In de groepschat UpDate delen de drie Haagse vriendinnen Pam, Julie en Carola alles over hun bruisende liefdesleven. Bijna elke ochtend wordt er wel even ingebeld voor een update doorspekt van geuren en kleuren. Deze week: Pam maakt handig gebruik van de talenten van een aanbidder.
Carola ging op date met Mike en kreeg zijn broer Remco - met wie ze ook chatte - er gratis bij. Pam kwam de avond redden en Julie had afgesproken met Bas, maar bleef verdacht stil in de appgroep.
Pam: Het is vakantie en we hebben alledrie een dag vrij. Reisplannen hebben we niet gemaakt, en dat is niet eens de schuld van corona. Als single is het toch een beste puzzel hoe je je vakantie invult. Toen we allemaal nog onder de pannen waren, gingen we automatisch met onze verkering. Een maand naar Bali, Kerst op de Antillen, drie weken Mallorca: we namen het ervan. Nu boeken we regelmatig stedentripjes met elkaar - en die zijn fantastisch. Sinds ons singleschap hakken we het jaar dus in mootjes en vandaag vieren we het vrije leven met lunch en witte wijn aan het strand. In het eerste half uur vliegen ze allemaal over tafel: Mike, Thijs, Bas en toch ook nog even Erno, Folkert en Piloot Paul. Zelfs de bezette collega-met-kat, want die blijft ook maar bellen over zaken die eigenlijk prima per mail kunnen.
“Ik heb echt wel gelachen met Bas,” klaagt Julie. “En heerlijk gezoend zelfs. De date voor volgende week staat al, maar nu hoor ik niks meer van hem.”
“Balen is dat he,” antwoord ik. “Misschien heeft hij het gewoon heel druk?”
“Of misschien had je hem toch moeten laten winnen met bowlen,” lacht Carola. We lachen alle drie, al is Julie’s versie vooral met kiespijn. Ze baalt en we weten samen maar al te goed hoe dat voelt.
“Thijs neemt me volgende week mee uit varen,” vertel ik. “Voor mijn verjaardag.”
“Zo zo,” antwoordt Julie, “dat klinkt wel romantisch. Belt ‘ie nog steeds?”
“Bijna elke dag wel ja, en dan hebben we echt goede gesprekken. Over werk, over het nieuws in de wereld, over familie. Echt van alles. Ik word wel vrolijk van ‘m.”
“Waarom zie je hem dan zo weinig?” stipt Julie het pijnpunt aan.
“Tja, goeie vraag. Hij is gewoon vaak weg voor zijn werk en ik ga echt niet op een man zitten wachten. Dus we zien elkaar alleen als het toevallig zo uitkomt. Volgende week heeft ‘ie echt een programma voor me bedacht, dat is toch lief?”
“Het lijkt me heerlijk als een man me zo vaak belt,” zucht Julie.
“Waarom bel jij Bas dan niet gewoon?” wil Carola weten. “Vraag je gewoon of hij al klaar is voor revanche op de volgende date, en dan weet je meteen of het goed zit.”
Carola is wel een held met dit soort dingen. Als ze zin heeft om te kletsen, belt ze gewoon en als ze iemand wil zien nodigt ze zichzelf uit. En dat loopt eigenlijk altijd goed af. Julie en ik zijn daarin veel meer afwachtend.
“Ik heb trouwens niks meer gehoord van Mike hoor,” lacht ze. “En ook niet van Remco. Maar lijntjes genoeg hoor, dus ik kom dit weekend wel door.”
“Iemand in het bijzonder?” wil Julie weten.
“Nee, ik heb niemand van wie ik nu op een appje hoop. Ze zijn me allemaal een beetje om het even. En dit weekend wordt er toch niet gedatet, want de kinderen zijn bij me en we gaan naar de camping.”
‘Wie weet wat voor handige jongen je daar nog tegen het afgetrainde lijf loopt,” grapt Julie.
“Oh ja! Over handige jongens gesproken,” zeg ik. “Weten jullie nog dat ik op Dutch Valley met zo’n jongen heb staan zoenen?”
“Jaaaa, die met die tattoos overal,” roept Carola. “Toen hadden we alle drie een gast uit die groep te pakken.”
“Juist. Rudi heet ‘ie. Hij woont ook in Den Haag en ik kom hem dus wel eens tegen op de sportschool. Vraagt me elke keer mee uit, maar ik ga nooit. Gisteren zag ik hem dus ook weer en raakten we aan de praat. Hij werkt bij een garage en ik vertelde dat mijn airco kapot is. ‘Breng ‘m vanavond ff langs mop’ riep hij en dat heb ik dus gedaan.”
“Echt? En???” roepen Carola en Julie in koor.
“Alles doet het weer. Airco bleek een kwestie van vloeistof bijvullen en hij heeft ook nog even mijn banden opgepompt. Heerlijk vond ik dat, een man die dingen voor me kan oplossen. En knap dat ‘ie was, in zijn strakke zwarte shirt. En dan van die fonkelende ogen erboven. Echt een hele leuke man. Voor Carola.”
Lachsalvo. Zo luid dat zelfs de gasten aan de tafeltjes naast ons verschrikt opkijken.
“Maar goed. Hij liet me er dus niet voor betalen. Ik heb het een paar keer aangeboden, maar hij wilde er echt niks van weten. ‘Volgende rondje is voor jou’ riep hij, maar ik ga natuurlijk nooit met hem de kroeg in. Ga ik hiermee een grens over, vinden jullie?”
Het valt even stil.
“Nee hoor.” vindt Carola.
“Je had ook naar een andere garage kunnen gaan,” vindt Julie. “Dan weet je zeker dat je geen valse verwachtingen wekt.”
“Nee echt schat, ik denk dat het prima is zo,” zegt Carola. “Maar eh, mag ik zijn nummer?”
HAHAHAHAHA
