Sprakeloos – Opinie door Joop Soesan

Demonstratie tegen premier Netanyahu. Screenshot Channel 13

Zo langzamerhand begin ik sprakeloos te worden door de ongekende situatie waarin Israël zich nu al weken bevindt. Demonstraties door duizenden tegen het beleid van premier Netanyahu, rellen veroorzaakt door fanatieke rechtse tegen demonstranten, een minister verantwoordelijk voor de politie die wil dat agenten keihard optreedt tegen demonstranten en de familie Netanyahu die in een sociaal media offensief laat weten hoeveel zij “lijden onder de demonstraties van deze anarchisten.

De dagelijkse beelden op de tv-journaals van tegen Netanyahu demonstrerende jonge, middelbare en oudere Israëli’s, die hardhandig worden aangepakt door de politie, of de beelden waarop rechtse demonstranten, behorende tot de ‘La Familia’ – de als gewelddadig bekend staande supporters van voetbalclub Beitar Jerusalem – doen pijn, veel pijn.

Naar nu blijkt voert de minister Amir Ohana van Politie en Openbare Veiligheid de opdrachten van Netanyahu gewoon uit. Van Ohana is bekend dat hij een van de trouwste volgelingen van Netanyahu is en maar wat graag doet wat “Koning Bibi” hem influistert.

Minister van Politie, Amir Ohana. Foto GPO

In de vorige regering Netanyahu was Ohana minister van Justitie en lukte het hem bijna het justitiële beleid te veranderen door te komen met andere openbare aanklagers, rechters en het veranderen van de benoemingsprocedure voor rechters van het Hooggerechtshof, een van de stokpaardjes van Netanyahu, ware het niet dat nieuwe verkiezingen hier roet in het eten gooiden.

Eerder in de afgelopen week kwam Ohana onder grote media- en publieke druk te staan, nadat dat geluidsopnamen waren gelekt waarin hij te horen is in een gesprek met de plaatsvervangend commissaris van politie en waarin hij hem meedeelde “dat hij voorstander zou zijn van een hardere aanpak van de demonstranten tot zelfs het verbieden van de demonstraties”.

Channel 13 nieuws melde vrijdagavond dat een niet bij naam genoemde kandidaat voor de functie van hoofdcommissaris van politie van Israël aan het station vertelde dat Ohana hem vroeg naar zijn standpunt over de massaprotesten, en daarbij liet doorschemeren dat indien hij hetzelfde standpunt zou innemen als de minister, hij de baan zou krijgen.

Ook op vrijdag werd door Haaretz gemeld dat Sagi Haber, een inwoner van Givatayim, ten oosten van Tel Aviv, op Facebook een foto had geplaatst waarin Netanyahu een handgebaar maakt dat lijkt op de nazi-groet, en het bericht heeft getagt met de woorden “een kenmerk voor idioten”.

Een van de mensen die de foto hadden gezien liet Haber weten dat hij bij de politie had geklaagd over de post. Een uur nadat Haber de foto had geüpload, arriveerde een politieagent bij de deur van Haber en vertelde hem dat hij een misdrijf had begaan door “ophitsing tegen de premier” en dat hij de social media post moest verwijderen.

Hoewel Haber tegen de politieman benadrukte dat de foto openbaar was en onder andere via Google Images is te vinden, hield de officier vol dat het opruiing was en zei dat Haber kon worden meegenomen voor ondervraging over zijn Facebook-post indien hij de foto niet zou verwijderen.

Haber zei dat hij uiteindelijk hieraan gevolg gaf en de post verwijderde, omdat hij bang was gearresteerd te worden, terwijl hij voor zijn zieke moeder moest zorgen. Maar hij was verbijsterd door de ervaring. “Sinds wanneer stuurt de politie agenten naar mensen die berichten of foto’s uploaden? Het is te gek voor woorden”, zei hij.

Haaretz merkte op dat de politie niet de bevoegdheid heeft om iemand te gelasten om online-inhoud te verwijderen zonder toestemming van het openbaar ministerie.

Dit zijn zaken die het vertrouwen in de democratie in Israël nog meer onder druk zetten, dan het al staat.

Wanneer iemand alleen maar een baan kan krijgen indien hij of zij strikt de orders van Netanyahu en zijn volgelingen uitvoert, wanneer politie onaangekondigd en zonder gerechtelijk bevel aan je deur verschijnt en zegt ‘een post van social media te verwijderen’, is er iets goed mis en moet aan deze praktijken een halt worden toegeroepen.

De rol die de zoon Yair Netanyahu speelt in de hetze tegen de demonstranten is ook zeer dubieus.

