Onze tanden blijken stiekem alle belangrijke gebeurtenissen in ons leven te registreren (scientias.nl)

Dat geloof ik wel.

Zo hebben we ook een ziel.

Uit het oogpunt van privacy is het dus beter om een kunstgebit aan te schaffen.

Eind vorige eeuw las ik een boek in een bibliotheek dat verlies van tanden
ook verlies van geheugen betekent op het gebied van emoties en sensis.
Tanden als mede-geheugendragers van de ziel. (gemoedsleven).
Zo krijgt de bewering van een Nazarener dat de mens een micro-universum
is opnieuw meer profiel.
Ook ons lichaam (de organen en weefsels en skelet, tanden enz) is een
levend compendium van allerlei universele processen.
Ons lichaam is de cumulatie van de ziel , het proces van ervaringen door
alle manifestaties en eeuwigheden heen.
Wij zijn bezield en dat eeuwig levende proces wordt levend verbeeld door
het fysieke lichaam.
(De ziel als eeuwig levensprincipe is de verzamelaar van alle empirische
ervaringen en als zodanig het micro-universele deel in ons .
(Oftewel het Godsdeeltje dat alles in zich kan.... h e r -inneren
en opnieuw o n t -wikkelen).

(Ja, het moest er even uit want mijn tandwortels begonnen te jeuken.)

@4 Je vindt geen empathischer persoon dan mijn man, die al 50 jaar met kunstgebit moet rondlopen.

Ik ben net zo oud als mijn voeten en handen
edoch ouder dan mijn haar en tanden .
en mijn tanden hebben nu hun nachtelijke zwemles