We leven misschien in een gigantische, intergalactische bubbel (livescience.com)

---waarom houden onze metingen van de snelheid van uitbreiding van het heelal geen steek?---

Dit is het probleem: we hebben twee manieren om de hubble constante te meten. De ene is gebaseerd op uiterst precieze metingen van de kosmische microgolfachtergrond (CMB) , die voor het grootste deel uniform is in ons universum, omdat deze werd gevormd tijdens een gebeurtenis die het hele universum omvatte. De andere is gebaseerd op supernova's en flitsende sterren in nabije sterrenstelsels, bekend als cepheids .
En de antwoorden zijn verschillend............
'Als we verschillende antwoorden krijgen, betekent dat dat er iets is dat we niet weten'

Misschien is dark energie de boosdoener.

Cepheïden
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cephe%C3%AFde

Ik kijk op mijn horloge en zie zomaar het antwoord.

Een ouderwets horloge met diverse soorten van tandwieltjes die in elkaar
grijpen en de beweging op elkaar overbrengen op hetzelfde moment
in een configuratie die aangedreven wordt door batterij/Cel , een Provider
met ALtijd veel energie die constant steady energie creeert en uitstraalt
tot in alle periferien ban het AL.
Wij zijn de secondewijzer en zien en ondergaan de tijden , het proces.
Maar in wezen vindt het geheel van energieke configuratie NU plaats.
Alle processen krijgen de Energie steeds NU want die Provider/batterij
is constant , hier en nu.
Omdat ons planeetje rondtolt en rond een zon draait wordt de illusie
van lineaire tijd en ruimte gecreeerd.
Maar alles is steeds NU.

(Wie zich buiten het Universum zou kunnen positioneren die zou
een enorme lichtbel zien op afstand waarin alle processen zich integraal Nu afspelen. Wij als Aards tandwieltje laten nu du moment tegelijk andere gelieerde
universele tandwieltjes draaien ...op het zelfde moment dus.
En dat vice versa op Universeel formaat in allerlei verbonden intelligente
dimensies die hoewel parallel aan elkaar ook weer door elkaar existeren
en vibreren.
De truc is om nu in -1- flits van de ene dimensie naar de andere dimensie
te ...te...ehh...te eh...te.......ehhhhhhhhhhh........ te .......
Ik moet Nu naar bed zegt iemand.
Sorry

Zeg ik pas 20 jaar hoor. Het universum is een bewegend geheel wat een onzichtbare kant op beweegt. Daarnaast is het elektomagnetische spectrum de meetlat die gelijk staat met de snelheid die het universum maakt. Dus zijn er nog veel meer onzichtbare kleuren aanwezig in het universum. Sterker nog er zit geen limiet aan hoe snel een universum kan reizen. Welk blijft een universum bij elkaar dus alle materie reist ongeveer met dezelfde snelheid. Alles wat sterk afwijkt is een ander universum, wat sneller of langzamer gaat

Kortom alle deeltjes die in het universum aanwezig zijn hebben een eigen snelheid en gaan bijna even snel. Dat betekend dat als je de afstand tot een ster meet de uitdijing geen rol speel, maar het feit dat het hele universum in zijn geheel ontelbare lichtjaren is verschoven. Omdat er toch miniem verschil is in het universum omdat het niet altijd in dezelfde soort vorm beweegt lijkt het heelal uit te dijen. Die vorm moet je zien als een kogel die afgevuurd word en waar binnenin de kogel door het afvoeren deeltjes elkaar continu inhalen. Deeltjes in de kogel blijven dus niet constant hun eigen positie houden. Er vind zelfs uitwisseling plaats tussen de snelste deeltjes die losraken van ons universum en er weer bijkomen en langzaamste deeltjes die ook losraken en er weer bijkomen.

Doel van de natuur is ook om steeds sneller te gaan. Het universum zal daarom ook steeds sneller gaan bewegen. Daardoor lijkt het verschil steeds groter. Maar relatief gezien is dat niet zo en staan objecten veel dichter bij dan we denken. De illusie is alleen op het moment dat er iets vertrekt het heelal net iets langzamer ging.

Uiteindelijk komt de mens met dat doel van de natuur ook samen. Doordat het heelal sneller gaat zal de werkelijkheid en alles wat bestaat ook steeds uitbreiden. Er zit geen limiet aan alles wat kan bestaan, alleen lokaal. Sterrenstelsels zijn niks anders dan voorbeelden van structuren die deeltjes binnen het heelal sneller doen gaan en daarbij het geheel. Hierdoor bestaan geheel nieuwe recepten om het universum uit te bouwen.

Een snelheidsevolutie waar de mens ook een rol in speelt. Enerzijds zijn we niks anders dan deeltjes die steeds sneller gaan en het heelal daarbij assisteren anderzijds komt dat overeen met ons diepste verlangen dat er geen einde zit aan het verlangen zelf, omdat iets niet zou bestaan en het universum daarin niet voorziet.