Waar hij op social media constant van leer trekt tegen de mensen die demonstreren voor het vertrek van zijn vader als premier van Israël, is dat zijn goed recht. Maar om dan namen, adressen, telefoonnummers online te zetten van hen die – in zijn ogen – achter de demonstraties zitten en daarbij zijn volgers oproept om bij hun huizen te gaan demonstreren, is een stap te ver.

Netanyahu jr. is dan ook opgeroepen om deze ochtend bij de rechtbank in Jeruzalem te verschijnen, nadat de mensen wiens namen en privé gegevens hij openbaar heeft gemaakt een juridische spoedprocedure hebben aangespannen tegen zoonlief.

Premier Netanyahu heeft eindelijk gereageerd op de nu al weken durende demonstraties bij zijn residentie in Jeruzalem, nadat zijn vrouw dat op donderdag al deed in een video waarin zij de nadruk legde op “hoeveel zij, haar man en kinderen lijden onder de demonstraties”.

Netanyahu pakte het anders aan en kwam vrijdag net voor sjabbat met een video waarin een compilatie was te zien van bedreigingen tegen hem door wat de premier beschrijft als “anarchisten”.

Niet duidelijk is of dit allemaal recente beelden zijn of een verzameling beelden van de afgelopen jaren, zo melden verschillende Hebreeuwse media.

Nadat zaterdagavond opnieuw tienduizenden Israëli’s in het gehele land protesteerden tegen zijn beleid en zijn aftreden eisten, wist Netanyahu niets anders te doen dan met een cartoon te plaatsen waaruit zou moeten blijken dat de problemen allemaal niet aan hem ligt, maar aan de tv-stations 12 en 13 die het publiek tegen hem opjutten door verslag te doen van de demonstraties.

De vertaalde tekst luidt: “De kanalen 12 en 13 blijven dienen als propaganda-arm voor anarchistische linkse demonstraties. Ze doen hun uiterste best om het publiek te hersenspoelen, met als doel een machtige rechtse premier omver te werpen. Ze geven gratis en eindeloze publiciteit van verschillende centra in een poging de demonstraties van links aan te wakkeren en in een transparante poging om hun belang en gewicht te vergroten.”

Met andere woorden: de duizenden gewone Israëli’s, de vaders, moeders, studenten, zelfstandigen werklozen, worden door Netanyahu weggezet als “anarchisten”.

Dit zijn de trekken van een dictator, van iemand die er alles aan gelegen is om aan de macht te blijven.

Ondertussen raakt het land verder verdeeld in voor- en tegenstanders van Netanyahu en nemen de demonstranten in aantallen fors toe.

Ondertussen probeert Netanyahu met het uitdelen van geld de bevolking “zoet te houden”, zoals je een kind wat zeurt ook een snoepje toe stopt met de woorden “en nu niet meer zeuren”.

Dit zoethoudertje voor de bevolking kost 6 miljard Shekel, omgerekend 1,5 miljard euro, en is er niemand die weet of dat geld er wel is, omdat het land sinds anderhalf jaar geen begroting heeft.

Waar er in het regeerakkoord met coalitiepartner Blauw-Wit van Benny Gantz is afgesproken dat er een begroting voor twee jaar zal komen, wil Netanyahu nu een begroting voor 3 tot 6 maanden.

Indien hier geen overeenstemming over komt voor 25 augustus, zal de Knesset worden ontbonden en nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven, waarvan Netanyahu hoop dat zijn partij deze verkiezing royaal zal gaan winnen om een rechtse coalitie te vormen en hij zijn plannen alsnog kan uitvoeren om het justitiële apparaat zodanig te veranderen, dat het ten goede komt aan het strafproces tegen de premier wegens fraude en omkoping. Op 19 januari aanstaande zal het proces tegen Netanyahu met drie zittingen per week verdergaan.

Aan deze situatie moet een einde komen. Het land Israël, wat wij allemaal lief hebben, behoort toe aan het Joodse volk toe en alle mensen die in Israël wonen en niet aan de familie Netanyahu.

Netanyahu heeft veel goede dingen voor Israël gedaan, maar zoals het Nederlandse spreekwoord luidt: “er is een tijd van komen en een tijd van gaan”.

En de tijd van gaan is nu gekomen. Ook voor Netanyahu.

Netanyahu moet vertrekken, in plaats van een soort politiestaat van Israël te maken, waar burgers bang gemaakt worden om zijn of haar mening te ventileren door angst om mogelijk gearresteerd te worden.

Israël is een democratie, geen politiestaat, en hopelijk zal de democratie overwinnen en kunnen wij verder gaan met de opbouw van dit o zo prachtige land met zoveel fijne en sociaal betrokken mensen.

En ik dan kan zeggen: “ik ben sprakeloos van al het moois wat in Israël gebeurt'”

Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!

Advertentie (4)