Na corona zijn er circa 822 miljoen mensen met honger
Zo ergens in de begindagen van onze intelligente lockdown zag ik het filmpje overal voorbij komen. Het was een fragment waarin toenmalig president Obama benadrukt dat het niet de vraag is óf er op een gegeven moment een wereldwijde pandemie zal komen, maar wanneer? En nog belangrijker, zijn betoog waarom je daar als land op voorbereid zou moeten zijn.
We weten allemaal hoe het er voorstond met die gereedheid toen Covid-19 uitbrak. En niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook hier in ons eigen kikkerlandje leken we ons weinig te hebben aangetrokken van jarenlange waarschuwingen en aanbevelingen uit de wetenschappelijke wereld.
Juist nu we in een (eerste) ‘terugblikfase’ zijn gekomen, valt het me op hoe erg deze ezel kennelijk bereid is zich voor de tweede maal aan dezelfde steen te stoten. De waarschuwingen voor een volgende ramp zijn namelijk levensgroot, maar een voorpagina heeft deze aankomende catastrofe nog niet gehaald. Laat staan dat er een crisismanagement team voor is opgericht.
Oh nee, ik heb het hier uiteraard niet over tweede en derde golven van déze epidemie. De waarschijnlijk korte immuniteit bij ex-patiënten was gisteren ook netjes voorpaginanieuws in deze krant.
Het nieuws dat níet breed is uitgemeten is het afgelopen maandag gepubliceerde rapport van de VN The State of Food Security and Nutrition in the world. Hierin staat onder andere dat sinds 2015 het aantal mensen op de wereld met honger fors is toegenomen; met 60 miljoen tot 690 miljoen.
Door Covid-19 komen er naar schatting nog 132 miljoen bij. Ook ontwikkelingsorganisatie Oxfam Novib waarschuwde in het rapport The Hunger Virus: de organisatie schat dat tegen het eind van dit jaar 12.000 mensen per dag sterven door honger als gevolg van de coronapandemie.
Zorgwekkend. Ja. Maar peanuts wanneer je ietsje teruggaat in de tijd op zoek naar eerdere prognoses: een klein jaar geleden kwam de VN namelijk al met een rapport waarin staat dat het door de effecten van klimaatverandering (met name: verzilting van de bodem door zeespiegelstijging) het vanaf 2050 niet meer mogelijk is de complete wereldbevolking te voeden. Neem hierbij vooral in ogenschouw dat wij op dit moment, wereldwijd, 40 procent van ons voedsel weggooien. Binnen 30 jaar gaan we dus van een overschot (en dus feitelijk van een verdelingsprobleem) naar een daadwerkelijk tekort.
Echter, dit zijn slechts de effecten van klimaatverandering op onze voedselvoorziening. Wat we sinds 2008 weten is dat binnen nu en circa vijf jaar de prijs van een van de belangrijkste grondstoffen voor ál ons voedsel zal gaan stijgen door beginnend schaarste van fosfaat. De waarschijnlijkheid dat dit de komende decennia zal gaan leiden tot een wereldwijde voedselcrisis is groot.
Maar goed. We weten in elk geval allemaal alvast hoe je ‘hamsteren’ zegt in gebarentaal.
Patrick Meershoek is met vakantie. Tinkebell vervangt hem.