plusartikels
Ruimtesonde Voyager-2 geeft opnieuw teken van leven
© Nasa
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA ontvangt weer wetenschappelijke data van de ruimtesonde Voyager-2. Sinds eind januari was het contact verbroken met de sonde, die op zo’n 18,5 miljard kilometer afstand van de aarde vliegt.
Op 25 januari liep het mis: de Voyager-2 moest toen 360 graden draaien om een van de instrumenten aan boord af te stemmen, maar voerde die standaardbeweging niet uit. Vervolgens bleken twee systemen die veel energie verbruiken tegelijk actief te zijn geworden.
Als reactie maakte de Voyager-2 een soort noodstop. Uit voorzorg werden alle meetinstrumenten aan boord uitgeschakeld. De vluchtleiding greep daarop in en schakelde een van de twee energieslurpende systemen uit.
Het ruimtetuig bleef wel stabiel en de communicatie met het Jet Propulsion Laboratory (JPL) in het Californische Pasadena bleef intact. Nu blijkt dat ook de instrumenten weer wetenschappelijke data verzamelen. Niettemin onderzoeken teams of de instrumenten na de kortstondige uitschakeling nog intact zijn.
Interstellaire medium
De Voyager-2 werd in augustus 1977 gelanceerd voor de verkenning van de vier grote buitenplaneten van ons zonnestelsel. Eind 2018 verliet de sonde ons zonnestelsel en bereikte ze de eindeloze ruimte tussen de sterren, het zogeheten interstellaire medium. De Voyager-2 vliegt momenteel op zo’n 18,5 miljard kilometer afstand van de aarde. De sonde doet metingen van het gebied waar ze doorheen vliegt en stuurt die door, maar de enorme afstand maakt het moeilijk om de Voyager-2 te beheren. Elke opdracht van de vluchtleiding doet er met de snelheid van het licht 17 uur over om de sonde te bereiken. Het antwoord is ook weer 17 uur op weg naar ons. Dat betekent dat het 34 uur duurt om te weten of een commando heeft gewerkt.
De Voyager-2 blijft ongeremd doorvliegen, met een snelheid van ruim 55.000 kilometer per uur. In theorie zou de sonde over ongeveer 300 jaar aankomen bij de Oortwolk, een gigantisch gebied van ruimterotsen en miniplaneetjes. Mogelijk komen veel kometen hiervandaan. Om daar doorheen te vliegen, zou de sonde ongeveer 30.000 jaar nodig hebben. Lukt dat, dan is er nog eens 10.000 jaar nodig om de eerste ster tegen te komen.
Vaarwel, Voyager 2, en laat nog iets van u horen
De overgang van de ‘bel’ waarin de zonnestraling overheerst naar de kille, interstellaire ruimte gebeurt heel abrupt. Dat heeft de Voyager 2 mogen ondervinden.
Uit de lucht
