De Telegraaf - 1,5 sterren
"Fifty shades darker is minder soft dan z’n voorganger - schaamhaar! - maar heftiger dan wat kontklappen, bondage en massageolie wordt het nou ook niet. Een tepelklem mag snel terug de la in. De film weet wederom te choqueren. Dat komt door alles behálve de sm. Door het strakgetrokken gezicht van Kim Basinger, die oud-meesteres Mrs. Robinson speelt. Veel enger dan een slap thrillerlijntje met een crazy ex."
Het Parool - Twee sterren
"Goed, er is wat gedoe met vaginale ballen en Venetiaanse maskers, Ana krijgt opnieuw billenkoek en bijt op haar onderlip dat het een lust is. Maar dat valt in het niet bij het schier oneindige gekwezel, alle bakvissenromantiek en de tenenkrommende psychologie van de koude grond - nog voor de begintitels wordt geopenbaard dat Greys moeder een crackhoer was. Het spel is vlak, álles wordt uitgesproken in onbedoeld grappige dialogen én nog eens onderstreept door liedjes waarin wordt verwoord wat in beeld te zien is - van Nobody said it was easy tot What is love?. Fifty shades darker is een mierzoete, tandeloze, duffe bedoening."
AD - Twee sterren
"Nog steeds stijgt het verhaal amper uit boven het niveau van de Bouquet-reeks, maar toch heeft deze film in dramatisch opzicht iets meer te bieden dan zijn voorganger. (...) Diepgravend wordt het geen moment. Het verhaal hangt van rare overgangen aan elkaar maar daar zullen de liefhebbers van de boeken zich ongetwijfeld niet aan storen."
Volkskrant - Een ster
"Romantiek en relatietherapie: dat was natuurlijk niet de reden dat zoveel lezeressen smulden van de erotische bestsellers van E.L. James. Eerst dus toch maar even de seks in Fifty Shades Darker: er is een dappere poging gedaan om die wat pikanter te maken dan in het brave eerste deel - zo zijn er genotsballetjes - maar de handboeien zijn nog niet om, of ze gaan alweer af. Worden er tikken op de bil uitgedeeld, is het na drie klapjes met de vlakke hand alweer rechttoe rechtaan seks. (...) Kom niet voor romantiek of kink, Fifty Shades Darker is alleen vermakelijk als schaamteloze camp."
Trouw - Drie sterren
"Geen misverstanden: de film is psychologisch lachwekkend dun, net als de boeken. En toch. Fifty Shades Darker gaat over geliefden die expliciet onderhandelen over dat wiebelige evenwicht tussen autonomie en overgave. In de kern is dat romantischer (en realistischer) dan wat het gros van de romantische komedies laat zien. Een man met een ziekelijke bezitsdrang, en sadistische trekken bovendien, versus een vrouw, slim en onafhankelijk, die dat op haar voorwaarden accepteert. Te veel eer voor een film die wemelt van de oppervlakkige personages? Dat maakt de film nog niet oppervlakkig - of irrelevant."