Hou de Trump-knuffelaars in het oog. Zij zijn de nieuwe wegkijkers

Het is, om het met Het Zesde Metaal te zeggen, "nog al nie naar de wuppe". Het xenofobe en moslimhaat opwekkende bevel van de Amerikaanse president Donald Trump om burgers uit zeven moslimlanden tijdelijk toegang tot de VS te verbieden stoot op een redelijk breed gedragen verzet.

In de VS hebben gezaghebbende leiders van christelijke kerken laten weten dat zij tegen deze 'moslimverbanning' zijn en evenmin gediend zijn door een voorrangsbeleid voor christelijke vluchtelingen of migranten. Leden van de joodse gemeenschap stappen mee op in protestmarsen tegen de 'muslim ban'. En zelfs grote bedrijven met een fiscaal of arbeidsrechtelijk dubieus palmares als Starbucks, doen plots forse engagementen voor tewerkstelling van vluchtelingen.

Ook vanuit de Europese Commissie en zelfs vanuit de Verenigde Naties komen er sterk afwijzende reacties. Dat kan natuurlijk allemaal ingegeven zijn door 'hysterie', maar het zou ook kunnen dat sommige democratische leiders wel beseffen wat er op het spel staat met Trump in het Witte Huis. Hoever kun je een wereldleider vertrouwen die met een impulsief bevel na een week al chaos en vernedering zaait in zijn land?

Her en der wordt wel eens lacherig gedaan over sommige, felle Europese reacties. Nutteloos moralistische gelijkhebberij, heet het. Het tegendeel is waar. Eén week Trump in de praktijk zou moeten volstaan voor de Europese politieke leiders om hun vele en respectabele meningsverschillen te overbruggen. Dit is het moment om het eensgezind op te nemen voor wat echt telt: de verdediging van de liberale democratie, zoals wij die hier in het vrije Westen kennen, de rechtsstatelijke betonvloer onder onze welvaart.

Trump biedt Europa een kans - een laatste kans? - om zich te verenigen. We zullen zelf voor onze veiligheid moeten instaan. Dat gaat alleen samen lukken. Meer nog: zonder de slappe Britse brexit-brekebenen, die nu alweer lafjes achter de nieuwe leider aansukkelen, zou die kans op succes juist reëel moeten zijn.

Mag het lukken? Het is een gewetensvraag die vooral sommige conservatieve politici, ook in ons land, zich moeten stellen. Hoever willen ze met hun euroscepsis de verzwakking van de EU in de kaart spelen? Hoezeer willen ze achter het rumoer van populistisch en radicaal-rechts blijven aanhollen? Churchill zou het wel weten...

Er steekt een reële bedreiging voor onze veiligheid en welvaart op vanuit het westen. Het nieuwe politiek correcte denken van sommigen op rechts weigert vooralsnog dat risico goed in te schatten. Ze verkiezen te 'nuanceren' en te 'contextualiseren'.

Hou de Trump-knuffelaars in het oog. Zij zijn de nieuwe wegkijkers.