De 76-jarige vader van Sigrid uit Zoetermeer is stervende en ligt op een corona-afdeling in het LUMC Leiden. Sigrid is bang dat zij niet bij de laatste momenten van haar vader kan zijn. “Ik mag niet continu bij hem zijn, ook omdat er zo weinig beschermende middelen zijn. Er werd mij vandaag verteld dat ik nog één keer twee uur naast zijn bed mag zitten."
Ze is in een verschrikkelijke horrorfilm beland, vertelt Sigrid van Barlingen. "Ik kom net bij mijn vader vandaan en ben nog aan het trillen. Hij ligt op de corona-afdeling in Leiden en de artsen denken dat hij het niet gaat halen. Hij is zo zwak. Ik heb zijn hand vastgehouden, meer kan ik niet. Mijn vader is aan het sterven."
Alleen sterven
Sigrid vertelt dat ze te horen heeft gekregen dat ze nog één keer twee uur naar hem toe mag. "De arts had ook tranen in zijn ogen. Het personeel moet zo hard werken, ik heb daar heel veel waardering voor. Ze laten beperkt bezoek toe, want ze kunnen niet continu bezoek begeleiden. Ook is er maar een beperkt aantal beschermende middelen, zoals mondkapjes en schorten. Het bezoek kan niet alles opmaken en de verplegers raken door hun voorraden heen."
Ze vertelt dat de patiënten op de corona-afdeling bijna geen bezoek krijgen. "Voor mij is een uitzondering gemaakt omdat mijn vader opeens zo hard achteruit is gegaan."
Opeens doodziek
Vorige week zondag werd haar 76-jarige vader opeens ziek. Volgens Sigrid was hij fit, op wat hartritmestoornissen na. "Hij deed nog allerlei klusjes, was altijd bezig."
Haar vader had geen typische coronaklachten zoals koorts of hoesten. "Maar hij voelde zich ellendig en had diarree. Daarom kwamen we er pas zo laat achter dat hij corona had."
Meteen weggestuurd
Terwijl Sigrid bij hem op bezoek was in het ziekenhuis, kreeg hij de uitslag: positief getest. "Ik werd meteen weggestuurd en mijn vader werd door de beveiliging opgehaald. Ik kon niet eens afscheid nemen. Hij werd meteen meegenomen."
De corona-afdeling is 'de hel op aarde', vindt Sigrid. Ze omschrijft hoe ingewikkeld het is om bij haar vader te komen. "Je moet eerst heel goed je handen desinfecteren. Dan krijg je een beschermend schort aan, een speciale veiligheidsbril, mondkapjes en handschoenen. Vervolgens ga je door een soort sluis. Dan moet je je weer desinfecteren en wordt alles nog eens schoongemaakt. En dan mag je uiteindelijk naar binnen, begeleid door personeel. Heel onwerkelijk allemaal."
Meer bewustwording
Ze deelt haar verhaal vanwege twee dingen: "Ik hoop op nog meer bewustwording. De situatie in ziekenhuizen is vreselijk en het personeel werkt zo ontzettend hard. Het is zo zwaar voor iedereen. Daarom is het zo belangrijk dat iedereen zich aan de regels houdt en zoveel mogelijk binnen blijft."
En ze maakt zich zorgen over de beschermingsmiddelen. "Er is te weinig. Vooral mondkapjes en beschermingsbrillen zijn hard nodig. Dat hoor ik het personeel ook zeggen en daarom kan je niet steeds weer op bezoek."
Reactie van het LUMC
Op individuele gevallen kan het ziekenhuis niet ingaan, maar wel op het algemene beleid.
"Om risico op besmetting van patiënten en medewerkers te voorkomen, mogen coronapatiënten geen bezoek ontvangen. Omdat we onze medepatiënten en onze medewerkers willen beschermen tegen besmetting. Ook willen we spaarzaam omgaan met beschermingsmaterialen. We realiseren ons dat dit besluit heel ingrijpend is."
Een uitzondering is gemaakt voor patiënten die stervende zijn. "Deze mensen mogen maximaal twee familieleden of andere naasten ontvangen."
Mensen die op bezoek komen moeten allerlei beschermende materialen aan en worden daarin begeleid door verpleegkundigen. "Dat moet zeer zorgvuldig gebeuren en neemt veel tijd in beslag. Dat betekent dat we bezoek niet in en uit kunnen laten lopen op de afdelingen waar patiënten met Covid-19 worden verpleegd. We kijken hoe we zo goed mogelijk tegemoet kunnen komen aan de wensen van patiënt en naasten, maar door de bijzondere omstandigheden kunnen we mensen tot onze spijt niet uren laten waken bij hun geliefde in de laatste levensfase."
