Geen bezoek in Meander? De man van Anja stuurt gewoon een vliegtuig (ad.nl)

Geen bezoek in ziekenhuis? De man van Anja stuurt gewoon een vliegtuig
Ze ligt al vier weken alleen in het ziekenhuis en mag geen bezoek ontvangen. Haar man en zoons staken haar vandaag een hart onder de riem met een bijzondere actie.

Esther de Kloe 03-04-20, 21:04 Laatste update: 21:40
6
Met haar handen voor haar mond geslagen, staarde Anja Smit (44) vrijdagmiddag uit het raam van haar ziekenhuiskamer. Speciaal voor haar vloog een vliegtuig langs het Meander Medisch Centrum met daarachter de tekst: ‘An hou vol! Pieter Mees Daan Tijn’

Een ultiem romantisch gebaar van Anja’s echtgenoot Pieter, die zijn vrouw, die al vier weken in het ziekenhuis ligt met leukemie, een hart onder de riem wilde steken. ,,Dit houdt me op de been. Het zorgt ervoor dat ik de wereld weer even aankan. Ik heb er bijna geen woorden voor”, zegt Anja een paar uur na de verrassing.

De tekst gaat verder onder de foto

An krijgt de verrassing in de lucht: een vliegtuigje met steunbetuiging scheert langs het Meander Medisch Centrum in Amersfoort.
An krijgt de verrassing in de lucht: een vliegtuigje met steunbetuiging scheert langs het Meander Medisch Centrum in Amersfoort. © Privéfoto's
Chemotherapie
Anja, die vorig jaar de diagnose leukemie kreeg, onderging een intensieve chemotherapie in het Amersfoortse ziekenhuis, ter voorbereiding op de stamceltherapie die ze vanaf volgende week in het UMC Utrecht ondergaat. Een traject waarbij haar ook weer vijf weken ziekenhuisopname te wachten staan.

,,Het was de bedoeling dat ik tussen de opnames door even naar huis mocht.” Maar het coronavirus gooit roet in het eten. De Amersfoortse mag de ziekte absoluut niet oplopen. ,,Mijn weerstand is nog te laag. Met drie kleine kinderen in huis van 5, 9 en 10 jaar, is het risico te groot.”

Een bittere pil voor Anja die al weken op haar kamer zit. ,, Vanwege mijn lage weerstand mag ik mijn kamer niet uit, ook niet even de gang op. Gelukkig is de verpleging hartstikke lief, maken ze tijd vrij voor een praatje en is mijn kamer mooi versierd.”

Verhuizing
Ik zei nog tegen mijn man: ‘Gelukkig hoeven we dit keer niet te verhuizen’

Anja Smit
Twee keer eerder onderging Anja het traject dat ze nu doorloopt al. Dus in die zin wist ze wat haar te wachten stond. ,,De eerste keer zaten we midden in een verhuizing. Ik ging het ziekenhuis in terwijl we nog in het ene huis woonden, zocht vloeren uit vanuit mijn bed en kwam thuis in ons nieuwe huis. Ik zei nog tegen mijn man: ‘Gelukkig hoeven we dit keer niet te verhuizen.’”

Maar het coronavirus maakt deze opname onverwachts extra zwaar, voor iedereen. ,,Toen ik werd opgenomen, deden we nog een beetje lacherig om het feit dat de handgels op waren. Nu staat de wereld op zijn kop. Je voelt ook aan de sfeer in het ziekenhuis dat het anders is. De verpleging draait extra diensten, zodat een aantal van hen kan bijspringen op de corona-afdeling. Je ziet op tv dat er veel gaande is, maar je voelt het ook.”

Bezoek mag Anja al weken niet meer ontvangen. ,,Vreselijk. Ik heb er alle begrip voor, maar het is heel vervelend dat er niemand meer langs mag komen. Ik lig op een afdeling waar mensen zich niet aan bezoektijden hoeven te houden. Eerder kon ik de kinderen nog knuffelen, zat Pieter gewoon aan mijn bed te werken op zijn laptop. Dat was echt heel fijn. Zeker net na de chemo. Dan kom je in een enorme dip terecht. Ik lag met een bril op en de gordijnen dicht in een kamer. Als je dan even wakker wordt en je ziet een vertrouwd gezicht, maakt het dat de dagen ook sneller gaan.”

Beeldbellen
Nu de ergste dip voorbij is, kan Anja beeldbellen om zo toch ook haar man en drie zoons te zien. ,,Dan zetten ze de iPad op de eettafel tijdens het avondeten en ben ik er toch een beetje bij.”

Zo lief. Hier kan ik wel weer even op teren

Anja Smit
En ook de ingewikkelde thuissituatie, met drie kinderen in de basisschoolleeftijd, die thuis onderwijs krijgen, had de Amersfoortse liever anders gezien. ,,Pieter staat er nu alleen voor thuis met drie kinderen. Ik vind het lastig om dat los te laten. Ik had dit allemaal überhaupt liever niet gehad, maar anders hadden we het in ieder geval samen kunnen doen. Van de week waren we aan het videobellen toen Pieter de oudste van de twee sommen aan het uitleggen was. Ik zag toen wat voor een engelengeduld je daarvoor moet hebben.”

Toch bleek echtgenoot Pieter nog tijd vrij te kunnen maken om een verrassing voor zijn vrouw te regelen. ,,Hij had ’s ochtends de verpleging ingelicht. Of ze me om 14.00 uur voor het raam konden zetten. Ik keek uit op een binnentuintje en had geen idee waar ik naar moest kijken. Ik dacht: ‘Misschien staat er zo iemand in de tuin’. Toen zag ik in een keer dat vliegtuig met de tekst en de namen van mijn man en zoons. Zo lief. Hier kan ik wel weer even op teren.”

Wat een prachtig lief gebaar van haar man.