- Wie: Ben Verbon (72) uit Nijmegen, woont nu in St. Mesmin, Dordogne, Frankrijk
- Ging met pensioen: op zijn 55e, in 2002
- Werkte als: zelfstandig industrieel ontwerper, pianotechnicus, houtbewerker, in de scheepsbouw en techniek.
Was het altijd al je plan om na je pensionering naar Frankrijk te verhuizen?
"Nee, dat ging heel spontaan. We hadden ook geen plan gemaakt voor wat we hier zouden gaan doen. Zo gaat het eigenlijk bij alles wat ik doe: ik zie wel wat er gebeurt. Mijn vrouw en ik hadden in Nederland allebei een eigen huis. Dat hebben we te koop gezet en ons werk stopgezet."
Van de opbrengst van onze huizen konden we de periode tot aan de pensioenuitkering overbruggen
"Ik stond ervan te kijken hoe snel onze huizen verkocht werden. Mensen stonden echt voor in de rij. En hier in Frankrijk kun je destijds zowat een landgoed krijgen voor de prijs van een rijtjeshuis in Nederland. Van de winst konden we de periode tot aan onze pensioenuitkering overbruggen. Daar hebben we echt geluk mee gehad."
"Nu wonen we op een prachtige stille plek met een stuk bos, een klein riviertje en twee gebouwtjes die we hebben opgeknapt tot aangepaste vakantiehuizen voor mensen met een beperking."
Ben Verbon verhuisde op zijn 55e zonder plan naar Frankrijk. (Eigen foto)
Aan al je verschillende beroepen te zien, is je carrière net zo spontaan verlopen als die verhuizing
"Ja, in mijn leven zijn geen twee dagen hetzelfde geweest en dat zullen ze ook nooit worden. Ik bedenk eigenlijk nooit van tevoren wat ik volgend jaar wil doen. Carrière maken was voor mij nooit een doel. Ik ben heel nieuwsgierig aangelegd en wil veel verschillende dingen onderzoeken. Dat is nog steeds zo. Als ik iets niet leuk vond, zei ik mijn baan op en kwam er wel wat anders op mijn pad."
Waarom stopten jullie op je 55e met werken?
"Ik was al het gedoe met klanten een beetje zat. Ik heb altijd werk gedaan wat ik zelf leuk vind, maar ik kan niet makkelijk een opdracht weigeren. In de laatste vier jaar maakte ik soms wel zeventig uur in de week. Ik maakte houtconstructies, trappen, grafmonumenten. De gekste opdrachten. Ik wilde ze niet afslaan, want als zelfstandige weet je niet of je de volgende maand ook nog inkomsten hebt."
"Mijn vrouw verloor ook haar plezier in het werken. Zij werkte als verloskundige met een eigen praktijk. Dat heeft ze altijd met veel liefde gedaan, maar door bemoeienis van de overheid en allerlei instanties moest zij zich met allerlei administratieve randverschijnselen bezighouden. Daar heb je simpelweg geen tijd voor als je er honderd procent voor mensen wil zijn. Dat ontnam haar het werkplezier. Nu zijn we van de verplichtingen af. Heb je ergens geen zin in, dan doe je het niet. Dan ga je een stukje wandelen of fietsen."
Maar niet iedereen durft zomaar alles te laten vallen en ver weg te verhuizen
"Klopt. Veel gasten die hier op vakantie gingen zeiden: 'Wauw, hier zou ik ook wel willen wonen'. Maar dan komt er een hele lijst met bezwaren achteraan. Als je altijd in dat riedeltje vast blijft zitten, neem je die stap nooit. Je moet je niet laten leiden door die angst. Volg je hart en durf die stap te zetten."
"Mensen zijn bijvoorbeeld vaak bang dat ze in geldproblemen komen. Maar als je niet rondkomt, dan is er altijd wel een manier om wat bij te verdienen. Desnoods neem je tijdelijk een lullig baantje. Je moet erop durven vertrouwen dat er altijd wel weer iets goeds op je pad komt."