Direct naar artikelinhoud
InterviewDrie portretten van zorgmederwerkers

Zorgmedewerkers reageren: ‘Als politici straks zorg nodig hebben, mag ik dan ook zo de kamer uit lopen?’

Werknemers in de zorg voelen zich geschoffeerd nadat coalitieleden woensdagavond een stemming over salarisverhoging voor zorgpersoneel ontdoken. ‘Dit is erger dan gewoon tegen stemmen’.

Artsen en verpleegkundige in beschermende pakken op de afdeling waar coronapatiënten liggen in het IKAZIA ziekenhuis.Beeld Arie Kievit

Regina Vlot (43), verzorger verpleeghuis De Pleinen in Ede. Salaris: 13 euro bruto per uur.

‘Weet je wat ik dacht toen die politici uit de Tweede Kamer wegliepen? Als jullie straks zorg nodig hebben, mag ik dan ook zo de kamer uit lopen? Mag ik dan ook zeggen: het komt me even niet uit?

‘Deze discussie, daar komen zoveel emoties bij kijken. Het afgelopen half jaar heeft geestelijk veel van ons gevergd. Ik heb niet het gevoel dat de regering achter ons staat. Het ontbreekt aan duidelijkheid en eerlijkheid. Als er geen geld is, begrijp ik dat. Maar zeg dat dan. Soms is het moeilijk om eerlijk te zijn. Maar wij voeren onze slechtnieuwsgesprekken toch ook gewoon als dat nodig is?

Regina Vlot: ‘Als jullie straks zorg nodig hebben, mag ik dan ook zo de kamer uit lopen?: het komt me even niet uit?’

‘In het verpleeghuis lever ik de basiszorg, deel medicijnen uit en doe controles. Hoe snel het fout kan gaan zag ik bij mijn vader. Hij was dementerende en zat in een ander verpleeghuis. Daar is het virus waarschijnlijk binnengekomen via een nieuwe bewoner. Veel mensen werden erg ziek. Mijn vader is van zijn afdeling de enige die er uiteindelijk aan overleed.

‘Dat liet mij tijdens mijn eigen werk niet los. Er was een tekort aan beschermingsmiddelen. Handschoenen, mondmaskers, ze waren er vaak niet. Ik was continu bang om de ouderen te besmetten. Dat gaf een enorme druk.

‘Soms krijgen wij boze familieleden over de vloer. Dan probeer ik altijd me in hen te verplaatsen. En dan leg ik altijd ook mijn eigen frustraties uit. Op die manier leer je elkaar begrijpen. Dat is beter dan weglopen.’

Caroline Smeets: ‘Zelf voel ik me nu wel een beetje in de steek gelaten.’

Caroline Smeets (37), kwaliteitsverpleegkundige in de wijk in Zuid-Holland. Salaris (gemiddeld): 20 euro bruto per uur.

‘De politici die gisteren weggingen, zeggen nu dat de stemming niet op tijd was aangekondigd. Zelf krijgen wij continu te maken met onverwachte complicaties, waar we meteen een oplossing voor moeten vinden. Dan rennen we niet weg.

‘Tijdens de eerste golf van de coronacrisis zou een moeder met covid worden gescheiden van haar inwonende dochter. Volgens de regels mochten we haar niet thuis verplegen. We wisten: ze gaat overlijden. Als ze nu wordt opgenomen, zien ze elkaar nooit meer. Toen hebben we zelf besloten de regel te overtreden en haar toch thuis te verplegen.

‘In Nederland wordt het als vanzelfsprekend beschouwd dat wijkverpleegkundigen voor mensen zorgen. Het is nooit echt als vak gezien, waardoor beloning uitblijft. Nu is het tijd om die discussie te voeren en het als vak te waarderen. Het is een baan met veel verantwoordelijkheid.

‘We hebben veel mensen palliatief moeten behandelen tijdens die eerste golf. We werkten zeven dagen per week, met de blik op oneindig. Ik kon de mensen gewoon niet in de steek laten, ook al was ik officieel vrij. Zelf voel ik me nu wel een beetje in de steek gelaten.’

Stefan Schell: ‘Ik ben boos en teleurgesteld.’

Stefan Schell (38), verpleegkundige op de Medisch Psychiatrische Unit (MPU) Amsterdam UMC Locatie AMC. Salaris: 18 euro bruto per uur.

‘Ik kon niet geloven wat ik gisteren zag. Dit is natuurlijk nog veel erger dan gewoon tegen stemmen. We zijn er niet, dus ons treft geen blaam? Nee, daar kan ik geen respect voor opbrengen. Ik ben boos en teleurgesteld.

‘We zijn al zo lang bezig om als zorgpersoneel meer waardering te krijgen, maar het lukt gewoon niet. Ook de bonus die ons is toegezegd heb ik nog niet ontvangen.

‘We doen ons werk uit liefde voor de patiënt, maar we moeten echt beter om onszelf gaan denken. In andere sectoren kun je het werk neerleggen om te staken, in de zorg is dat moeilijker. Dat is een beperking die we mede onszelf opleggen. Als wij staken, gaan er mensen dood. Maar na gisteren is de situatie wel dusdanig dat mensen overwegen het werk neer te leggen.

‘Ik heb zelf geen coronapatiënten behandeld, maar heb wel van dichtbij gezien hoe dat ging. Veel collega’s zitten er fysiek en mentaal nog steeds helemaal doorheen. Ze hebben hard gestreden en zijn moe. Zelf heb ik dat minder, maar ik merk wel dat ik prikkelbaar ben door de onzekerheid over een mogelijke tweede golf.

‘Het voornaamste probleem is dat er vooral over ons wordt gepraat, in plaats van met ons. Ik merk dat in de beroepsgroep steeds meer frustratie ontstaat. Wat er gisteravond gebeurde, maakt dat alleen maar erger.’

lees ook

Waarom de coalitie loonsverhoging in de zorg keer op keer tegenhoudt
Kamerleden zouden woensdagavond zijn ‘weggerend’ zodat er niet genoeg aanwezigen waren voor een stemming over salarisverhoging voor zorgmedewerkers, brieste de oppositie. Die stemming komt er heus wel, susten de coalitiepartijen hierna. En dan zullen ze (opnieuw) tegenstemmen. Waarom?

Na maandenlang applaus krijgt het Franse zorgpersoneel nu ook een ‘historische’ loonsverhoging
‘Helden in witte hemden’ noemde president Macron ze, en het hele land applaudisseerde avond aan avond voor de mannen en vrouwen van de zorg, maar tot nu toe leverde ze dat niets tastbaars op. Tot het 14 juli werd, Macron voor het eerst een Quatorze Juillet-interview gaf, en de ‘frontsoldaten tegen het virus’ dan toch hun 183 euro opslag kregen.

Vitale salarissen zijn zo gek nog niet bij vitale beroepen. Met deze grafieken overtuigt u uw gesprekspartner dat het ook best betaalbaar is
Een pleidooi voor meer geld naar de zorg is makkelijker dan ooit, maar hoe overtuigt u uw gesprekspartner ervan dat het betaalbaar is?