Wopke, gesel der Italianen, zet ook KLM het mes op de keel
Ook KLM zelf vindt het voornemen de maximale bonus van president-directeur Elbers van 75 procent van zijn basissalaris te verhogen naar 100 procent bij nader inzien matig getimed. Gelukkig, ze zijn daar niet helemáál van de ratten besnuffeld. Elbers zei de ontstane onrust te betreuren. Cees ’t Hart, voorzitter van de RvC: ‘Het voorstel heeft helaas een verkeerd beeld gegeven en ook tot onrust geleid.’ Dat had hij jammer genoeg niet van tevoren weten te bedenken.
De Nederlandse en Franse overheid beslissen deze week over de staatsgaranties die AirFrance-KLM moeten behoeden voor faillissement. Eerst leek dat te gaan om 6 miljard euro, daarna gingen de geschatte bedragen omhoog naar 8, 10 en – de laatste melding – 18 miljard.
Daar valt een mogelijke verhoging van Elbers’ salaris met een paar ton per jaar – tot maximaal 1 miljoen – bij in het niet. Bonussen zijn momenteel sowieso onwaarschijnlijk, al moet je de schaamteloosheid van AirFrance-KLM niet onderschatten. Die haalt misschien niet het niveau van de belastingontduikers, profiteurs en parasieten van Booking.com, maar is toch nog altijd imponerend.
Zo blijft de vliegmaatschappij ook nu nog krachtig lobbyen tegen de voorgenomen invoering van een vliegtaks. Geen btw op tickets, geen belasting op kerosine en je onttrekken aan klimaatmaatregelen, maar wel janken om staatssteun. Het getuigt van een zieke mentaliteit.
Hoezo heeft het bonusvoorstel een ‘verkeerd beeld’ gegeven? Het liet juist perfect zien met welk menstype we van doen hebben: onverantwoordelijk, losgezongen van de samenleving en van een lompheid waaraan Wopke Hoekstra nog een puntje kan zuigen.
De minister van Financiën zal namens u en mij niettemin gul garant staan voor de risicovolle miljardenlening. KLM is al decennialang het staatslievelingetje. In de bonuskwestie had het bedrijf de pr niet helemaal op orde, maar voor de rest doet ze het perfect: ze heeft zichzelf tot nationaal icoon gemaakt en iconen mogen niet omvallen. Terwijl KLM al zeventien jaar deel uitmaakt van een Frans bedrijf dat financieel drijft op zijn Amstelveense dependance, onder leiding van een zetbaas die als een baas wil worden beloond. Intussen is hij een werkgever die ruim 10 procent van zijn piloten faciliteert bij het ontduiken van inkomstenbelasting. Ook dat gaat niet om miljarden, maar het is tekenend voor de mentaliteit: schijt aan alles.
KLM’s broertje Schiphol wordt ook door de belastingbetaler overeind gehouden, omdat het nu eenmaal voor 92 procent in handen is van de staat, Amsterdam en Rotterdam en eveneens een sacrale status geniet. Ceo Benschop denkt al aan de tijd na corona, en hoe hij dan stapsgewijs het aantal vliegbewegingen voorbij het half miljoen zal stuwen. Schiphol en KLM willen zo snel mogelijk terug naar de tijd van voor de coronacrisis. Ze wensen geen blijvende veranderingen maar restauratie en schermen daarbij met dubieuze cijfers over hun economisch belang.
Wopke Hoekstra, gesel der Italianen, zou zijn strengheid nu op de Nederlandse luchtvaartsector moeten richten: hou op met je krankzinnige groeimodellen, kom met realistische plannen en besef dat je deel moet gaan uitmaken van de transitie naar een duurzame samenleving. Niet met een paar door de pr-afdeling bedachte ideetjes over biokerosine, gerecyclede koffiecups en fluisterstille vliegtuigen, maar echt. Anders geen garanties.
Iets in mij zegt dat het niet gaat gebeuren. Maar de coronacrisis is een oefening in hoop, dus je weet maar nooit.