Ik durf te stellen dat ik uit een linksig nest kom. Mijn ouders waren geen socialisten, maar wel sociaal. Dat we in ons land veel belasting moeten betalen en daarmee voor de zwakkere in de samenleving konden zorgen was een groot goed, volgens hen. En dat ben ik met ze eens. Maar ik ben ook aanhanger van het realisme, dus zoals de Amerikaanse econoom Friedman zegt: je kan niet een verzorgingsstaat hebben met open grenzen. Dat snapt een kind. Want het aantal mensen die zorgen en het aantal mensen die zorg nodig hebben is een wankel evenwicht. Enfin. De verzorgingsstaat is op sterven na dood. Veel te veel mensen, open grenzen en een totaal verstoord evenwicht. Met als voorbeeld dat meer dan 80% van de Somaliërs bij ons in de bijstand zitten en dus alleen maar halen en vrijwel niets brengen. Een groot deel daarvan gaat overigens wel op vakantie naar hun ontvluchte thuisland. Wie is er nou gek, zou je zeggen.
Mijn ouders waren niet alleen sociaal linksig, ze waren ook tolerant linksig. Mensen mochten niet alleen er anders uitzien, ze mochten ook anders denken en leven. Ook dat progressieve denken is zo goed als failliet. Tenminste bij links. Sinds ze namelijk de meerderheid van het volk aan het verliezen zijn toont het een regressieve verbetenheid waar de hippiegeneratie juist tegen in opstand kwam. Zo zie je maar, de geschiedenis herhaalt zich telkens. Het is zoals de rebellenleider die in de Afrikaanse jungle tegen de dictator strijdt. Zijn ambitie is om de alleenheerser van de troon te stoten en een democratie te stichten. Totdat hij daadwerkelijk heeft gewonnen. Dan kiest hij er toch maar voor om zelf op die troon te gaan zitten. En zo kweekt hij de volgende rebellenleider, die hem weer… U snapt wat ik bedoel.
Mijn familie is door deze intolerantie uit elkaar gescheurd. Ik denk volgens een groot deel van hen niet zoals het in hun ogen hoort, namelijk politiek correct links. En aangezien mijn nichtje Saskia Noort haar positie aan de Grachtengordel moest veiligstellen en haar identiteitspolitieke bagger op zaterdag in het AD plaatst ben ik kaltgestellt. Onder andere in een interview dat bol staat van onwaarheden en leugens. Puur om wat ik denk. En maar deugen met woorden als diversiteit en inclusiviteit. Terwijl in werkelijkheid hun denken dichter tegen het fascisme aanschurkt dan aan het links van weleer. Links is een intolerante, agressieve geweld niet schuwende club geworden. Alles wat ze in theorie zouden moeten haten. Rechts is het nieuwe progressief links.
Steun Jans 12-uurtjes via janroos.backme.org x
