Kanaries in de kolenmijn of onze open, vredige, tolerante samenleving nog wel zo open, vredig en tolerant is zijn joden, homo’s en vrouwen. Als hun bewegingsvrijheid verminderd en/of hun rechten aangetast worden gaat er iets goed mis. Het zijn nou juist deze groepen die zich niet meer veilig wanen in onze grote steden. De gemeenschappelijke dader: vrijwel altijd allochtonen, voornamelijk van islamitische afkomst. Dat is verschrikkelijk. Dat deze mensen niet meer vrij over straat kunnen, maar ook dat we zoveel intolerantie hebben geïmporteerd en laten voortwoekeren. Ik durf dan ook wel te stellen dat niet die daders hoofdverantwoordelijk zijn voor deze misdragingen, maar de overheid die tot op de dag van vandaag net doen alsof het niet gebeurt. Of niet veel verder komen dan het over “mannen” te hebben of zelf nog maar een fictieve dadergroep verzinnen om het wel een beetje in balans te houden.
In Amsterdam is het al verschrikkelijk, maar nog niets vergeleken hellhole Zweden. Het ooit zo mooie Scandinavische land is door uiterst links en naïef beleid veranderd in een groot multicultureel vrouwonvriendelijk drama. Er worden daar zoveel vrouwen verkracht dat het als enige Europees land in een rijtje staat met Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen waar de meeste vrouwen per 100.000 inwoners deze nachtmerrie overkomt. Als dat onze toekomst is dan denk je dat vooral vrouwen eens ophouden met hun steun aan het open grenzen beleid. Maar niets is minder waar. Ik plaatste deze tweet:
Aantal verkrachtingen per 100k inwoners. Check het multiculturele paradijs Zweden even. pic.twitter.com/QsdjoJW28I
— Jan Roos (@LavieJanRoos) February 5, 2020
De meeste reacties, van vooral vrouwen, logen er niet om. “Daar worden de gebeurtenissen anders geteld en gedefinieerd, meneer Roos.” “Wat heeft het multiculturele gehalte van Zweden te maken met verkrachting?” “Wat je hier probeert is weer typisch racistisch wat we van je gewend zijn.” “Bovendien wordt etniciteit niet geregistreerd op basis van een delict.” “Wat is je punt?” “Je liegt.” “Nee, het zegt veel over hoe aangiftes behandeld en geteld worden.” En zo ging het nog wel even door. Ik begrijp nu waarom dit fenomeen het Stockholmsyndroom heet.
Steun Jans 12-uurtjes via janroos.backme.org x
