioene en Chantal zou het in de sprint kunnen afmaken als rapste van het stel. Maar op de laatste beklimming bleef ik over met Elisa Longo-Borghini. Dat was jammer voor Chantal, ik had haar de titel gegund. We hebben samen goed gereden, maar nu ben ik wel even gaar.”

,,Ik baal natuurlijk wel. Als het een sprint was geworden, maakte ik een goede kans", zei de nummer vier Chantal van den Broek-Blaak bij de NOS. ,,Ik ben blij voor Annemiek hoor, maar natuurlijk baal ik. We trokken mijn kaart en zouden voor een sprint gaan. Ik was de snelste van het groepje. Annemiek reageerde super op een aanval van Longo Borghini. Ik was heel blij dat ze won, maar ik baal wel.”

,,Ik wist zelf ook niet meer wat er allemaal gebeurde. Alle Nederlandse vrouwen waren in orde. Toen we Van Vleuten met Longo Borghini en Niewiadoma weg zagen rijden, wisten we dat er nog een Nederlandse vrouw bij moest zitten", sprak Van den Broek-Blaak.

,,Het was echt een tactisch steekspel", zei bondscoach Loes Gunnewijk. ,,We wilden het heel zwaar maken, want we zijn echt met een sterke groep. Dat wilden we uitspelen en dat hebben we prima gedaan. Van Vleuten had vandaag een heel sterk team achter haar staan. Ze rijdt gewoon héél hard.”