Neergeslagen agent trouwstoet houdt nog meer letsel aan klap over

De klap die de verdachte Shahid B. (26) uitdeelde heeft ook het zicht van Gert Jan de Jonge aangetast. Dat bleek vorige week uit nader onderzoek. Hij functioneert nog steeds niet optimaal. Op het werk en thuis houden de mensen om hem heen rekening met de omstandigheden.

Zijn partner schreef direct na de klap een eerste blog op Rijnmond.nl over het voorval.Lees meer: Familie knock-out geslagen agent doet oproep aan dader en publiekVandaag volgt deel 2.

"Een bril?" Ik had veel verwacht, maar een bril? Die zag ik niet aankomen. Ja, ja, flauwe grapjes over aan zien komen en brillen ploppen ook in mijn hoofd op. "Je hebt dus supergoede ogen, maar je moet nu een bril?"

Ik merk dat mijn verbazing toeneemt tijdens het telefoongesprek met Gert Jan. "Ja, door die klap is de focus in het oog beschadigd. Ik moet hem altijd dragen." Als het indaalt voel ik een steen in mijn maag. Dit is zo oneerlijk. Een bril is misschien maar een bril, maar een bril is altijd zichtbaar. Die bril wordt een herinnering aan een tijd die ik zo graag wil vergeten.

"Ben je niet boos?" Waarschijnlijk is het de meest gestelde vraag van het afgelopen half jaar. Als ik de woorden 'half jaar' teruglees, dan ontstaat er een rusteloos gevoel in mijn borst. Een half jaar alweer. Zes maanden geleden werd er stevig aan de fundamenten van mijn leven gerammeld door een menneke. Een menneke die het nodig vond om mijn man neer te slaan.

Maar boos? Ik weet het niet. Boos voor de kinderen die geen kind mogen zijn? Boos omdat mijn pubertje geen idee heeft waar hij met zijn puberhouding naartoe moet, zonder zich schuldig te voelen tegenover zijn toch al 'zieke' vader? Boos vanwege alle extra huishoudelijke taken die ik naast mijn werk en studie moest doen? Boos omdat het evenwicht in mijn leven omver geschopt is?

Boos omdat onze kleine auto al een half jaar stil staat en daardoor volledig verschimmeld is? Oh ja, de accu is ook naar zijn grootje. Boos vanwege alle familieverjaardagen, uitjes en sportwedstrijden die ik alleen moest (en moet) bezoeken? Boos omdat we een fortuin uitgegeven hebben om het leven leefbaar te maken. Talloze kussens, therapieën, een tussenwand zodat de kids tegelijkertijd met papa beneden kunnen zijn, prikkelwerende maatregelen…

Alles om de pijn te verzachten. Boos omdat ik de afgelopen zes maanden een veranderde man had? Die door de pijn nog steeds slecht slaapt. Die door de continue hoofdpijn met de dag grijzer en gerimpelder wordt? Ja ja, grijs is sexy, maar toch… Nee, ik was niet boos. Natuurlijk was er ook helemaal geen tijd om boos te zijn. Daarbij weet iedereen: boosheid is een emotie waar je vooral zelf last van hebt.

Het doet ook tekort aan alle lieve mensen die aan ons denken, om ons geven. Tekort aan de bloemen en de kaartjes. Tekort aan het boeket van Theo. Theo, die wij niet kennen, maar die zo begaan is met die neergeslagen politieagent, dat hij de duurste bos bloemen heeft laten bezorgen. Zelfs al had zijn vrouw daar zo haar twijfels bij. Zo lief. Zo bijzonder.

Laatst zag ik jou in de rechtbank. Ik weet hoe je opgegroeid bent. Het is geen excuus, wel een verklaring. Jouw familie leerde je niet het verschil tussen goed en fout. Je moest het zelf bedenken. Als foute keuzes toegejuicht worden, hoe leer je dan wat goed is? Is er iemand in jouw leven die het je zou kunnen leren? Ik denk het niet.

Mijn zoontje van 9 wordt wel eens - oké, best vaak - boos op zijn zusje (zoals dat gaat met zusjes, het is helaas vaak terecht). Dan geeft hij haar een rotschop. Ik zie je blij kijken, lachen zelfs. Dit begrijp je. Wat je niet begrijpt, is dat je niet iemand zomaar een rotschop kunt geven! Dat leren we hem. Jij bent geen 9 meer. Wie leert jou om geen rotschop uit te delen als je boos bent? Ik ben bang dat dit niemand meer gaat lukken. Ik ben bang dat je keer op keer zult slaan of schoppen als jij vindt dat dit nodig is. Zonder na te denken over de schade die je achterlaat.

Maar die bril. Ik reageer luchtig. Maak grapjes die ik zelf zou bestempelen als vrij hilarisch. Over een intelligent hoofd en zo. Zoals je mag verwachten van een goede echtgenote. Maar ik vind het niet leuk. Buikpijn, een klomp in mijn maag. Ik wil dit half jaar achter me laten. Doorgaan. Niet dagelijks geconfronteerd worden met de fysieke gevolgen.

’s Avonds staan we samen in de 'brillenwinkel'. In zijn glanzende ogen weerspiegelen mijn tranen. Als we een bril hebben gevonden die ons wel aardig lijkt, klinkt een stemmetje: "Papa, dat vind ik niet echt mooi." De jongste is minder genuanceerd en barst uit in iets wat we helaas niet anders kunnen noemen dan ouderwets uitlachen. Hard ook trouwens.

Nee, een bril is niet erg. Echt niet. Maar deze bril wel. Misschien ben ik wel een klein beetje boos nu. Misschien niet eens op jou. Misschien meer op jouw familie. Klojo’s.

Lees meer: Rotterdamse trouwstoetmepper blijft in de celLees meer: Bruidegom opgepakt voor beïnvloeden getuigen mishandeling agent bij trouwstoetLees meer: Agressieve trouwstoetdeelnemer is broer van de bruid en iedereen wist ervanLees meer: Neergeslagen agent na aanhouding: Gevoel van opluchtingLees meer: Verwondingen agent trouwstoet zijn ernstiger dan gedachtLees meer: Agent na knock-out: Nog meer liefde voor het politievakLees meer: Neergeslagen agent loopt-hersenschudding op door klap van deelnemer trouwstoet