De auteurs komen uit Duitsland, Spanje, Frankrijk, Tsjechië, Hongarije en Nederland, stuk voor stuk landen waar de muizenpopulatie het afgelopen jaar naar een piek groeide. De Nederlandse inbreng komt van Eddy Wymenga, directeur van ecologisch adviesbureau Altenburg & Wymenga in Feanwâlden.

Ecologisch belang

De veldmuis is als wijdst verspreide gewervelde diersoort in het agrarische landschap van groot ecologisch belang, stellen de tien wetenschappers. Is het niet als voedselbron voor een breed scala aan roofdieren, dan wel als natuurlijke bodembewerker.

Kenmerkend is dat de populatie op en neer golft in cycli van drie tot vijf jaar. Soms leidt een piek tot een uitbraak, zoals in 2014-2015 en ook op dit moment. Dan loopt de dichtheid op tot meer dan tweeduizend stuks per hectare, wat Europabreed leidt tot schade aan miljoenen hectares met landbouwgewassen en risico’s voor de verspreiding van ziekten naar mensen en vee.

Teken

Kwalen die worden gelinkt aan de veldmuizen zijn bijvoorbeeld de ziekte van Weil, de vossenlintworm, hazenpest (tularemie), het Hantavirus en ook de ziekte van Lyme. Voor de overdracht van deze laatste ziekte zijn teken nodig. De larven en nimfen parasiteren op kleine knaagdieren zoals veldmuizen, waar ze de borrelia-bacterie opdoen. Volwassen teken kunnen deze veroorzaker van de Lymeziekte overdragen op mensen.

Volgens Wymenga is er voor zover bekend geen reden om te vrezen voor de Nederlandse volksgezondheid. ,,Yn oare lannen leit de fokus swierder op it risiko fan de oerdracht fan sykten.’’ Wetenschappelijke bronnen laten zien dat dergelijke ziekten ten tijde van een veldmuizenuitbraak de kop opsteken, ook omdat andere knaagdiersoorten in piekjaren talrijker zijn.